Kanchi mahaperiava

Kanchi mahaperiava
mahaperiava

Welcome to My Blog.....

JAYA JAYA SHANKARA!! HARA HARA SHANKARA!! I welcome all of you to this blogspot which is dedicated in entireity to my JAGAT GURU. I pray to my Kanchi Mahan to shower the blessings for the successful creation of this blogspot. I am in the process of collecting all the available information, speeches, audios, videos, books from the ocean of WEB. I would like to extend my sincere gratitude to all the Original uploaders who provided the resources for me to gather and put the same in my blogspot. Please note that this site is regulary updated and request you to visit on regular basis to update on the happenings. I will leave you here...with Periavaa. JAYA JAYA SHANKARA!! HARA HARA SHANKARA!!

PLEASE LISTEN TO THE NEWLY UPLOADED SONGS ON SHRI MAHAPERIAVAA BY SHRI UDAYALUR KALYANA RAMAN

Sunday, July 31, 2011

Devotee's experience with Paramacharya (Mahaperiyava)

R.Krishnan, I D.A.S.(Retd.)

On 10.10.57, I was to leave for Pune to join duty in Defence Accounts Department as an Upper Division Clerk. It was by chance I came to know that Paramacharya was camping at Ramakrishnapuram in west Mambalam. I was dressed in pant and shirt. I just took a chance and on 9.10.57 I went for darshan. I removed my shirt and did 'Pranam'. I proceeded to Pune with His blessings. Now I have retired as a Class I Officer.
During 1968 my sister was in a very serious condition and had been admitted in the Tanjore Medical Hospital. On my way back from Tanjore to Pune I went to have the darshan of Paramacharya who was observing silence. Through His assistants I handed over some fruits as homage and told Him about my sister's plight. Paramacharya took one orange and asked me to give it to my sister. When I told him that I was not going back to Tanjore He asked me to make juice of the orange and drink it for the welfare of my sister. On reaching Pune I got a letter saying my sister was better and was being discharged from the hospital. This was a surprise as on the day I left Tanjore, the doctors never gave any hope about her life.
In 1985 when I was entering my 50th year, I had the darshan of Paramacharya along with my wife and my mother-in-law. My wife's grandfather, Navaneetham Sarangapani Iyengar, Advocate of Kalyanapuram was a trusted devotee of Paramacharya in Kumbhakonam Matha in the 20's. When my wife just mentioned his name, there was a pause. Then to our surprise He called her and narrated many instances involving Sarangapani Iyengar and enquired about everyone and blessed us. This really is a surprise as Paramacharya has thousands of devotees and to remember one after a lapse of 50 years is something hard to believe.

Pujya Sri Mahaswamy Divya Charitram Part#76


Chennai Corporation Decides to Welcome Swamigal
A resolution was passed by the Chennai Corporation before Swamigal’s visit to Chennai, to offer a welcoming plaque on behalf of the people of Chennai and three hundred rupees was budgeted for this. When Sir A.Ramaswamy Mudaliar proposed this resolution, he announced that this was indeed the first time such a welcome was being accorded to a religious leader on behalf of the Corporation. However, Swamigal was an honorable person who had the respect and esteem of not just Hindus, but people of all other religions also. The proposal was passed unanimously in the Corporation. Still, Swamigal sent his apologies that he would not be able to come to the Corporation building and accept this plaque per official protocol, but instead sent mutt representatives for the same.

Saturday, July 30, 2011

Deivathin Kural Part#1 Continued……


ªîŒõˆF¡ °ó™ (ºî™ ð£è‹)
ð‚F
Þwì «îõ¬î
ñ¸wò˜èœ ñùŠð£¡¬ñèœ ðô FÂê£è Þ¼‚A¡øù. 嚪õ£¼ Mîñ£ù ñùŠð£¡¬ñ àœ÷õ˜è¬÷»‹ Ýè˜Sˆ¶, Üõ˜è¬÷Š ð‚F ªê½ˆî ¬õˆ¶, Üõ˜èÀ¬ìò ñùˆ¬î„ ²ˆî‹ ªêŒ¶, Cˆîˆ¬î ã裂ó (弬ñ)Šð´ˆî«õ ðóñ£ˆñ£ ðô ðô «îõî£ Ïðƒè÷£è õ‰F¼‚Aø¶. Þ‰î U‰¶‚èÀ‚° âˆî¬ù «è£® ê£Ièœ â¡Á ܉Gò ñîvî˜èœ ñ «èL ªêŒõ¶‡´. à‡¬ñJ™ å¡Á‚° «ñŸð†ì võ£I Þ¼Šðî£è Mûò‹ ªîK‰î â‰î U‰¶¾‹ â‡íM™¬ô. ¬õFè ñî‹ võ£I å¼õ«ó â¡Á è‡ì¶ ñ†´I™¬ô. Þ‰î põ‹Ãì Ü«î võ£I â¡Á «õªø‰î ñ 致H®‚è£î¬î»‹ 致H®ˆF¼‚Aø¶. âù«õ, Hóð…ê Mò£ð£óˆ¬î ï숶Aø ñè£ ê‚Fò£è å¼ võ£I Þ¼‚Aø¶ â¡ðF™ â‰î MûòñP‰î U‰¶¾‚°‹ ꉫîèI™¬ô. Ýù£™ ܉î võ£I ðô ÏðˆF™ õ󺮻‹. ÜŠð®Šð†ì «ò£‚Aò¬î»‹ è¼¬í»‹ Ü à‡´ â¡Á Þõ¡ Aø£¡. å«ó võ£I ï‹ «îêˆF¡ ñ裹¼ûù£èÀ‚°Š ðô ÏðƒèO™ îKêù‹ î‰F¼‚Aø£˜. ܉î‰î ÏðƒèÀ‚°Pò ñ‰Fó‹, àð£úù£, ñ£˜‚è‹ â™ô£õŸ¬ø»‹ ܉î ñ裹¼û˜èœ ïñ‚°ˆ î‰F¼‚Aø£˜èœ. ÞõŸ¬ø º¬øŠð® ܸw®ˆî£™ ‹ ܉î‰î «îõ¬îJ¡ ܸ‚Aóèˆ¬îŠ ªðø º®»‹. â‰î «îõ¬îò£è Þ¼‰î£½‹ êK. ܶ º®M™ ðóñ£ˆñ£«õ. ݬèò£™,  ꉫîè‹ ªè£œ÷£ñ™ Ìóí Cóˆ¬î«ò£´ ð‚F ¬õˆî£™ ܶ ïñ‚°„ ê‹ê£ó ð‰îˆFL¼‰¶ M´î¬ô . Þ‰î M´î¬ô‚°  ð‚°õŠð´õ º¡ ªô÷Aè «õ‡´î™è¬÷‚Ãì G¬ø«õŸP ܸ‚AóA‚°‹.
Üõóõ˜ ñùˆ¬îŠ ªð£Áˆ¶ å¡P™ H®ñ£ù‹ ªè£œõè Þˆî¬ù «îõ¬îèœ Þ¼‚A¡øù. î£ò£Kì‹ °ö‰¬îŠ«ð£™ ðóñ£ˆñ£¬õ ܸðM‚è «õ‡´‹ â¡Aø ñùŠð£¡¬ñ à¬ìòõ‚° îVí£Í˜ˆF Þ¼‚Aø£˜. Ýù‰îñ£è Ý®Šð£® ð‚F ªê½ˆ¶õ‚ A¼wí ðóñ£ˆñ£ Þ¼‚Aø£˜. Þwì‹ Þ¼‰î£½‹, Þwì‹ Þ™ô£M†ì£½‹ ã«î£ å¼ ñè£ ê‚FJì‹ ð‚F ªê½ˆ¶õ¶ â¡Á ã«î£ å¼ îˆõˆ¬î ñ†´‹ 裆ì£ñ™, ï‹ ñù²‚° âŠð® Þwì«ñ£, Ü ܸêó¬íò£è«õ ܉î ñè£ê‚F¬ò å¼ Í˜ˆFJ™ ð£Mˆ¶, ªõÁ‹ îˆõˆ¬î põÂœ÷ å¼ Ü¡¹ à¼õèñ£è ð£Mˆ¶, ªõÁ‹ ð‚F ªêŒõ ï‹ ñîˆF™ àœ÷ Þwì «îõ¬î õNð£«ì õN õ°‚Aø¶.
Ü¡«ð£´ àð£R‚è «õ‡´ñ£ù£™, àð£ú¬ù‚°Pò ͘ˆF ï‹ ñ«ù£ð£õˆ¶‚°Š H®ˆîñ£ùî£è Þ¼‰î£™î£«ù º®»‹. Þîù£«ô«ò Þwì «îõ¬î â¡Á îù‚°Š H®ˆî ͘ˆF¬ò àð£R‚è ïñ¶ ñî‹ ²î‰Fó‹ î¼Aø¶. ï‹ ñùŠ«ð£‚°Š H®ˆî¶ â¡Aø G¬ôJ™ Ýó‹ðˆF™ ã«î£ å¼ Í˜ˆF¬ò Þwì «îõ¬îò£‚A‚ ªè£‡ì£½‹, «ð£èŠ «ð£è ÜîQì‹ à‡¬ñò£ù ð‚F à‡ì£è à‡ì£è, ïñ‚ªè¡Á â¡ù å¼ îQ ñùŠ«ð£‚°? â¡Á ܬ M†´Mì Ü‰î «îõ¬î«ò ܸ‚Aóè‹ ªêŒ»‹. ÜŠ¹ø‹ â™ô£«ñ å˜ ðóñ£ˆñ õv¶õ£èˆ ªîKò„ ªêŒ»‹. Üõóõ¼‹ îñ‚° Þwìñ£ù «îõ¬î«ò àð£R‚°‹«ð£«î ñŸøõ˜èÀ¬ìò Þwì «îõ¬îè¬÷Š õ£è â‡í‚Ã죶. ïñ‚° âŠð® Þ‰î ÏðˆF™ ðóñ£ˆñ£ ܸ‚Aóè‹ ð‡μAø£«ó£ ÜŠð®«ò ñŸøõ˜èÀ‚° ñŸø ÏðƒèO¡ Íô‹ ܸ‚Aóè‹ ð‡μAø£˜ â¡Á ªîO¾ ªðø «õ‡´‹.
܉î‰î «îõ¬î‚°Pò ¹ó£íˆ¬îŠ 𣘈 ܶ å¡«ø º¿ºîŸ è쾜. ñŸø «îõ¬î â™ô£‹ Ü‚ Wö£ù¬õ. Þ‰î ܬõ ̬ü ªêŒîù. ÞîQì‹ Ü¬õ «î£ŸÁŠ «ð£Jù ⡪ø™ô£‹ Þ¼‚Aø«î â¡Á «è†èô£‹. Þ ïU G‰î£ Gò£ò‹ â¡Á ªðò˜. Üî£õ¶ Þîó «îõ¬îè¬÷ G‰FŠð¶ ªð÷ó£EèK¡ «ï£‚èñ™ô. Þ‰î å¼ «îõ¬î¬ò Ýó£FŠðõ¼‚° ñù‹ Cîø£ñ™ Þ¶ å¡Pì«ñ bMóñ£èŠ ðŸÁî™ ãŸð´ˆî «õ‡´‹ â¡ð«î ¹ó£íˆF¡ «ï£‚è‹. ÞîŸè£è«õ Þ‰î «îõ¬î‚° ñ†´‹ ñŸøˆ «îõ¬îèÀ‚° Þ™ô£î àˆè˜û‹ (àò˜¾) ªê£™ôŠð´Aø¶. ñ裸ð£õ˜è÷£è Þ¼‰îõ˜èœ â™ô£ˆ «îõ¬îè¬÷»‹ êññ£è«õ 𣘈èœ. ñè£ èMè÷£ù è£Oî£ê¡, ð£í¡ ºîLòõ˜èÀ‹ å«ó õv¶¬õˆî£¡ ðô ͘ˆFè÷£è¾‹ õ¼Aø¶ â¡Á ꉫîèI™ô£ñ™ ÃÁAø£˜èœ.
ð‚î˜èO¡ ñ«ù£ð£õˆ¬îŠ ªð£Áˆ¶Š ðóñ£ˆñ£ ðô Ïð‹ ªè£œAø«ð£«î, Hóð…êˆF™ î¡Â¬ìò ªõš«õÁ è£Kòƒè¬÷Š ªð£Áˆ¶‹ ªõš«õÁ Ïðƒè¬÷ â´ˆ¶‚ ªè£œAø¶. ó«ü£ °íˆî£™ C¼w® ªêŒ»‹ «ð£¶ ÜèŸð Hó‹ñ£õ£Aø¶. úˆõ °íˆî£™ ðKð£L‚°‹«ð£¶ ÜèŸð ñè£ Mwμõ£Aø¶. î«ñ£ °íˆî£™ ê‹ýK‚°‹«ð£¶ ÜPò º¬øJ™ ¼ˆóÏð‹ ªè£œAø¶. Þ‰î Í¡¬øŠ ð£í‹ è£Oî£ê¼‹ å«ó ê‚FJ¡ Í¡Á õ®õƒè÷£è‚ °PŠH´Aø£˜èœ. Þ‰î Í¡Á‚°‹ ªð£¼‰¶õ¶ ºŠðˆ¶ º‚«è£® «îõ¬îèÀ‚°‹ ªð£¼‰¶‹. âù«õ, â¡ ªîŒõ‹ àê‰î¶, à¡ ªîŒõ‹ ‰î¶ â¡Á ꇬì H®ŠðF™ ܘˆî«ñ Þ™¬ô. Ýù£½‹, ï‹ «îêˆF™ ðô Þwì ªîŒõƒèœ Þ¼‰î£½‹ Ãì, Hóî£ùñ£è Þ¼‰¶ õ¼‹ ¬êõˆ¶‚°‹ ¬õwíõˆ¶‚°‹ Þ¬ì«ò ªó£‹ð¾‹ ꇬì ï쉶 õ‰F¼‚Aø¶.
ï¡ø£è Ý«ô£Cˆ¶Š 𣘈 Þ‰î Þó‡´ HK¾èÀ‚°‹ ªîŒõƒè÷£ù ðó«ñ„õó‹ ñè£ Mwμ¾‹ å«ó õv¶î£¡ â¡ø ë£ù‹ ªðÁ«õ£‹.
Kanchi Mahaperiyava's exposition of "Sri Subrahmanyaya Namaste"


In June 1961, Paramacharya was camping at Devakottai (in Pudukkottai district of Tamil Nadu). He was in deep penance for several weeks, not talking or even communicating by gesture. One could not know if he even heard the devotees' words. One morning, some people from nearby Ariyakkudi (‘Nagarathar’) had their darshan of Him, and in the course of their talks, it came out that Ariyakkudi Ramanuja Iyengar, the famous carnatic musician, and known simply as ‘Ariyakkudi’, was currently in Karaikkudi. To the surprise of every one, Paramacharya signaled to them, asking if they can bring Ariyakkudi over to meet Him. They agreed and left. That afternoon by three o'clock, Ariyakkudi was at the camp. He was so excited and tense, as Paramacharya had asked to meet him in the midst of his 'kashta mounam' (vow of rigorous silence).

Is not Paramacharya known for His simplicity? So His accommodation at the camp was very simple. His room was on the garden side of a small house. Devotees had to have His darshan through a small window, after passing through dirt and bushes. May be that was His way of admonishing those of us who have grown used to the luxuries of life. On being informed that Ariyakkudi had arrived, Paramacharya signaled to bring him to the rear window. He came, and paid obeisance by falling full stretch at His feet. That was it. To every one's joy, Paramacharya opened His mouth and started talking in a torrent.

"Heard of your receiving the Rashtrapathi award. You would have walked on a red carpet, and been honored in a gathering of eminent persons. But me, I have made you walk on stones and bush and made you sit in a dinghy room. "Why I called you is, I long have had a desire to listen to 'Shri Subrahmanyaya namasthe' rendered perfectly. On hearing you are around, the desire has re-surfaced. Perfect rendition means both the music and the lyrics (sangeetham and sahityam). Many people disfigure the words of Sanskrit and Telugu kirtanas to the extent that we wish they never sang. "The music part (swaras), the rhythm part and the 'sahitya chandas' – what is called 'chandam' in Tamil - would be given for most songs.

The proper way to split and combine words would also be given. The musician has to take care to synchronize the music, rhythm and chandas and split and combine the words correctly so as not to spoil the meaning. The compositions of good composers definitely allow this (padham pirichu padaradhu) but many musicians simply concentrate on the music and rhythm, and ignore the meaning, sometimes leading to ridiculous meanings!
"Even in this song 'Shri Subrahmanyaya namasthe', we have a line 'guruguhayagnana dwanta savithre'. This must be split as 'guruguhaaya agnana dwanta savithre' i.e. 'the one who is the sun for the darkness of ignorance'. Some sing it as 'guruguhaya..... gnana dwanta savitre', ' one who is the sun for the darkness of knowledge'!

"I do not know if you sing the kriti 'Sankaracharyam' (Sri Subbarama Sastri's Sankarabharanam kriti), but Veena Dhanamma's family, Semmangudi Seenu, MS sing this. There is a line 'paramadvaita sthapana leelam' – means 'one who so easily, like a game, founded the great advaita philosophy' - it is to be sung with stress on the 'A' of 'Advaita' (Paramacharya sings
this line) to give the intended meaning. If we really cared, we can, even without proper training, sing with proper meaning. Those I mentioned above also sing properly. But those who do not care, stretch the 'parama' and then sing 'dwaita sthapana leelam', converting the Advaita Acharya to Dwaita Acharya! (laughs heartily for a long time)

"No doubt, in music, there is no Dvaita - Advaita difference. Only music is important. And music makes the mind of the singer into unison with the song - the protagonist of the song. That is why, 'Shri Subrahmanyaya namasthe' is attached to you - a Vaishnavite - or you are attached to it! I have heard you sing that song. I do not have to say anything about your musical ability; and the sahitya part too you do correctly. Which is why I have called you here. "In my dharbar there is only stones and bushes. There is no accompaniment, not even sruti. But please do sing that kriti for me, in spite of all these.” When Paramacharya stopped his torrent, Ariyakkudi was in tears. He prostrated once again, and said "there is no other prestige for me than to be asked by 'periyava' to sing, and singing for periyava. I have no words to express the magnanimity of Periyava, considering me as somebody and giving me this chance. Periyava’s grace has to fill in for the sruti and accompaniment and enable me to sing to the level I am expected to” and readied himself to begin the song.

Paramacharya asked "the raga of this kriti is said to be Kambodhi, but the name given in books is Kambhoji, right?" When Ariyakkudi said yes, Paramacharya continued, "Many of us know Kambhojam is Cambodia (in S E Asia), and that Bharat culture had taken deep roots there. If we inferred that Kambhoji is a raga 'imported' from that place, researchers like Sambamurthy (the late Prof P Sambamurthy) disagree. Cambodians might have imported many things from us, but not we, far advanced in civilization, from them; definitely not in music, where we were much advanced whereas they had mostly folk music.

Then why the name 'Kambhoji'? "I have a thought here - there is another place called 'Kambhojam along India's northern border. Kalidasa, no ordinary poet and quite knowledgeable too, tells Yasha to go this way and that in his 'megha sandesam' – good enough to plot a map! In his Raghuvamsam, describing Raghu's invasions and victories, he has mentioned one 'Kambhojam', beyond the Indus and along the Himalayas. From this, we deduce that, within the extended India (akand Bharat), there was one Kambhojam near the Hindukush mountains. May be our Kambodhi raga was from this place? "Many ragas are named after places, right? Sourashtram, Navarasa kannada, even Kannada, Sindhu Bhairavi, Yamuna Kalyani, like this Kambodhi might have come from Kambhojam region.

"Researchers say ragas like Mohanam and Kambhoji have been around in most civilizations from time immemorial. Later, may be the raga was given the name of the place that 'polished' it well.
“Kedaram is a place in the Himalayas - you know Kedarnath. Gowla – Gowda region - Bengal. We have ragas in both names, and even Kedaragowla. But all three ragas have been in South Indian music - how? May be the names came from musicans who 'specialized' in these ragas and came from those regions?
People in general, musicians in particular, are referred to with their native places. For instance Ariyakkudi means you! From this, can we say that some of these rags - Kedaram, Gowla, Kannada, Kambhoji etc. - were popularized by musicians from these regions? "Are you interested in research into ancient music?" Ariyakkudi replied "Not much". "But you have set Tiruppavai to tune! But unlike for Devaram songs, tunes have not been specified for Tiruppavai songs, and those whose who recited, did not use a tune. Since only Brahmins have been reciting Divyaprabhandham songs, they have recited only with a kind of up-down delivery (Ethal-Irakkal prasam).

“You set the tune for Tiruppavai according to your manodharma (imagination)?"

"To the best of my little ability" replied ariyakudi.

"But it has become the standard and accepted and sung by other vidwans as well! It seems our ancient ragas have been preserved in their original form (roopam) only in the Devaram songs. Just as the Vedas have been preserved to a note by the Vaidikas through generations, the Odhuvamurthis have preserved Devaram songs - not just the lyrics, but the tunes too. What was a service to devotion, has also been a service to music! The ragas Sankarabharanam, Neelambari, Bhairavi etc. have all been identified as different 'pann's. This list includes Sowrashtra, Kedaragowla, Kambodhi also. Kambodhi used to be called 'ThakkEsi' or something like that. Kambodhi is not a mela raga?" "No. Harikambhoji is the mela raga; Kambhoji is its janya raga" "But Kambodhi is more famous! Just like the son being more famous than the father. Some other janya ragas too are like this?" "Yes, Bhairavi is a janya raga, derived from Natabhairavi"

"OK, you sing. I have been wasting time in useless chat preventing you from doing what you came for!"

Ariyakkudi rendered the song "ShrI subrahmanyAya namasthE" - a rare musical feast. Even without sruti or accompaniments, it still was wholesome. Paramacharya listened to the song with full concentration, eyes closed. Then, "Only because you sang alone (no sruti/accompanists) the song came out with all its beauty. And the words were crystal clear. I say 'thrupthOsmi' (Totally satisfied). Please sing once more - you know why? I will give you the meaning line by line, you stop after every line. Not that you do not know; but let me have the pleasure of dissolving my mind in Sri Dikshitar's lyrical beauty for some more time! More over, others here can also learn the meaning and beauty behind the creations of geniuses."

Ariyakkudi sang one more, this time line-by-line and our Paramacharya gave detailed commentry on the Dikshitar Kriti “Sri Subhramanyaya Namaste”.

Paramacharya further tells Ariyakkudi and the gathering at large, "I'm happy to see that you, coming from a good guru-sishya parampara, are preserving good music. You must also bring up good disciples and keep the tradition going. A Brahmin, having learnt Veda, has a compulsory duty to teach atleast one more person (athyApanam). This can apply to other sastras and arts too. "One more point about musicians. You should sing the Telugu and Sanskrit kirtanas fully aware of their meaning. It is not fair to say that Tamil songs alone are enough. Great composers in this country have created hundreds of Telugu and Sanskrit songs of much musical and lyrical beauty. If we ignore them, the loss is ours. Do not defend by saying, 'I do not understand them!' - if only we desire, do we not spend time and energy on all sorts of useless things? If musicians dedicate themselves to pure music and proper rendition of words without losing the 'osandha artha visEsham', language can not be a barrier. Now that you are #1 in the music world, do your best towards this. May Subrahmanya's Grace be with you in this endeavor."

Friday, July 29, 2011


பரமபக்தர் பரமஞானி

புத்திர் பலம் யசோ தைர்யம் நிர்பயத்வம் அரோகதா!
அஜாட்யம் வாக்படுத்வம் ச ஹனூமாத் ஸ்மரணாபவேத்!!
ஆஞ்ஜனேயரை வணங்குபவர்களுக்கு அவர் என்னென்ன அனுக்கிரகிக்கிறார் என்று இந்தச் சுலோகம் சொல்கிறது. புத்தி, பலம், புகழ், உறுதிப்பாடு, அஞ்சாநெஞ்சம், ஆரோக்கியம், விழிப்பு, வாக்குவன்மை இத்தனையும் தருகிறார் அவர்.
சாதாரணமாக இவையெல்லாம் ஒரே இடத்தில் அமையவே அமையாது. நல்ல புத்திமான் ஆரோக்கியம் இல்லாமல் சோனியாக இருப்பான். பெரிய பலசாலி மண்டுவாக இருப்பான். இரண்டும் இருந்தாலும் கோழையாக, பயந்தாங்கொள்ளியாக இருப்பான். எத்தனை திறமை இருந்தாலும், அவற்றைப் பிரயோகிக்கிற சுறுசுறுப்பு, விழிப்பு இல்லாமல் சோம்பேறியாக இருப்பான். பெரிய அறிவாளியாக இருந்தாலும் தனக்குத் தெரிந்ததை எடுத்துச் சொல்கிற வாக்கு வன்மையில்லாமல் இருப்பான். இந்த மாதிரி ஏறுமாறான குணங்கள் இல்லாமல் எல்லா சிறப்புகளையும் ஒரே இடத்தில் பொழிகிறார் ஆஞ்ஜனேயர்.
இதற்குக் காரணம், சாதாரணமாக நாம் ஒரே இடத்தில் சேர்ந்து பார்க்காத குணங்கள், சக்திகள் அத்தனையும் அவரிடமே பூரணமாக ஒன்று சேர்ந்திருக்கின்றன. நாம் எதிரெதிர் குணங்கள் என்று நினைப்பவைகூட, அவரிடம் சுபாவமாகச் சேர்ந்திருக்கின்றன. உதாரணமாகப் பெரிய பலசாலிக்கு வினயம் இருக்காது; பெரிய புத்திசாலிக்கு அகங்காரமில்லாத பக்தி இராது. ஆஞ்ஜனேயரோ தேக பலம், புத்தி பலம் இவற்றைப்போலவே வினயம், பக்தி இவற்றிலும் முதலாக நிற்கிறார். மகா சக்திமானாக இருந்தும், அத்தனை சக்தியும் ராமன் போட்ட பிச்சை என்ற அடக்கத்தோடு தனக்கு ஒரு பதவியும் கேளாமல் ராமதாஸனாகவே இருந்தார். அப்படி இருந்ததாலேயே நிறைந்து இருந்தார். பக்தி இருக்கிறவர்களுக்கேகூட அதில் ஞானத்தின் தெளிவு இல்லாமல் மூடபக்தியாகவோ, முரட்டுப் பக்தியாகவோ இருப்பதுண்டு. ஞானமும் பக்தியும் வேறு வேறு என்றே அவர்கள் சண்டை கூடப் போட்டுக் கொள்வார்கள். ஆஞ்ஜனேயரோ ராமச்சந்திர மூர்த்தியின் பரமபக்தராக இருக்கும்போதே, பரமஞானியாகவும் இருந்தார்.
பக்தி என்பதால் லோக காரியத்தைக் கவனிக்காதவர் அல்ல. மகாவீரத்தோடு போராடி அபலைகளை ரட்சித்தவர்களில் அவருக்கு இணை இல்லை. லோக சேவைக்கு அவரே உதாரணம்.
அவருடைய சகாயத்திலேயே ராவணாதிகள் தோற்று ராமராஜ்யம் ஏற்பட்டது. அர்ஜுனனின் தேர்க்கொடியில் அவர் இருந்த விசேஷத்தால் பிறகு தர்மராஜ்யம் ஏற்பட்டது. பிற்காலத்தில் நம் தர்மம், பக்தி எல்லாம் நசித்தபோது ஆஞ்ஜனேய அவதாரமாக ஸ்மர்த்த ராமதாஸ் ஸ்வாமி தோன்றித்தான் சிவாஜி மூலம் மறுபடி தர்ம ஸமஸ்தாபனம் செய்தார்.
காஞ்சி மகாமுனிவர் ஸ்ரீ சந்திரசேகரேந்திர சரஸ்வதி ஸ்வாமிகள்

Pujya Sri Mahaswamy Divya Charitram Part#75

15. Visit to Chennai
Swamigal preferred not to stay in big cities like Chennai as it was not convenient for his puja and other personal routines. That’s probably one of the reasons why he did not visit Chennai in spite of visiting Koyambedu, close to Chennai, in the month of December in 1930. The devotees of Chennai came to Bugga as a group and requested
Swamigal to visit Chennai and stay there for a couple of months. Swamigal graciously accepted their invitation and arrived at Chennai on 28-9-1932 after completing Vyasa puja at Bugga and his trips to Thiruthani. Thousands of people had gathered near Mylapore Luz Church Road as well as Mowbrey’s Road in groups carrying purna kumbams as well as garlands. Swamigal visited the residence of T.R.Ramachandra Iyer situated at the end of Luz Church Road around 6:30 pm. He completed his evening anushtanams there. Mayor T.S.Ramaswamy Iyer and K. Balasubramania Iyer, on behalf of the Reception Committee, gave purna kumbam to Swamigal and requested him to come in the procession that was arranged. Devotees shouted with joy at the sight of
Swamigal seated in a palanquin coming in the procession. Shouts praising His Holiness tore the sky. Immediately behind the palanquin was Vedic chanting, followed by musical instruments and bhajan groups. The huge procession reached Sanskrit College, where arrangements for Swamigal’s stay were made. A huge tent was installed in the grounds there for the comfort of Swamigal’s camp. Welcome speeches were offered to Swamigal in Sanskrit, Telugu and Tamil. That night, Swamigal gave a speech on the merits of Siva Bhakthi, in which he also paid tributes to Sri Kabaleeswarer, the residing deity of
Chennai. The next day, one of Swamigal’s devotees, A.K.Ranganatha Iyer, offered anna dhanam and vastra dhanam ( food and clothes donation) to three thousand poor people on the occasion of Swamigal’s visit to Chennai.

Thursday, July 28, 2011

Deivathin Kural Part#1 Continued……


ªîŒõˆF¡ °ó™ (ºî™ ð£è‹)
ð‚F
ðèõˆð£î˜  ð‚F
ô†êí‹ ð‚îù£A Þ¼Šðõ‹ ðèõ¡î£¡ â¡ø à혫õ£´, ú£ó£‹úˆF™ Üõ¡ «õÁ,  «õÁ Ü™ô â¡ø ܸðõ ë£ùˆ«î£´, ßvõó¬ù ð‚F«ò£´ ܸðMˆî ܈¬õî ë£Qèœ ðô˜ Þ¼‰F¼‚Aø£˜èœ. ñ¶ ú§îù úóvõF, ÜŠ¬ðŒò bVî˜, úî£Cõ Hó‹«ñ‰Fó£œ, ðèõ‰ï£ñ «ð£«î‰Fó£œ ÝAò ðóñ ë£Qèœ ÞšMîˆF«ô«ò ð‚F ªêŒF¼‚Aø£˜èœ. GŸ°íñ£è Þ¼‚Aø Hó‹ñˆ¶‚°‹ Üù‰î è™ò£í °í‹ ªè£‡ì ßvõó‚°‹ Þ¬ì«ò Þõ˜èœ â‰î «ð è£íM™¬ô. G˜°íñ£è, Gwè÷ñ£è â‰î õv¶¬õ «ò£Aèœ Fò£ùˆF™ ܸðM‚Aø£˜è«÷£, ܬî«ò òºù£ bóˆF¡ ñí™ ªõOJ™ cô«ü£F ªõœ÷ñ£è å® M¬÷ò£´‹ è‡íù£è  致 ñA›A«ø¡ â¡Aø£˜ ñ¶ú¨îù úóvõF.
ë£Qèœ â™ô£ˆ ªîŒõ õ®õƒèÀ‹ å¡«øò£ù Hó‹ñ‹î£¡ â¡Á 致 ªè£‡ìõ˜èœ â¡ø£½‹ ÜõŸP™ ̘õ è£ôˆF™ îƒèœ ñùˆ¬î‚ èõ˜‰î å¼ ÏðˆF™ ë£ù‹ õ‰î H¡Â‹ M«êû ð‚F ªê½ˆFù£˜èœ. ܈¬õî ë£ù 꺈Fóñ£ù êƒèó ðèõˆð£î˜èœ ܈î¬ù ªîŒõƒè¬÷»‹ Hó‹ñ võÏðƒè÷£è«õ ¬õˆ¶ v«î£ˆFó‹ ªêŒF¼‚Aø£˜. ܈¬õî ë£ù 꺈Fóñ£ù ðèõˆ ð£î˜èœ Cõ£ï‰î ôýKJ™ ªõ° Üöè£è õ˜EˆF¼‚Aø£˜. 䉶 àî£óíƒè¬÷‚ ªè£´ˆ¶ õ˜EˆF¼‚Aø£˜. ÜN…C™ M¬î âŠð®ˆ  ñóˆ¶ì«ù«ò 冮‚ ªè£œAø«î£, áC âŠð® 裉îˆî£™ èõóŠð´Aø«î£, ðFMó¬î âŠð®ˆ î¡ ðFJ¡ G¬ùM«ô«ò Ý›‰F¼‚Aø£«÷£, ªè£® âŠð® ñóˆ¬îˆ î¿M õ÷˜‚Aø«î£, ïF âŠð® 꺈FóˆF™ èô‚Aø«î£ ÜŠð®«ò ð²ðFJ¡ ð£î£ó M‰îƒèO™ úî£ ê˜õ è£ôº‹ ñùˆ¬î ÜI›‰F¼Šð¶  ð‚F â¡ð¶ â¡Aø£˜ ÿ Ý„ê£Kò£œ. (܃«è£÷‹ Gü dü â¡Aø v«ô£è‹)
ãÁ ÜN…ê™ â¡Á ñó‹ à‡ì£‹. Üî¡ è£Œ ºŸPò¾ì¡ ÌIJ™ M¿‰¶ à¬ì»‹. àì¡ àœ Þ¼‚Aø M¬îèœ ã«î£ å˜ Ýè˜ûí ê‚Fò£™ ï蘉¶ ï蘉¶ õ‰¶ e‡´‹  ñóˆ«î£«ì«ò 冮‚ ªè£œÀ‹. 冮‚ ªè£‡ìH¡ Íôñ£ù ñ󈶂°œ«÷«ò ñ¬ø‰¶M´‹ â¡Aø£˜èœ. ðèõ£QìI¼‰¶ HK‰¶ õ‰F¼‚Aø  ÞŠð®«ò ⊫𣶋 Üõ¡ ð‚èñ£è ï蘉¶ ï蘉¶«ð£Œ º®M™ ÜõQì‹ å†®‚ ªè£‡´ å¡ø£AMì «õ‡´‹. áC è£‰îˆ¬î «ï£‚AŠ 𣌈¶ 冮‚ ªè£œõ¶ Ü´ˆî àî£óí‹. 裉îˆF™ «ê˜‰î áC‚°‹ 裉î ê‚F à‡ì£A ܶ ñŸø Þ¼‹¹Š ªð£¼†è¬÷ Þ¿Šð¶«ð£™, ð‚î‚°‹ ðèõ£Q¡ °íƒèÀ‹ ê‚FèÀ‹ à‡ì£°‹ â¡Á Þ‰î àî£óíˆF™ 裆´Aø£˜.
Ü´ˆî¶ ðFMó¬îJ¡ àî£óí‹. ðFMó¬îJ¡ G¬ù¾, «ð„², è£Kò‹ ܬùˆ¶‹ ðF¬ò„ ²ŸP„ ²ŸP«ò Þ¼Šð¶«ð£ô ï‹ ñ«ù£, õ£‚°, è£Kòƒèœ ðèõ£¬ù«ò ðŸP Þ¼‚è «õ‡´‹ â¡ð¶ ÞFL¼‰¶ ªîKAø¶. ðF¬ò Íô ²«ô£èˆF™ M¹ â¡Aø£˜. ê˜õ Mò£ðè¡ â¡ð¶ Þî¡ ªð£¼œ. Þîù£™ ðèõ£¬ù ã«î£ å˜ ÞìˆF™ ñ†´‹ Þ™ô£ñ™, ⃰ñ£è â™ô£ñ£è Þ¼Šðî£è ð£M‚è «õ‡´‹ â¡Á à혈¶Aø£˜.
Ü´ˆîð®ò£è ªè£®J¡ àî£óí‹. ªè£¿ ªè£‹¬ð„ ²ŸP‚ ªè£œAø ªè£®¬ò  CP¶ Mô‚AŠ HKˆ¶M†ì£™Ãì ܶ ðì£î ð£´ ð†´‚ ªè£…ê «ïóˆF«ô«ò ñÁð®»‹ ªè£‹¬ð õ¬÷ˆ¶„ ²ŸP‚ ªè£‡´ M´‹. ï‹ ñù¬ú ß²õó vñó¬íJL¼‰¶ ܬôèN‚Aø Þ¬ì…ê™èœ âˆî¬ù õ‰î£½‹ ï‹ ôVòˆ¬îŠ H®õ£îñ£èŠ H®ˆF¼‚è «õ‡´‹ â¡ð¬î Þ‰î F¼wì£‰î‹ à혈¶Aø¶.
è¬ìCJ™ ïF - 꺈Fó àðñ£ù‹. Þ¶«õ ðóñ ܈¬õî‹. èì™î£¡ ñ¬öò£è M¿‰¶ Hø° Ýø£AJ¼‚Aø¶. Þó‡´‹ «õÁ «õÁ Ü™ô. å¼ ïFò£ù¶ â‰î ñ¬ô à„CJ™ Hø‰î£½‹, ܽ‚è£ñ™ ê¬÷‚è£ñ™ å® å® õ‰¶ è¬ìCJ™ èìL™ èô‰¶ î¡Â¬ìò îQŠ ªðò¬ó»‹ à¼õˆ¬î»‹ Þö‰¶ èìô£è«õ ÝAM´Aø¶. èì™ Ü¬î âF˜ªè£‡´ ܬöˆ¶‚ ªè£œAø¶. Þîù£™î£¡ ïF êƒèñƒèÀ‚° CP¶ Éó‹ ÞŠð£«ô ܉î ÝŸP¡ üô‹ àŠ¹‚ èK‚Aø¶. ÞŠð®«ò ‹ Güñ£ù ð‚F ªê½ˆFù£™ è¼í£êºˆFóñ£ù ðèõ£¡ º¡«ù õ‰¶ ñ ݆ªè£‡´ î£ù£‚A‚ ªè£œõ£¡. ºîL™ ªð£¼œ «õ‡´‹. ðMû§ «õ‡´‹ â¡Á Mò£ð£ó gFJ™ ð‚F ªêŒò Ýó‹Hˆî£½‹, ðèõ£Q¡ °íM«êû‹ è£óíñ£è Üõ‚è£è«õ ÜõQì‹ Ü¡¹ ªê½ˆ¶Aø ð‚°õˆ¬î‚ ªè£…êñ£èŠ ªðÁ«õ£‹. è¬ìYJ™ °í M«êû‹ ⶾ‹ Þ™ô£î ðóñ£ˆñ£ võÏðñ£è«õ ‹ ÜõQ™ è¬ó‰¶ Üõù£è«õ Ý«õ£‹. «ô£è gFJ™ ï¡ø£è õ£›‚¬è ï숶õ‹ êK, ˆ¬õî‹, MCw죈¬õî‹, ܈¬õî‹ ºîLò Rˆî£˜îƒèO¡ ܸðõˆFŸ°‹ êK, ð‚F â¡ð¶ Þ¡Pò¬ñò£îî£Aø¶. «ñ£þ‹ ܬìòŠ H¡ðŸÁ‹ àð£òƒèO™ î¬ôCø‰î¶ ð‚F«ò â¡Aø£˜ ÿ ðèõˆð£î˜. ݈ñ võÏðˆ¬î à혈¶õ¶î£¡ ð‚F â¡Á‹ ܬîò´ˆ¶„ ªê£™Aø£˜. «ñ£þú£ îù ú£ñè˜ò£‹ ð‚F«óõ ègêònI võvõÏ𣠸ú‰î£ù‹ ð‚FKˆòHbò«î II

Wednesday, July 27, 2011


கருணை தெய்வம் காஞ்சி மகான் (22)

சென்னை- புதுப்பெருங்களத்தூரில், மணிமேகலை தெரு, ஸ்ரீலிங்கம் குடியிருப்பில் வசிக்கிறார் காமாட்சிதாசன் சீனிவாசன். சொந்த ஊர்- தஞ்சை மாவட்டம் உத்தமதானபுரம். இவரின் தகப்பனார் வெங்கட்ராமய்யர், காஞ்சி மடத்தில் (1901-1966) கார்வாராக கைங்கரியம் செய்து வந்தவர்.தன்னை, ‘பெரியவாளின் அடிமை’ என்று பெருமிதத்துடன் கூறிக்கொள்ளும் காமாட்சிதாசன் சீனிவாசன், தனது 18-வது வயதில், முதன்முதலாக காஞ்சி மகாப் பெரியவாளைச் சந்தித்த அனுபவத்தைப் பகிர்ந்துகொண்டார்.
”மகா பெரியவா பீடாதிபதியா வர்றதுக்கு முன்னா டியே, மடத்துல கைங்கரியம் பண்ணிட்டிருந்தவர் என் அப்பா. அதனால, அவர்கிட்டேதான் சில விஷயங்களைக் கேட்டுத் தெரிஞ்சுப்பாராம் பெரியவா.
அப்பாவிடம் ரொம்பச் சிநேகமா இருப்பார்.
அப்பா ஊருக்கு வரும்போதெல்லாம், என்னைப் பெரியவாகிட்ட அழைச்சிட்டுப் போகணும்னு சொல்லிட்டே இருப்பேன். அதுக்கான வேளை வரலே! இன்னிக்கு நாளைக்குன்னு தள்ளிப்போட்டுட்டே இருந்தார் அப்பா.
அது, 1958-ஆம் வருஷம். ஒரு நாள், பாதி ராத்திரில திடீர்னு விழிப்பு வந்தது எனக்கு. ஒருவித தெய்வீக அருள் வந்த மாதிரி உணர்வு. காமாட்சியம்மன் ஆயிரம் அகவல்னு சொல்ல ஆரம்பிச்சு, அப்படியே வரிவரியா எழுதவும் ஆரம்பிச்சுட்டேன். ஒரு மணி நேரத்துல, ஏதோ மழை பொழிஞ்ச மாதிரி… மெய்ம்மறந்த நிலையில, ஆயிரம் அகவலையும் எழுதி முடிச்சுட்டேன். இது எப்படி நடந்ததுன்னு எனக்கே தெரியலை. அம்மாகிட்ட போய்ச் சொன்னேன். பாவம், அவளுக்கும் ஒண்ணும் புரியல! ‘உடனடியா அப்பாவுக்குக் கடிதம் எழுதிப்போடு. பெரியவாகிட்ட இதைச் சொல்லட்டும்’னு சொன்னா.
அந்த நேரத்துல, சென்னை சம்ஸ்கிருத காலேஜ்ல முகாம் போட்டிருந்தார் பெரியவா. அவரிடம் இந்த விஷயத்தை அப்பா சொன்னதும்,  ’சீனிவாசனை இங்கே வரச் சொல்லு!’ன்னு பெரியவாகிட்டேருந்து உத்தரவாச்சு. நானும் உடனே கிளம்பி, சென்னை வந்தேன்.
காலேஜ்ல ஜேஜேன்னு கூட்டம். கி.வா.ஜ., கிருபானந்தவாரியார்னு பெரியவங்கள்லாம் இருந்தாங்க. பெரியவா முன்னாடி போய் பவ்வி யமா நின்னேன். ‘படிடா சீனிவாசா!’ன்னு பெரியவா சொன்னதும், கடகடவெனப் படிக்க ஆரம்பிச்சுட்டேன். ஓர் இடத்தில்… ’64-வது பீடத்து அரசியே போற்றி!’ன்னு படிக்கும்போது, ‘நிறுத்து’ன்னார் பெரியவா. அறையின் கதவைச் சாத்தவும் உத்தரவிட்டார். பிறகு, பூர்ணபலம் (உரித்த தேங்காய்), மேருவில் பதித்திருந்த சந்தன உருண்டை, குருவின் பாதுகை, ஒரு ஸ்ரீசக்ரம் வைத்து, வில்வத்தையும் போட்டு, ‘பஞ்சாயதன மூர்த்திகள்… பூஜைக்கு வெச்சுக்கோ. எடுத்துட்டுப் போ!’ன்னார் பெரியவா.
நான் புரியாமல் விழிச்சேன். ‘நான் என்ன பண்ணணும்? எப்படிப் பூஜை பண்ணறதுன்னு எனக்கு நியமங்கள் எதுவும் தெரியாதே’ன்னு தயக்கத்துடன் பெரியவாளிடம் கேட்டேன். பெரியவா சிரிச்சார். ஒண்ணும் தெரியாதவன் கிட்டே எப்படிப் பதில் சொல்லணும்னு அவருக்குத் தெரியாதா என்ன? அவர் கேட்டார்…
‘போற்றி அகவல், எப்படி எழுதினே?’
‘நான் எழுதலை. தானா வந்தது, பெரியவா!’
‘அப்படிப் பூஜா முறையும் தானாவே வந்துடும் உனக்கு. எடுத்துண்டு போ!’ என்றவர், பூர்ண அனுக்கிரகம் பண்ணுவது மாதிரி ஆசீர்வாதம் பண்ணினார். ‘லோக க்ஷேமார்த்தமா பூஜை பண்ணிண்டு வா! எல்லாரும் நன்னா இருக் கணும்னு வேண்டிண்டு பூஜை பண்ணு!’ என்றும் அறிவுரை தந்தார். எவ்வளவு பெரிய பாக்கியம் எனக்கு!” – கண்கள் பனிக்க, நெஞ்சில் கைவைத்துச் சொன்ன சீனிவாசன், ஒருமுறை மகா
பெரியவாளே வீடுதேடி வந்து அனுக்கிரகம் செய்த சம்பவத்தையும் சிலிர்ப்புடன் விவரித்தார்.
”பெரியவா சொன்ன மாதிரியே பூஜைகள் செய்து வந்தேன். மூணு வருஷம் ஓடிப்போச்சு! 61-வது வருஷம் பிப்ரவரி 22-ஆம் தேதி. முன்னறிவிப்பு எதுவும் இல்லாம, உத்தமதானபுரம் வீட்டுக்கே வந்துட்டார் பெரியவா. வீட்டில்- மரத்தால் பண்ணின சின்ன கோயில்; அதுலதான் பெரியவா தந்ததையெல்லாம் வெச்சு பூஜை பண்ணிட்டிருந்தேன். பக்கத்திலேயே இருந்த பீரோ மீது சாய்ந்து உட்கார்ந்துண்டார் பெரியவா. பூஜையை அவருக்கும் சேர்த்துப் பண்ணினேன். அம்பாள் பேரிலேயும், பெரியவா பேரிலேயும் பூக்களைப் போட்டுண்டே இருந்தேன். மனசு நிறைஞ்சுபோச்சு.
அதுமட்டுமா? பூஜைக்குப் பால் தேவைன்னு தெரிஞ்சுண்டு, மணப்பாறையிலிருந்து  ஒரு பசு மாட்டை வாங்கிக் கொடுத்தார் பெரியவா!” என்ற சீனிவாசனின் முகத்தில் அப்படியரு பரவசம்.
”மகாபெரியவா கொடுத்த சந்தனம் வளர்ந்துண்டே இருக்கு. அவர் கொடுத்த தேங்காய், உள்ளே இளநீருடன் அப்படியே இருக்கு. என் வீட்டுக்கு ஸ்ரீகாமாட்சி பூஜையைத் தரிசிக்க வரும் அன்பர்கள், தங்களது பிரார்த்தனையையும், வழிபாட்டால் கிடைத்த பலன்களையும், சந்தோஷத்தையும் மனம் விட்டுப் பகிர்ந்துக்கும்போது மனம் பூரிச்சுப்போகும். எல்லாம் காஞ்சி மகானின் கருணை!
அன்னிக்குப் பெரியவா, ‘நீ உலகில் இதற்காகவே பிறந்த காமாட்சிதான். இப்படியே அருள் நிலையில் எழுதிக் கொண்டே இருப்பாய்!’னு ஆசி வழங்கி வாழ்த்தினார். அவர் சொன்னதுபோலவே, பூஜை செய்யும்போது ஏற்படும் அருள் நிலையில்… பாமாலைகள், சதகங்கள், ஸ்லோகங்கள், அருள் மொழிகள்… இப்படி 5,000 பக்கங்கள் எழுதியாச்சு!” என்று நெக்குருக விவரித்தவர், ”நான் ஸ்ரீமடம்  போய்விட்டாலே, நான் எழுதியதை வாசிக்கச் சொல்லி மெய்ம்மறந்து கேட்டுண்டே இருப்பார் மகாபெரியவா. இதனாலேயே மடத்தில், ‘சீனு வந்துட்டானா? இனிமே பெரியவாளோட பூஜை, பிட்சாவந்தனம் எல்லாமே சீனுவுக்குப் பிறகுதான்’னு வேடிக்கையா சொல்வா!”
மலரும் நினைவுகளில் மூழ்கியவர், சற்று நேரம் கழித்து ஏதோ ஞாபகம் வந்தவராக, மீண்டும் தொடர்ந்தார்…
”நான் 58-ல் அவரைப் பார்த்துட்டு ஆயிரம் அகவல் பாடின சமாசாரம் சொன்னேன், இல்லையா? அதே வருஷம் தேவகோட்டையிலே ஒரு கல்யாணம். என்னைக் கூப்பிட்டுப் பிரசாதம் எல்லாம் கொடுத்து, அந்தக் கல்யாணத்தை நடத்துகிற செட்டியாரிடம் கொடுக்கணும்னார் பெரியவா. எனக்குத் தயக்கம். அப்ப, எனக்கு 18- 19 வயசுதான்! ‘நீ தனியா போகவேண்டாம். உன்கூட ஏழெட்டுப் பேர் வருவா’ன்னார் பெரியவா.
சிவப்புக் குஞ்சலம் கட்டின ஸ்ரீமுகப் பிரம்பு,  பிரசாதம் எல்லாம் எடுத்துண்டு போனோம். செட்டியாருக்குச் சந்தோஷம். ஆசார- உபசாரம் பண்ணிட்டார்.
தன் வீட்டுக் கல்யாணத்துக்கு மடத்துலேருந்து பெரியவா ஸ்பெஷலா பிரசாதம் அனுப்பி, ஆசீர்வாதம் பண்ணினதுல ரொம்பக் குளிர்ந்து போயிட்டார் அவர். எங்க எல்லாருக்கும் சாப்பாடெல்லாம் பிரமாதமா போட்டு, 108 ரூபாய் சன்மானமும் கொடுத்தார். அப்புறம், சென்னைக்கு வந்து பெரியவாகிட்டே  செட்டியார் சந்தோஷப்பட்டதையும், 108 ரூபாய் கொடுத்ததையும் சொன்னேன்.
‘நீயே வச்சுக்கோ!’ன்னு சொன்ன பெரியவா,
‘உன்னை எதுக்காகப் போகச் சொன்னேன், தெரியுமா?’ன்னு கேட்டார். நான், ‘தெரியாது’ன்னேன். உடனே, ‘செட்டியாருக்கு ரொம்ப வருஷமா குழந்தையே இல்லை. காமாட்சியைப் பிரார்த்தனை பண்ணிக்கச் சொன்னேன். குழந்தையும் பிறந்தது. அதுக்கு காமாட்சின்னு பெயர் வைக்கச் சொன்னேன். நீதான் காமாட்சி பேர்ல அகவல் ஆயிரம் பாடி இருக்கியே! அதான், உன்னை அவர்கிட்டே அனுப்பினேன்!’ என்றார் பெரியவா.
‘காமாட்சிதான் எனக்கும் கருணை காட்டி னாள். செட்டியாருக்கும் அதே காமாட்சிதான் கருணை செய்தாள். இதை எனக்குப் புரிய வைக்கிறதுக்கு வாய்ப்பா ஒரு சம்பவம் பெரியவா ளுக்குக் கிடைச்சுதே… அதுதான் ஆச்சரியம்!” என்று கைகூப்பி வணங்கிய 72 வயது முதியவர் காமாட்சிதாசன் சீனிவாசன், 1989 முதல் குடும்பத்துடன் சென்னை- பெருங்களத்தூரில் குடியேறிவிட்டாராம்.
இங்கு ஒரு வாடகை வீட்டில், இன்றும் தொடர்கிறது அவரது காமாட்சி பூஜை!
–நன்றி விகடன்

Pujya Sri Mahaswamy Divya Charitram Part#74


Vyasa Puja at Bugga
There is a spot of natural beauty near Nagari, called Bugga. In the temple here, are the shrines of Kasi Viswanatha and Prayaga Madhava. The river Kuchasthali flows near the temple. Five springs that originate from under the idols feed the river.
Commencing from the 17th of July, 1932, our Swamigal observed the Chaturmasya vratha at this fascinating place. As usual, many devotees gathered to witness the puja.
Some of the devotees named a nearby well ‘Vyasa Theertham’ on this occasion. During
Swamigal’s stay here, the temples of Kasi Viswanatha and Prayaa Madhava were renovated and kumbhabhishekam was performed on a grand scale on 11-9-1932.
Thousands of people from nearby towns and cities came to attend the kumbhabhishekam. M.S.M. Railway officials had made arrangements for special trains on this occasion.
Arrangements for the kumbhabhishekam were made by Anam Kuppuswamy Naidu, P.Manicka Naiu, Gunda Reddy, Rangiah Reddy and P.Krishnaswamy Iyer. After completing Chaturmasya vratha, Swamigal headed towards Chennai upon the request of citizens of Chennai. En route, he stopped at Thiruthani to have darshan of Sri Subramania Swamy.

Tuesday, July 26, 2011


மஹா பெரியவா — காமாட்சி தாசன் சீனிவாசன்

‘எந்த மகானுடைய பாதாரவிந்தங்கள் காமாட்சி அம்பாளின் சரணங்களாக விளங்குகின்றனவோ, எந்த மகானுடைய சரீரம் முழுவதும் ஒரே புஷ்பமயமாக அலங்கரிக்கப்பட்டு விளங்குகிறதோ, எந்த மகானுடைய சிரசில் புஷ்ப மகுடம் சோபிதமாக விளங்குகிறதோ, எந்த மகானுடைய ஞானப்பிரதானமான யோக தண்டம் முழுதும் புஷ்பத்தினால் சுழற்றப்பட்டு விளங்குகிறதோ, எந்த மகானுடைய மார்பினில் கதம்ப மலர்களால் ஆன மாலைகளுடன் துளசி, வில்வ மாலைகளும் சர்வோத்திருஷ்டமாக விளங்குகிறதோ, எந்த மகானுடைய பாதாரவிந்தங்கள் புஷ்பமயமான பாதுகைகளின் மேல் வைக்கப்பட்டு ஞானப் பிரதானமாகி விளங்குகிறதோ- அப்படிப்பட்ட காஞ்சி மகா சுவாமிகளின் பாதார விந்தங்களை, அடியேனின் சிரசில் சதா வைத்துக்கொள்வதில் பரமானந்த நிலை அடைகிறேன்!’
நன்றி — சக்தி விகடன்

Deivathin Kural Part#1 Continued……


ªîŒõˆF¡ °ó™ (ºî™ ð£è‹)
ð‚F
"⡬ù«ò âù‚°‚ ªè£´"
à‡¬ñò£ù ð‚î¡ å¼õ¡, ðó«ñwõó‚°Š ̬ü ªêŒò M¼‹¹Aø£¡. àì«ù«ò Üõ‚° å¼ ªðKò ꉫîè‹ õ‰¶M´Aø¶. ßvõóQì«ñ «è†Aø£¡. ß„õó£,  àù‚° àð„ê£ó‹ ªêŒõî£è G¬ùˆ¶Š ̬ü ªêŒî£½‹ à‡¬ñJ™ Üðê£ó‹ ªêŒõî£èˆ «î£¡ÁAø¶. FK«ô£èº‹ Mò£Hˆî à¡ F¼õ®¬ò  å˜ àˆîóE b˜ˆîˆî£™ Üô‹ð º®»ñ£. M²õ£èóñ£ù à¡ êgóˆFŸ° Þ‰î CPò õvFóˆ¬î‚ 膮 Íì º®»ñ£. àù‚° ïñvè£ó‹ ð‡Eù£™, ⡠裬ô â‰îŠ ð‚è‹ c†®ù£½‹ c  Þ¼‚Aø£Œ. Ýùð®ò£™ àù‚° «ï«ó 裬ô c†®ò «î£û‹ Ü™ôõ£ âù‚° ãŸð´Aø¶. êK ̬ü«ò «õ‡ì£‹ â¡Á H󣘈î¬ù ªêŒòŠ 𣘈, â™ô£‹ ÜP‰î ú˜õ‚ë£ù à¡Qì‹ H󣘈FŠð´‹ Üð„ê£óñ£è Ü™ôõ£ Þ¼‚Aø¶. H󣘈î¬ù â¡ø£™ àù‚°ˆ ªîKò£îõŸ¬ø  «è†ðî£èˆî£«ù Ý°‹. c ú˜õ‚ë¡ â¡ð â¡ H󣘈î¬ù«ò °¬ø¾ à‡ì£‚°Aø¶. Þ¼‰î£½‹ H󣘈î¬ù ªêŒò«õ‡´‹ â¡ø â‡í‹ «î£¡ÁAø Ü÷¾‚°  °¬ø àœ÷õù£è«õ Þ¼‚èˆî£«ù ªêŒA«ø¡. Üîù£™ Ü‰î‚ °¬ø cƒ°õîŸè£è à¡Qì‹ â¬îŠ H󣘈FŠð¶ â™ô£ñ£ù c«ò ï£ù£è¾‹ ÝAJ¼‚Aø£Œ â¡Á ªîKò£ñ™ ⡬ù‚ °¬ø¾ ð´ˆF‚ ªè£‡®¼‚A«ø«ù. Þ‰î‚ °¬ø¬ò c‚° â¡«ø H󣘈F‚A«ø¡.
c Üè‡ì Ýù‰î võÏð‹. ࡬ùˆ îMó «õP™¬ô â¡Á «õî‹ ªê£™Aø¶. Þ¼‰î£½‹ Ìóí Ýù‰îñ£è àù‚° «õø£è ފ𮂠«è£í½‹ ñ£í½ñ£è‚ °¬ø«ò£´  å¼ˆî¡ Þ¼Šð¶«ð£™ «î£¡ÁAø«î. Þ™ô£M†ì£™ Ü¿¶ªè£‡´ ÞŠð®  H󣘈î¬ù ð‡í õó«õ‡®ò«î Þ™¬ô«ò. ÞŠð®  àù‚° «õø£è Þ¼Šðî£èˆ «î£¡Áõ¬îŠ «ð£‚è®. «ð£‚Aù£™ c â™ô£º‹, c ï£Â‹. Üî£õ¶  â™ô£º‹ â¡ø£°‹ Üî£õ¶ à¡Qì‹ ï£¡ ެ裴 ܬ裴 â¡Á ªõO õv¶‚è¬÷‚ «è†èM™¬ô. ⡬ù«ò âù‚°‚ ªè£´ â¡«ø H󣘈F‚A«ø¡. ފ𮄠ªê£™Aø£˜ ܉î ð‚î˜. Þ‰î gFJ«ô«ò Cõ ñ£ùRè Ìü£ â¡ø v«î£ˆFóˆF™ H󣘈FˆF¼‚Aø£˜ ÿ úî£Cõ Hó‹«ñ‰Fó£œ. ñyò‹ «îU ê ðèõ£¡ ñbò«ñõ võÏð‹ Ýù‰î‹ â¡ Ýù‰î võÏðˆ¬î«ò âù‚°‚ ªè£´ â¡Aø£˜.
ÞŠ«ð£¶  ♫ô£¼‹ ï‹ Gü võÏðˆ¬î M†´M†´ «õûˆF™ Þ¼‚A«ø£‹. ïñ‚° «õ‡®òõ˜è¬÷ M†´M†ì£™ îM‚A«ø£«ñ, ñ«ò M†´M†ì âšõ÷¾ îM‚è «õ‡´‹. ï‹ Ýù‰î ݈ñ võÏðˆ«î£´ ܶ«õ ï£ñ£è ⊫𣶠èô‚芫ð£A«ø£‹ â¡ø îMŠ¹‹, ܬîŠðŸPò G¬ùŠ¹‹ ïñ‚° úî£ Þ¼‚è «õ‡´‹. ðóñ£ˆñ£¾ì¡ èôŠðîŸè£è ފ𮄠êA‚躮ò£ñ™ îMŠð¶î£¡ à‡¬ñò£ù H«ó¬ñ. Ü‰îŠ H«ó¬ñ‚°ˆî£¡ ð‚F â¡Á ªðò˜. Þ ºî™ð®ò£è ªõOŠÌ¬ü, «è£J™õN𣴠â™ô£‹ «õ‡®J¼‚Aø¶. àôè G¬ùŠ«ð åò£î è£Kòñ£è Þ¼Šðõ˜èÀ‚° Ýó‹ðˆF™ Þ¬õ ðóñ£ˆñ£¬õ G¬ù‚è„ ê£îùƒè÷£°‹. Þ‰î‚ è†ìˆF™ võ£I, «è£ML™ ñ†´I¡P â™ô£ ÞìˆF½‹ Mò£HˆF¼‚Aø£˜. ‹Ãì Üõ«ó â¡Á  àíó£M†ì£½‹ ðóõ£J™¬ô. Íô M‚AóèˆF™î£¡ võ£I Þ¼‚Aø£˜ â¡Á G¬ùˆ¶, «è£M™ ÉE«ô«ò  Hóê£î‚ ¬è¬ò ¶¬ìˆ¶M†´ õ‰î£½‹ ð£îèI™¬ô. Íô M‚AóèˆFô£õ¶ võ£I Þ¼‚Aø£˜ â¡Á ðòŠð†´ ܃«è ¶¬ì‚è£î Ü÷MŸ° õ‰F¼‚A«ø£ñ™ôõ£. võ£I Þ™ô«õ Þ™¬ô â¡Á G¬ù‚è£ñ™ ⃫è«ò£ åKìˆFô£õ¶ võ£I Þ¼‚Aø£˜ â¡Á ðòð‚F»ì¡ Ýó‹Hˆî£«ô «ð£¶‹. Cóˆ¬î î÷ó£ñ™, ï‹H‚¬è ñ£ø£ñ™, ÜŠHò£ê‹ ªêŒ¶ªè£‡«ì Þ¼‰î£™, ï£÷£õ†ìˆF™ võ£I ⃰‹ Þ¼‚Aø£˜, â™ô£ñ£è Þ¼‚Aø£˜ â¡ð¶ ¹ˆF‚°Š ¹K»‹. ¹ˆF‚°Š ¹Kõ¶ ܸðõñ£è Ýõ, ⡬ù«ò âù‚°‚ ªè£´ â¡Á H󣘈F‚ªè£‡®¼‚è «õ‡´‹. ë£ù£‹H¬è A¼¬ð ªêŒõ£œ.

Monday, July 25, 2011


கருணை தெய்வம் காஞ்சி மகான் (23)

‘காமாட்சிதாசன்’ சீனிவாசன், கிரகஸ்தர்தான். ஆனால் முறையே வருமானம் ஏதும் தொடர்ந்து வருவதில்லை. அதேநேரம், கடந்த 50 வருடங்களாக, தினசரி பூஜைக்கு ஒரு குறையும் இல்லை!
தேவி மகாத்மியம் பாராயணம் (700 ஸ்லோகம்), ஸ்ரீலலிதா சகஸ்ரநாமம் (300 ஸ்லோகம்) மற்றும் நவாவர்ண அர்ச்சனை, ஸ்ரீமடத்தில் செய்வது போலவே ஸ்ரீருத்ரம், சமகம், தினமும் மூன்று கால பூஜை என அமர்க்களப்படும், அவரின் இல்லம்.
அவரின் வீடு ஸ்ரீகாமாட்சியின் அருளால் நிரம்பியிருந்தது; அவரின் மனம் பெரியவாளின் நினைவுகளிலேயே மூழ்கியிருந்தது. உணர்ச்சி மேலிட, சம்பவம் ஒன்றை நினைவுகூர்ந்தார் காமாட்சிதாசன் சீனிவாசன்…
”ஒருமுறை, உத்தமதானபுரத்துக்கு ஒன்பது சந்நியாசிகள் வந்திருந்தாங்க. அவங்க எல்லாருமே கையில் தண்டம் வைச்சிருப்பாங்க. சந்நியாசிகளின் அனுஷ்டானங்களில், தண்டம் வைச்சுக்கறதும் ஒண்ணு. அது சாதுர்மாஸ்ய காலம்! ஒன்பது சந்நியாசிகளும், மத்தியான நேரத்துல அம்பாளைத் தரிசனம் பண்றதுக்காக வந்தாங்க.
‘எங்களை மகாபெரியவா அனுப்பிச்சு வைச்சார். ‘சின்ன பையன் ஒருத்தனுக்குப் பூஜை பண்ணி வைச்சிருக்கேன். உங்களுக்கு ஏதோ சந்தேகம்னு சொன்னேளே, அவன்கிட்ட கேளுங்கோ, நிவர்த்தி பண்ணி வைப்பான்’னு அவர் சொன்னார்’ன்னாங்க.
எனக்குத் தூக்கிவாரிப் போட்டுச்சு.  சின்னவனான எங்கிட்ட, இந்த சந்நியாசிகளைப் பெரியவா அனுப்பி வைச்சிருக்காரேன்னு பயம் வந்துடுச்சு! இருந்தாலும், ‘என்ன சந்தேகம்? கேளுங்கோ’ன்னேன்.
அவர்கள் தங்களது சந்தேகத்தைச் சொன்னார்கள். ஆனால், அவர்கள் என்ன கேட்டார்கள்; நான் என்ன பதில் சொன்னேன்னு எதுவுமே எனக்கு நினைவில்லை! ஏதோ, மனப்பாடம் பண்ணி கடகடன்னு ஒப்பிக்கற பள்ளிச்சிறுவன் மாதிரி, தடதடன்னு பதில் சொல்லிட்டேன்.
அப்புறம் அந்த ஒன்பது சந்நியாசிகளும், பெரியவாகிட்டப் போய், நான் சொன்ன பதில்களைச் சொல்லியிருக்கா. ‘எங்களுக்குப் பரம திருப்தி’ன்னு காஞ்சி மகானை நமஸ்காரம் பண்ணியிருக்கா.
இது எதுவுமே தெரியாம, அடுத்த மாசம் பெரியவாளைத் தரிசனம் பண்றதுக்காகப் போயிருந்தேன். அப்ப பெரியவா, ‘உன்னைப் பார்க்கச் சொல்லி, ஒன்பது சந்நியாசிகளை அனுப்பி வைச்சேனே! உன்னை வந்து பார்த்தாளா?’ன்னு கேட்டார்.
எனக்கு உடம்பே நடுங்கிடுச்சு. தப்பா எதுவும் உளறிக் கொட்டிட்டோமோன்னு புரியாம மலங்க மலங்க முழிச்சேன். ‘ஆமாம் பெரியவா… வந்திருந்தாங்க; அவங்க கேட்டதுக்குப் பதிலும் சொன்னேன், பெரியவா’ன்னு திக்கித் திக்கிச் சொன்னேன்.
‘அவா எல்லாரும் இங்கே வந்து, நீ சொன்னதையெல்லாம் எங்கிட்ட தெரிவிச்சா. சரியாத்தான் சொல்லியிருக்கே! உனக்குக் காமாட்சியோட அனுக்கிரகம் இருக்கு. நீ எப்படித் தப்பா சொல்லுவே? சரியாத்தான் சொல்லுவே!’ன்னு மெள்ளச் சிரிச்ச பெரியவா, கைதூக்கி ஆசீர்வாதம் பண்ணினார். அப்படியே சிலிர்த்துப் போச்சு உடம்பு!” எனக் கண்களில் ஆச்சரியம் பொங்க விவரித்தவர், இன்னொரு சம்பவத்தையும் தெரிவித்தார்.
சர்வ தீர்த்தக் கரை. அங்கே பெரியவா காஷ்ட மௌனத்துல இருந்தார். உடம்பு ஒடிசலாக, ஒல்லியாக இருந்தது. ‘பெரியவா தூத்தம் (தண்ணீர்) கூடக் குடிக்கலை’ என அருகில் இருந்தவர்கள், வருத்தத்துடன் தெரிவித்தனர்.
அன்றைய தினம், காஞ்சிபுரத்துலதான் இருந்தேன். திடீர்னு ஒரு சேதி… ‘பெரியவா உத்தரவு, உடனே வா’ன்னு தகவல். பறந்தடிச்சுண்டு பெரியவாளைப் பார்க்க ஓடினேன்.
அன்னிக்குதான், புஷ்பங்களால  மகா பெரியவாளை அலங்கரிக்கிற மாதிரி பாட்டு ஒண்ணு எழுதினேன். அந்தப் பாட்டையும் பெரியவாளோட அழைப்பையும் மனசுல நினைச்சுண்டே, அங்கே போய் நின்னேன்.
‘அவனை உள்ளே கூப்பிடு’ன்னு பெரியவாளோட குரல் நன்னாக் கேட்டுது, எனக்கு. உள்ளே நுழைஞ்சு, காஞ்சி மகானைப் பார்த்ததும் எனக்கு ஆச்சரியம், குழப்பம், வியப்பு, சந்தோஷம், பயம்னு எல்லாம் மாறிமாறி வர்றது. அங்கே… புஷ்பங்களால, பெரியவாளைப் பிரமாதமா அலங்காரம் பண்ணியிருந்தாங்க. அவரோட பீடத்துலேருந்து அவர் சிரசுல இருக்கற கிரீடம் வரை, எல்லாமே பூக்களால அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்துது.
தடால்னு விழுந்து நமஸ்காரம் பண்ணினேன்; கண் லேருந்து ஜலம் அருவியாக் கொட்றது, எனக்கு! ‘இப்போ எனக்குப் பண்ணியிருக்கிற அலங்காரத்தை, நீ எழுதியே வைச்சுட்டியே! மனசுக்குள்ளே எப்பவும் என்னையே பாத்துண்டிருக்கியோ?!’னு கேட்டார்.
‘அடியேனுக்குக் காமாட்சியும் பெரியவாளும் ஒண்ணுதான், பெரியவா’ன்னு சொல்லிண்டே, திரும்பவும் நமஸ்காரம் பண்ணினேன்; கரகரன்னு அழுகை அதிகமாயிருந்தது எனக்கு.

‘சரி.. என்ன எழுதியிருக்கேனு படி!’ என்று பெரியவா சொல்ல… கண்கள் மூடி, பரவசத்துடன் அந்தப் பாட்டைச் சொன்னேன். அதன் அர்த்தம் இதுதான்…
‘எந்த மகானுடைய பாதாரவிந்தங்கள் காமாட்சி அம்பாளின் சரணங்களாக விளங்குகின்றனவோ, எந்த மகானுடைய சரீரம் முழுவதும் ஒரே புஷ்பமயமாக அலங்கரிக்கப்பட்டு விளங்குகிறதோ, எந்த மகானுடைய சிரசில் புஷ்ப மகுடம் சோபித மாக விளங்குகிறதோ, எந்த மகானுடைய ஞானப்பிரதானமான யோக தண்டம் முழுதும் புஷ்பத்தினால் சுழற்றப்பட்டு விளங்குகிறதோ, எந்த மகானுடைய மார்பினில் கதம்ப மலர்களால் ஆன மாலைகளுடன் துளசி, வில்வ மாலைகளும் சர்வோத்திருஷ்டமாக விளங்குகிறதோ, எந்த மகானுடைய பாதாரவிந்தங்கள் புஷ்பமயமான பாதுகைகளின் மேல் வைக்கப்பட்டு ஞானப் பிரதானமாகி விளங்குகிறதோ- அப்படிப்பட்ட காஞ்சி மகா சுவாமிகளின் பாதார விந்தங்களை, அடியேனின் சிரசில் சதா வைத்துக்கொள்வதில் பரமானந்த நிலை அடைகிறேன்!’
நான் பாட்டைச் சொல்லி முடிச் சதும், குவியலாக இருந்த பூக்களைக் கொஞ்சம் எடுத்துத் தன் சிரசின் மீது தூவிக்கொண்டார், பெரியவா.
பெரியவாளுக்கும், அவர் எப்போதும் வைத்திருக்கிற தண்டம் முதலானவற்றுக்கும் நான் வர்ணித்திருந்தது போலவே அலங்கரித்திருந்தனர். யாரோ ஒரு பெண்மணியின் நேர்த்திக்கடனாம் இது!
இப்படியரு மலர் அலங்காரத்தில் பெரியவாள் திருக்காட்சி தந்ததும், அதற்கு முன்னமேயே அப்படியொரு பாடலை அடியேன் எழுதியதும்… ஸ்ரீகாமாட்சியம்மையின் பெருங் கருணையன்றி வேறென்ன?! மகாபெரியவா என்னை அழைத்ததும், அங்கே புஷ்ப அலங்காரத்தில் காட்சி தந்ததும் என் பாக்கியம்! வேறென்ன சொல்றது?!” – நெகிழ்ச்சியுடன் சொல்கிறார் காமாட்சி தாசன் சீனிவாசன்.
நன்றி – சக்தி விகடன்

Pujya Sri Mahaswamy Divya Charitram Part#73


Death of Mother
When Swamigal was staying at Nagari in Chittur district, a telegram arrived at the mutt to the manager. The gist of the message was that Swamigal’s purvashrama mother Mahalakshmi Ammal had passed away at Kumbakonam in the Anglo date of 14-6-1932, first day of the lunar month of Ani, when it was Sukla Ekaadasi.
At the time the telegram came, Swamigal was sitting with pundits and was deeply immersed in a discussion on Vedanta. When the manager of the mutt approached Swamigal, the latter asked him if the telegram was from Kumbakonam. Swamigal released him when he nodded in the affirmative. Swamigal was quiet for some time and then asked the learned scholars gathered around him, “What should a sannyasin do when he hears about the death of his mother”? The pundits gathered around were able to guess the reasoning behind the question, but could not say a word in spite of being very learned.
Swamigal then got up from the place where he was seated and walked on to a waterfall at a distance of two miles, followed by a great number of people chanting the Lord’s name.
He took his bath there and others too, did the same silently. The mutt officials donated silver and gold coins to vedic pundits.

Sunday, July 24, 2011


கருணை தெய்வம் காஞ்சி மகான் (24)



மகா பெரியவர் மூலம் நன்மை பெற்றவர்கள் பட்டியல் மிக நீண்டது.  அவர் கருணை எல்லோர் மீதும் மழை போல் பொழிந்தது. அந்தக் கருணை மழையில் நனைந்தவர்கள் மகா பெரியவரிடம் மாறாத மரியாதையும் அன்பும் கொண்டிருந்தார்கள். அப்படி ஒரு சம்பவம்தான் இது.
1980-ல் கேரள ஆளுநராக இருந்தவர் திருமதி ஜோதி வெங்கடாசலம். அப்போது அவரிடம் செயலராகப் பணியாற்றி வந்தவர் டி.வி.சுவாமிநாதன். ஒரு டிசம்பர் மாதக் கடைசியில், அவரின் உடல்நிலை பாதித்து, தினமும் காய்ச்சல் வர ஆரம்பித்தது. கூடவே, எடையும் குறைந்துகொண்டு வந்தது. ரத்தப் பரிசோதனை செய்தார்கள்; எக்ஸ்ரே எடுத்துப் பார்த்தார்கள்.
பின்பு, சுவாமிநாதனைத் திருவனந்தபுரம் மருத்துவக் கல்லூரி நிபுணர்களிடம் கொண்டுபோய்க் காண்பிக்கலாம் என்று முடிவு செய்தார்கள். அங்கே, நுரையீரல் துறை நிபுணர்கள் அவரைப் பரிசோதித்தனர்.
‘நுரையீரலின் மேற்பகுதியில், புற்று நோய் ஆரம்பக் கட்டத்தில் இருக்கிறது!’ என்றார் முதன்மை மருத்துவர்.
விஷயம் உடனே ஆளுநர் திருமதி ஜோதி வெங்கடாசலம் அவர்களுக்குத் தெரிவிக்கப் பட்டது. மனிதாபிமானம் மிக்க அவர் பதறிப் போய், ‘சென்னையில் நல்ல மருத்துவ சிகிச்சை கிடைக்கும் என்றால், அங்கே சுவாமிநாதனைக் கூட்டிக்கொண்டு போங்கள். அதற்கான நடவடிக்கையை உடனே எடுங்கள்!’ என்றார். அதன்பின், சென்னை- அரசு பொதுமருத்துவமனையில் சுவாமிநாதனைச் சேர்த்தனர். அவரை, புகழ்பெற்ற மருத்துவரான டாக்டர் கே.வி.கிருஷ்ணசுவாமி, தீவிரமாகப் பரிசோதனை செய்தார்.
‘இதில் புற்று நோய் அறிகுறி எதுவும் தெரியவில்லை. ஆனால், நுரையீரலின் மேல் பகுதியில் ஓர் அழுத்தம் தென்படுகிறது. அதை மீண்டும் பரிசோதித்துப் பார்க்க வேண்டும்!’ என்றார்.
இதற்கிடையே, டாக்டர் செரியனையும் சென்று பார்த்தார் சுவாமிநாதன். அவரது எக்ஸ்ரே படங்களை எல்லாம் பல கோணங்களில் வைத்துப் பார்த்த டாக்டர் செரியனின் முகத்தில் சற்றுத் துயரம் தெரிந்தது.  ’இடது நுரையீரலின் மேலே புற்று நோய் பாதித்திருக்கிறது. உடனடியாக அறுவை சிகிச்சை மேற்கொண்டாக வேண்டும். ஏற்கெனவே நான்கைந்து மாதங்கள் வீணாகிப் போய் விட்டன. இனியும் காலதாமதம் செய்யாதீர்கள்!’ என்றார் அவர்.
பாவம், சுவாமிநாதனுக்கு என்ன செய்வதென்றே புரியவில்லை. 1981-ஆம் ஆண்டு, மார்ச் மாதம், அவர் டெல்லி போகவேண்டிய வேலை வந்தது. அங்கேயும் ஒரு சோதனை நடத்திப் பார்த்துவிட முயன்றார். அங்கே பிரபல மருத்துவர் டாக்டர் கோபினாத், சுவாமிநாதனின் நுரையீரலைப் பரிசோதனை செய்து பார்த்துவிட்டு, டாக்டர் கிருஷ்ணசுவாமி சொன்னது போலவே, ”நுரையீரலின் மேற்பகுதியில் அழுத்தம் இருக்கிறது. மூன்று மாதங்கள் தொடர்ந்து மருந்துகள் சாப்பிட்டு விட்டு, பின்னர் எக்ஸ்ரே எடுத்துப் பரிசோதனை செய்யலாம், கவலைப்படாதீர்கள்!’ என்றார்.
சுவாமிநாதனுக்கு மகா பெரியவாளிடம் அளவு கடந்த பக்தி உண்டு. அவர் எப்போதும் தன் மீது அலாதியான பரிவு காட்டி வந்திருப்பது அவருக்கு நினைவு வந்தது. பெரிய பெரிய மருத்துவர்கள் எல்லாம் இப்படி வெவ்வேறான கருத்துக்கள் கூறியதில், அவருக்கு மிகவும் கவலையாகப் போய்விட்டது. ஆரம்பத்திலேயே மகா பெரியவாளிடம் சரணடைந்திருக்கலாமோ என்று
வருத்தப்பட்டார். எத்தனை பெரிய குழப்பமாக இருந்தாலும், அவரிடம் தாம் கொண்டிருந்த அளவற்ற பக்தி தம்மைக் காப்பாற்றும் என்று பரிபூரணமாக நம்பினார்.
அப்போது, கர்நாடக- மகாராஷ்டிர எல்லையில் மகா பெரியவா தங்கி, பக்தர்களுக்கு அருள்பாலித்துக்கொண்டிருந்தார்.
சுவாமிநாதனின் சார்பாக அவரது நெருங்கிய நண்பரும், பெரியவாளின் பரம பக்தருமான ஜோஷி என்பவர், சுவாமிநாதன் படும் துன்பத்தை பெரியவாளிடம் எடுத்துச் சொன்னார்.
அதன்பின், மகா பெரியவா சில மணி நேரம் கடும் மவுனம் அனுசரிக்கத் தொடங்கிவிட்டார்.
அப்போது அவரின் முகாரவிந்தத்தில் ஏற்பட்டிருந்த தேஜோமயமான ஒளி, அனைவரையும் ஆச்சரியத்துக்குள்ளாக்கியது. ‘அது என்ன அப்படிப்பட்ட ஒரு பிரகாசம்!’ என்று சுற்றி இருந்தவர்கள் கொஞ்சம் பயந்து கூடப் போனார்கள்.
சற்று நேரத்துக்குப் பிறகு, மவுனத்தைக் கலைத்தார் பெரியவா. எதிரே நின்றுகொண்டிருந்த ஜோஷி மற்றும் கண்ணன் இருவரையும் அருகில் அழைத்து, ‘அவனுக்கு அதெல்லாம் ஒண்ணும் வராது!‘ என்று மிகவும் கருணை யோடு, ஆனால் அழுத்தமாகச் சொன்னார்.
ஜோஷி இதைத் தொலைபேசி மூலம் சுவாமிநாதனிடம் சொல்ல, அவருக்கு ஒரே மகிழ்ச்சி! இனம் தெரியாத புத்துணர்ச்சி! ஜோஷியின் வார்த்தைகள் மகா பெரியவாளின் வாய் வார்த்தைகளாகவே அவர் காதில் விழ, மெய்சிலிர்த்துப் போனார்.
அன்றைய தினத்திலிருந்து, மாலையில் காய்ச்சல் வருவது நின்றது.  முகத்தில் இருந்த தளர்ச்சியும், சோர்வும், கவலை ரேகைகளும் மெள்ள மெள்ள அகன்றன. உடல் எடை குறை வதும் நின்றது. முகத்தில் ஒரு புதிய பொலிவு வந்தது.
ஆனால், மே மாதத்திலிருந்து மறுபடியும் அவருக்கு உடம்பு படுத்த ஆரம்பித்துவிட்டது. ஓயாத இருமலும், காய்ச்சலும் வர ஆரம்பித்தன.  கேரள ஆளுனரின் குடும்ப ஆலோசகரான ஒரு மருத்துவர், சுவாமிநாதனின் பழைய எக்ஸ்ரே படங்களையும் மருத்துவக் குறிப்புகளையும் பார்த்துவிட்டு, மிக நவீன கருவியால் இன்னும் சில படங்கள் எடுத்துப் பார்த்தார்.
அந்த நிபுணரின் முகம் வருத்தத்தில் தோய்ந்தது. படத்தில், நுரையீரலின் மேல் பக்கத்தில் புதிதாக ஒரு நிழல் தெரிந்தது. சுவாமிநாதனுக்குப் புற்று நோய் இரண்டாம் கட்ட நிலையை அடைந்துவிட்டது என்றும், ஆனால் அறுவை சிகிச்சையை அவர் தாங்கும் நிலையில் இல்லை என்றும் கூறினார்.  ’உடனடியாக கீமோதெரபி எனப்படும் கதிர் இயக்க சிகிச்சை தொடங்க வேண்டும். அதுகூட இறுதி நிலை வலியினால் உண்டாகும் வேதனையைக் குறைக்கத்தான் உதவும்!’ என்றார்.  அவர் ஆளுநருக்கு ஒரு தனிக்குறிப்பும் எழுதி அனுப்பினார். அதில், மூன்று மாதங்களுக்குள் சுவாமிநாதனின் உயிருக்கு ஆபத்து வரக்கூடும் என்று குறிப்பிட்டிருந்தார்.
ஆளுனர் திருமதி ஜோதி வெங்கடாசலத்துக்குத் தன் உதவியாளர் சுவாமிநாதன் மீது மிகவும் பரிதாபம் உண்டாயிற்று. மறுபடியும் டெல்லி அகில இந்திய மருத்துவ மனையைத் தொடர்புகொண்டு, மூத்த மருத்துவர் ஒருவரின் ஆலோசனையின்பேரில் சுவாமிநாதனை சென்னைக்கு அனுப்பி, ரயில்வே ஆஸ்பத்திரியில் சேர்க்கச் செய்தார். அங்கே, சுவாமிநாதனின் இதயம் மிகவும் பலகீனமாக இருப்பதாகவும், அதன் காரணமாக இதயத்தில் ரத்தம் தேங்கிப்போய், தாங்கும் சக்தியைக் கடந்ததும் வெடித்து விடும் போன்ற அபாய கட்டத்தில் இருப்பதாகவும், பெரிய குண்டைத் தூக்கிப் போட்டார்கள்.
சுவாமிநாதன் நடுநடுங்கிப்போனார். மீண்டும் நண்பர் ஜோஷியிடம் தன் நிலைமையை எடுத்துச்சொல்லி, பெரியவாளிடம் முறையிடுமாறு கேட்டுக் கொண்டார். அதன்படி, ஜோஷியும் மகா பெரியவாளை மீண்டும் தரிசித்து, ‘சுவாமிநாதனின் மனைவிக்கு மாங்கல்ய பிஷை கேட்கிறேன், சுவாமி!’ என்று சொல்லிக் குலுங்கிக் குலுங்கி அழுதார்.
பக்தரின் அபாய நிலை தெரிந்தும், மகா பெரியவா சும்மா இருப்பாரோ?  சிறிது நேர மவுனத்துக்குப் பின், ஸ்னானம் செய்யப் புறப்பட்டர். ஜோஷி தம்பதியர் பயபக்தியுடன் ஒதுங்கி நின்றனர்.
நீர் நிறைந்த தொட்டியில் இறங்கி நின்ற பெரியவா, ஜோஷியை அருகில் அழைத்தார். சுவாமிநாதன் பற்றிய முழு விவரங்களையும் மீண்டும் ஒரு முறை சொல்லச் சொன்னார். பிறகு ஒரு தடவை நீரில் மூழ்கி எழுந்தார். ‘அவனுக்கு ஒன்றும் ஆபத்து வராது. அவனுக்கு இது புனர் ஜன்மம்!‘ என்று உத்தரவு தருவது போன்று அருளினார்.
ஜோஷி இதை சுவாமிநாதனுக்குத் தெரிவித்து, தைரியமாக இருக்கும்படி கேட்டுக்கொண்டார்.
நவீன கருவிகளின் கணிப்பு, மருத்துவர்களின் கெடு, நிபுணர்களின் கருத்துக்கள் எல்லாம் அவருக்கு மூன்று மாதங்களே என்று நிர்ணயித்து விட்ட பிறகு, எப்படித் தைரியமாக இருப்பது? எந்த சக்தியால் இதை மாற்ற முடியும்?
மறுபடி, டெல்லியில் 15 நாட்கள் சோதனைகள் நடந்தன. மகா பெரியவாளேஅவனுக்குப் புனர்ஜன்மம்’ என்று கூறிவிட்ட பிறகு, அந்தத் தெய்வத்தின் வாக்குக்கு மறுவாக்கு உண்டோ? அதற்கான பலன்கள் கிட்டவே செய்தன. எல்லோரையும் வியப்பில் ஆழ்த்தும் அளவுக்கு, ஓர் அற்புதமே நிகழ்ந்திருந்தது. திருவனந்தபுரத்தில் எடுத்த எக்ஸ்ரே படத்தில் காணப்பட்ட கரு நிழல், டெல்லியில் எடுத்த படத்தில் முற்றிலும் மறைந்திருந்தது.
டெல்லி பரிசோதனையின் முடிவில், சில எதிர்பாராத உண்மைகள் தெரிய வந்தன. சுவாமிநாதனுக்குப் பிறவியிலேயே மூக்குத்தண்டில் வளைவு உண்டு. அதன் காரணமாக, அவருக்கு ஜலதோஷம் பிடிக்கும்போதெல்லாம் சளி வெளியே வராமல், நுரையீரலுக்குள் சேர்ந்து, உறைந்து போய், அதனால்தான் நுரையீரலில் அழுத்தம் காணப் பட்டது. அதுதான் கரு நிழல் போல் எக்ஸ்ரேயில் தெரிந்திருக்கிறது. அதைத்தான் புற்று நோய் என வல்லுநர்கள் தவறான முடிவுக்கு வரக் காரணமாக இருந்தது.
சுவாமிநாதனுக்குத் திருவனந்தபுரம் மருத்துவமனையில் ஒரு சிறு அறுவை சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டு, அவர் பூரண குணம் அடைந்தார். மூன்று மாதமே அவருக்கு ஆயுட்காலம் என்று புகழ்பெற்ற மருத்துவர்கள் சொல்லியிருந்தபோதும், பெரியவாளிடம் அவர் கொண்டிருந்த அளப்பரிய பக்தி அவரைக் காப்பாற்றியது.
அவர் மகா பெரியவாளை தரிசனம் செய்யச் சென்றபோது, அவர் தம் அருகில் இருந்த கண்ணனிடம், ‘சுவாமிநாதன் வந்திருக்கானே, பார்த்தியா?  புற்று நோய், அது இதுன்னு அவனை பயமுறுத்திட்டாளாமே?’ என்று சிரித்துக்கொண்டே கேட்டாராம்.
மகானின் கருணைக் கடாட்சம் கிடைத்துவிட்டால், அதற்கு மேல் வேறு என்னதான் வேண்டும்?
–நன்றி சக்தி விகடன்

Deivathin Kural Part#1 Continued……


ªîŒõˆF¡ °ó™ (ºî™ ð£è‹)
ð‚F
º‚F‚° º‰¬îò G¬ôJ™ ð‚F
å¼ îèŠðù£˜ Þ¼‚Aø£˜. î‹ ªð‡μ‚° ï™ô õóù£èŠ 𣘈¶ è™ò£í‹ ªêŒò «õ‡´‹ â¡Á ܬôAø£˜. õó¡ A¬ì‚Aø£¡. è™ò£í‹ G„êòñ£Aø¶. è™ò£íñ£ù¾ì¡ ªð‡¬í ñ£ŠHœ¬÷ ܬöˆ¶‚ ªè£‡´ «ð£ŒM슫ð£Aø£¡. è¡Qè£î£ù‹ ªêŒAø«ð£¶ îèŠðù£K¡ ñù² âŠð® Þ¼‚°‹. ªð‡μ‚° ï™ô õó¡ A¬ìˆî«î â¡ø ꉫî£û‹ å¼ ð‚è‹ Þ¼‚èˆî£¡ ªêŒ»‹. Ýù£™ ܬî ܺ‚AM´Aøñ£FK, Þˆî¬ù è£ô‹ õ÷˜ˆî ªð‡ ñ M†´Š «ð£Aø£«÷ â¡ø ¶‚è‹î£¡ ÜFèñ£è Þ¼‚°‹. Þõ«ó õó¡ 𣘈. «î®ˆ«î®Š 𣘈. èì¡ Aì¡ õ£ƒAŠ ñùú£ó„ ªêôõNˆ¶‚ è™ò£íº‹ ªêŒAø£˜. Ýù£½‹ è¡Qè£î£ù êñòˆF™ Üõ¼¬ìò ñù¬ú ºÁ‚AŠ HNAø ñ£FK Þ¼‚Aø¶. è‡E™ üô‹Ãì õ‰¶M´‹«ð£™ Þ¼‚Aø¶. º‚F G¬ô¬ò ܬìò ܼè¬î ªðŸø ê£î¬ùè¬÷ ººþ§ â¡ð£˜èœ. Þ¬ìòø£î ð‚F ªê½ˆF„ ªê½ˆF å¼õ¡ Þ‰î ܼè¬î¬òŠ ªðŸÁM´Aø£¡. Üõ‚° º‚F A¬ì‚Aø êñò‹ ¬è‚° ↮ù£Ÿ«ð£™ õ‰¶M´Aø¶. ÜŠ«ð£¶ Üõ¡ å¼ î˜ñ êƒèìñ£ù G¬ôJ™ Þ¼‚Aø£¡. è¡Qè£î£ù‹ ªêŒ¶ î¼Aø îèŠðù£K¡ ñùG¬ô ñ£FK Þõ‚°‹ Þ¼‚Aø¶. îèŠðù£«ó õó¡ «î® Ü¬ôAø ñ£FK Þõ«ù º‚Fò£èŠ ªðKò Hóò£¬ê ªêŒ¶ ð‚F ñ£˜‚èˆF™ â™ô£ ܸwì£ùº‹ ªêŒî£¡. Üîù£™ ñù² Ìóíñ£è„ ²ˆîñ£AŠ ðóñ£ˆñ£M™ Þó‡ìø‚ è¬óAø G¬ô õ‰¶M†ì¶. è¬ó‰îH¡ ðèõ£Â‹ Þ™¬ô. ð‚F»‹ Þ™¬ô. ñ튪ð‡¬í õó‚°‚ ªè£´‚Aø îèŠðù£¼‚° Ü¿¬è õ¼Aø ñ£FK ñ튪ð‡¬í ðóñ£ˆñ£¾‚°ˆ îˆî‹ ªêŒAø ººþ§¾‚°‹ ªðKò ¶‚è‹ à‡ì£Aø¶. Þ‰îˆ ¶‚èˆ¬î ²«ô£èˆF™ ªõOJ´Aø£˜ å¼èM. ðv«ñ£ˆÉ÷ù ðˆóñv¶ ðõ«î â¡Á Ýó‹ðñ£°‹ ²«ô£è‹ ܶ. ðó«ñwõó¡ â¡ ð‚FJ™ ñA›‰¶ ⡬ù «ñ£þˆF™ «ê˜‚è Þ¼‚Aø£¡. ÞQ«ñ™  MÌF ÌC‚ ªè£‡´‹ ¼ˆó£þ‹ «ð£†´‚ ªè£‡´‹, ̬ü üð‹ ºîLò ð®èO™ ãPŠ«ð£è «õ‡®òF™¬ô. ã MÌF«ò. «ð£Œ õ£. àù‚° «þñ‹ à‡ì£è†´‹ ²ðñ£ù ¼ˆó£ ñ£¬ô¬ò, àù‚°‹ HKò£ M¬ì ªè£´‚A«ø¡. ý£, ð‚F ñ£˜‚èŠ ð®è†´è«÷, àƒè¬÷»‹ M†´Š HKA«ø¡. âù‚°Š ð‚F, ðèõˆ °í£¸ðõ‹ â¡Aø Ýù‰î Hóð…ꈬî«ò î‰î àƒè¬÷ â™ô£‹ C¬îˆ¶Š «ð£´Aø «ñ£þ‹ â¡Aø ñ裫ñ£èˆF™ «î£Œ‰¶ «ð£A«ø¡ â¡Aø£˜. «ñ£èˆ¬îŠ «ð£‚°õ¶î£¡ «ñ£þ‹. Ýù£™ ð‚F Þ¡ðˆ¬î»‹, ÜîŸè£ù ê£ñ‚AK¬òè¬÷»‹ ¬èM†´M†´ «ñ£þ‹ ªðø «õ‡´‹ â¡Aø«ð£¶, Þ‰îŠ ðóñ ð‚° «ñ£þ«ñ «ñ£èñ£èˆ «î£¡ÁAø¶.
Þ«î«ð£™ A¼wí è£í£I¼îˆF½‹ å¼ ²«ô£è‹ Þ¼‚Aø¶. ð‚F ºŸø è¼ñ‹ ïC‚Aø¬îŠ ðŸPò¶ Þ‰î ²«ô£è‹. (ú‰ˆò£õ‰îù ðˆóñv¶ ðõ«î, â¡Á Ýó‹H‚°‹ «ð£¶ ܶ) A¼wí ð‚F ÜFèñ£è Ýè hô£²èó£™ ú‰Fò£ õ‰îù‹, Hˆ¼ ðí‹ ÝAò è˜ñ£¸wì£ùƒè¬÷‚Ãì„ ªêŒò º®òM™¬ô. ÜõŸPL¼‰¶ HKò£ M¬ì ªðÁAø£˜. ºî™ G¬ôJ™ Üõóõ¼‚è£ù è˜ñˆ¬î ê£vFóŠ Hóè£ó‹, Þ¶ «õ‡´ñ£, «õ‡ì£ñ£? â¡Á âF˜‚«èœM «è†è£ñ™ ܸw®‚è «õ‡´‹. Þîù£™ ñùˆF™ ªõÁŠ¹ °¬øAø¶. Cˆî²ˆF ãŸð´Aø¶. Ü¿‚° cƒè ñù² ß²õóQì‹ ÜFèñ£è ß´ð†´ å¼ºèñ£èˆ ªî£ìƒ°Aø¶. ޶ ð‚F. Þó‡ì£‹ G¬ô. ð‚F ºŸÁ‹«ð£¶ ë£ù‹ CˆF‚Aø¶. Þ¶ ÞÁF G¬ô. è˜ñˆ¬î«ò£, ð‚F¬ò«ò£ ï£ñ£è Mì«õ‡®òF™¬ô. ð¿ˆî ðö‹ î£ù£è‚ 裋HL¼‰¶ M´ð´Aø ñ£FK è˜ñ‹, ð‚F â™ô£‹ ܶ¾‹ Ìóíñ¬ì‰î¾ì¡ î£ñ£è«õ ï¿MŠ«ð£°‹. ð‚F¬ò M†´ «ïó£è º‚F‚°  ºòŸC ð‡í «õ‡´ªñ¡ð«î Þ™¬ô. ð‚F ð‡E‚ªè£‡®¼‰î£«ô «ð£¶‹. ù ܶõ£è º‚F‚° ܬöˆ¶Š «ð£°‹. âù«õ º‚F «õ‡´‹ â¡Á H󣘈F‚è£ñ™ ð‚F «õ‡´‹ â¡Á «õ‡®‚ªè£‡«ìJ¼‰î£™ «ð£¶‹. «è£ð£ô A¼wí ð£óFò£˜ ªê£¡ùð® ð‚F ð‡E‚ ªè£‡®¼‰î£™ º‚F ªðøô£«ñ.

Saturday, July 23, 2011

Pujya Sri Mahaswamy Divya Charitram Part#72


Karvetnagar
Swamigal left Venkatagiri and traveled through Poodi, Vadamalpettai, Padhiredu, Jokula Mallavaram, and Pungalur, reaching Tirupathi once again. He had darshan of Venkatesa at Tirumala on Purnima day, stayed at Thiruchanur for two days, had darshan of Padmavathi and reached Puthur on May 22nd. He stayed there for fifteen days in the naturally beautiful surroundings and enjoyed bathing in the Kailasagona, Sadasiva gona and Ammavaru gona water falls. During his stay at Puthur, Anam Kuppuswamy Naidu, G.Renaiah Reddy and other prominent citizens requested Swamigal to kindly visit the nearby Bugga and spend Vyasa Puja and Chaturmasya vratha there. Swamigal accepted their invitation with grace and affection. He arrived at Karvetnagar on 4-6-1932 and stayed there for four days. The king of Karvetnagar welcomed Swamigal and made arrangements for his stay at Lakshmi Vilas palace. The king, the members of the royal family and the general public performed pada puja and bikshavandanam every day. The king also offered a silver sahasradhara (used to perform abhishekam) for Sri
Chandramouleeswarar. Our Swamigal blessed the king and the learned at the palace with prasad and shawls.

Friday, July 22, 2011

Deivathin Kural Part#1 Continued……


ªîŒõˆF¡ °ó™ (ºî™ ð£è‹)
ð‚F
ï£ñ ñA¬ñ
Fò£ù‹, üð‹, ̬ü, ò‚ë‹, «þˆFó£ìù‹ ÝAòõŸ¬øŠ «ð£ô«õ ï‹ «îêˆF™ c‡ì è£ôñ£è ðèõ‰ï£ñ£‚è¬÷‚ «è£w®ò£èŠ 𣮠ðü¬ù ªêŒAø ðö‚躋 Þ¼‰¶ õ‰F¼‚Aø¶. Þ‰î põ£ˆñ£ù¶ ðóñ£ˆñ£¾ì¡ ªî£ì˜¹ ªè£œõ å¼ ªðKò àð£òñ£è ï£ñ ðü¬ù ªî£¡Á ªî£†´ «îêˆF™ ܸw®‚èŠð†´ õ‰F¼‚Aø¶. Ü«ïèñ£è Aó£ñ‹, ïèó‹ â™ô£õŸP½‹ ðü¬ù ñì‹, Ü™ô¶ ðü¬ù‚Ãì‹ â¡«ø å¡Á èí‚AìŠð´õFL¼‰¶, ðü¬ù ð‰îF ï‹ ï£†®™ âšõ÷¾ ªêNŠð£è Þ¼‰F¼‚Aø¶ â¡Á áA‚èô£‹. Þ‰î ðü¬ù ñìƒèO™ êQ‚Aö¬ñ «î£Á‹, ãè£îC «î£Á‹ üùƒèœ ♫ô£¼‹ «ê˜‰¶ ðü¬ù ªêŒõ£˜èœ.
«è£J™èO™ ̬ü¬òŠ 𣘂A«ø£‹. ªîŒõˆ¬îˆ Fò£Q‚A«ø£‹. ðü¬ùJ«ô£ ñ õ£ŒM†´ˆ ªîŒõˆF¡ ï£ñƒè¬÷»‹, °íƒè¬÷»‹, h¬ôè¬÷»‹, 𣮠ßvõóðóñ£è ñù¬ú ߴ𴈶A«ø£‹. ðô˜ «ê˜‰¶ ªè£‡´ êÍî£ò õ£›‚¬è Ü®Šð¬ìJ™ ð‚F ªêŒAø CøŠ¹ ðü¬ù‚° à‡´. Üõóõ¼‹ ݈ñ «þñˆ¬î ܬ쉶, Üîù£«ô«ò põ «è£®èÀ‚° «þñˆ¬îˆ îó«õ‡´‹ â¡Á, îQ ñQî˜ Ü®Šð¬ìJ«ô«ò (Individual basis) U‰¶ ñî‹ º‚Aòñ£è ܬñ‰F¼‰î£½‹, «è£J™, àˆúõ‹, ðü¬ù ÞõŸP™ Æ´ õN𣆴 º¬ø (Congregational worship) »‹ Þ¼‚Aø¶. Þ¡Q¬ê»ì‹, õ£ˆFò «è£ûˆ¶ì‹ ªêŒAø ðü¬ù â™ô£ àœ÷ƒè¬÷»‹ ²ôðñ£è Þ¿ˆ¶ ðèõˆ vñóíˆF™ ªê½ˆ¶Aø¶.
ó°ðF ó£èõ ó£ü£ó£‹, ý«ó ó£ñ ý«ó ó£ñ ó£ñ ý«ó ý«ó â¡ð¶ «ð£™ ²ôðñ£ù õ£˜ˆ¬îè¬÷ ñ¶óñ£ù êƒW èô‰¶ ªêŒAø ðü¬ùò£™ âOî£èˆ ªîŒõˆ¬î G¬ù¾ ªè£œ÷ º®Aø¶. ðü¬ù‚Ãì‹ â¡ø å˜ ÞìˆF™ Üñ˜‰¶ ðü¬ù ªêŒõ«î£´, ïèó êƒW˜ˆîù‹ ªêŒAø ðö‚躋 à‡´. ¬õ°‡ì ãè£îC «ð£¡ø ¹‡Eò è£ôƒèO™ üùƒèœ ♫ô£¼‹ ðèõ‰ï£ñ£‚è¬÷ ðü¬ù ªêŒîð® iF iFò£è„ ªê™õ¶î£¡ ïèó êƒW˜ˆîù‹ âùŠð´õ¶. M«êûñ£è ñ£˜èN ñ£îˆF™ Fù‰«î£Á‹ ÜF裬ôJ™ ÞŠð® iF iFò£è ðü¬ù ªêŒ¶ ᘠº¿õ¶‹ FšMò ï£ñƒè¬÷Š ðóŠ¹õ¶‡´. Þ‰î ï™ô ðö‚è‹ ñÁð®»‹ ï¡ø£è àJ˜ ªðŸÁ õ÷ó«õ‡´‹. Aó£ñƒèO™ àœ÷ ðü¬ù ñìƒèO™ ðèõ‰ï£ñ‹ Þ™ô£ñ™ ªõÁ¬ñò£èŠ «ð£èMì‚Ã죶.
êeð è£ôˆF™ ðü¬ù º¬ø ï¡ø£è M¼ˆFò¬ì‰¶ õ¼õ¬îŠ 𣘂è ꉫî£ûñ£è Þ¼‚Aø¶. ï‹ «õî‹, Ýèñ‹, Ýê£ó‹ â™ô£‹ ªó£‹ð¾‹ ríñ£èŠ «ð£J¼‚Aø Þ‰î ï£O½‹ ï‹ ñî Ü‹êñ£è ãî£õ¶ å¡ø£õ¶ rE‚è£ñ™, Fù‰Fù‹ M¼ˆFò£A õ¼Aø¶ â¡ø£™ ܶ ï£ñ ðü¬ù. Þ¡Á ï‹ ñ‚è£è 嚪õ£˜ áK½‹ Þ¼‚Aø úˆêƒè«ñ ðü¬ù‚ «è£w®î£¡. ܉î ñ†´‹ ꉫî£û‹. ðèõ£Qì‹ ð‚F¬ò M¼ˆF ªêŒõFù£™ ðèõ£Q¡ ï£ñ êƒW˜ˆîùº‹, ðèõˆ °íƒè¬÷Š ð£´õ¶‹ º‚Aòñ£ù vî£ù‹ ªðŸÁœ÷¶. ÿðèõˆï£ñ «ð£«î‰ Fó˜èœ, úù£î‰î võÏHò£ù ðóñ£ˆñ£ üèˆF¡ «þñˆ¬î‚ è¼Fˆ îQŠªðó¼‹ è¼¬í ؉¶ ÿ Mwμ, ÿ ðó«ñwõó¡ ºîLò Ïðƒè¬÷ â´ˆ¶‚ ªè£‡ì£¡. àô¬è àŒM‚è ܉î ͘ˆFèœ ñ†´‹ «ð£î£¶ â¡Á è¼F, ýK Cõ, ºîLò ï£ñƒè÷£è¾‹ ÝA, ÜõŸP™ ⊫𣶋 MNˆ¶‚ ªè£‡®¼‚Aø£¡ â¡Aø£˜. Üî£õ¶, ï£ñƒèœ ªõÁ‹ ªðò˜ ñ†´I™¬ô. ͘ˆF¬òŠ «ð£ô ܬõ»‹ ú£þ£ˆ ðèõ£«ù. ðèõ£Â‚° àœ÷ ܈î¬ù ê‚F»‹ ï£ñˆ¶‚° à‡´. Þšõ£Á ï£ñ êƒW˜ˆîˆF¡ Íô‹ ðèõˆ võÏðˆ¬î ê£þ£ˆè£ó‹ ªêŒî ¹‡Eò ¹¼û˜èO¡ ºè£óM‰îˆFL¼‰¶ àŸðˆFò£ù ¹Qî è£ùƒè¬÷Š ð£´õ, ð£ð‹ MôA, ¹‡Eò‹ ¬è ôAø¶.
üò«îõ˜, b˜ˆî ï£ó£òí˜, ó£ñî£ú˜, ¹ó‰îó î£ú˜, Fò£èŠHó‹ñ‹, úî£CõŠ Hó‹«ñ‰Fó£œ ÝA«ò£K¡ Wîƒèœ, îI›Š ð£ì™èœ, U‰F, ñè£ó£w®ó ð‚F W˜ˆîù‹ â™ô£‹ ñ¼î£ï™Ö˜ úˆ°¼ võ£Ièœ õ°ˆ¶ˆ î‰î ðˆîFò£ù ê‹Hóî£ò ðü¬ùJ™ ð£ìŠð´A¡øù. «ì£«ô£ˆúõ‹, ªè£†ì«ù£ˆúõ‹, õú‰î «èO ⡪ø™ô£‹ ðü¬ù¬òŠ ªðKò F¼Mö£õ£è‚ ªè£‡ì£´õ£˜èœ. èwìñ£ù ê£î¬ùò£è Þ™ô£ñ™, Ýù‰îñè Ý®Šð£®‚ªè£‡´ ðèõî¸ðõˆF™ Þ¼Šð¶ Þªî™ô£‹ õNèœ. ð£èõî£F ê£vFóƒèO«ô«ò, â‰î„ Cóññ£ù ê£î¬ù»‹ ªêŒò„ ê‚F»‹ ªê÷èKòº‹ Þ™ô£î èLè£ôˆF™,  úƒW˜îù‹î£¡ «ñ£þ àð£ò‹ â¡Á ªê£™LJ¼‚Aø¶. èªô÷ úƒW˜ˆò «èêõ‹. ðô˜ «ê˜‰¶ ð‡μAø ðü¬ù å¼¹ø‹ Þ¼‚膴‹.
嚪õ£¼ °´‹ðˆF½‹ àœ÷ ܬùõ¼‹ ñ£¬ô «õ¬÷èO™ i†®«ô«ò å¼ ðˆ¶ GIûñ£õ¶ ðèõˆ ï£ñƒè¬÷Š 𣮠ðü¬ù ªêŒò «õ‡´‹. ÞF™ è£Kò ꣈FòI™ô£î Cóñ‹ ⶾ‹ Þ™¬ô. °´‹ðˆFù˜ ♫ô£¼‹ ̬ü ܬøJ™ - Ü™ô¶ ̬ü‚ªè¡Á ܬø Þ™ô£M†ì£™, å¼ °ˆ¶ M÷‚¬è ãŸP ¬õˆ¶ Üî¡ º¡ à†è£˜‰¶ W˜ˆîùƒè¬÷Š ð£ì «õ‡´‹. ï£ñ£õOè¬÷ è£ù‹ ªêŒò «õ‡´‹. Üõóõ˜èÀ‹ îƒèÀ‚°Pò Gˆò è˜ñ£¸wì£ùƒè¬÷ Mì£ñ™ ªêŒ¶M†´, ܫ ðü¬ù»‹ ªêŒò «õ‡´‹. ðèõ£¬ùŠ ð£´õ ªõ†è«ñ «õ‡ì£‹. 輬í«ò à¼õ£ù èì¾O¡ ï£ñˆ¬î„ ªê£™õF™ ªõ†èˆ¶‚° Þì‹ ã¶?ªðKò êƒWî ë£ù‹, ó£è ð£õ‹, êgó õêF Þ™ô£M†ì£½‹ ðóõ£J™¬ô. ð‚F ð£õ¬ùˆî£¡ º‚Aò‹. ã«î«î£ M¬÷ò£†´èO™ FK‰¶ ªè£‡®¼‚Aø °ö‰¬î Ü‹ñ£M¡ G¬ùŠ¹ õ‰î¶‹, ÜõOì‹ õ‰¶, Ü‹ñ£ Ü‹ñ£ â¡Á 舶Aøî™ôõ£? ÜF™ ªõ†è«ñ£, êƒWî Üö«è£ Þ™¬ô. «ô£è ñ£î£õ£ù ðóñ£ˆñ£¬õ ªô÷Aè Mò£ð£óƒèO¬ì«ò CP¶ «ïóñ£õ¶ G¬ùˆ¶ ÞŠð®«ò ó£ñ£, A¼wí£, Cõ£, Ü‹ð£ â¡Á èˆî «õ‡´‹. Þ‰îŠ ðö‚è‹ ªó£‹ð¾‹ ï™ô¶. ï‹ GˆFò «þñˆ¬î»‹, Ýù‰îˆ¬î»‹ ªð¼‚èõ™ô ªðKò GF Þ¶.

Thursday, July 21, 2011

MAHAPERIYAVA AND HUMOUR


JAGADGURU
These examples are testimony to the fact that Maha Periava had an amazing sense of humour, keen sense of observation with a profound knowledge on all subjects.
1. COOKING:
One afternoon Periava was talking to a set of married men and was enquiring about their cooking skills.They were asked to spell out the recipe for Sambar.Every one tried to emulate each other and narrated the process in display of their swayambhagam skills. Every one was mentioning about the ingredients like salt, milagai podi, paruppu etc etc. Finally Periava said that they are all very great and without EGO!!! where as he is still practicing.Everyone forgot the ingredient Thaan(vegetable) and he was meaning this nicely in this incident.
2. SUMANGALI:
There was a huge crowd one day at the Mutt and many were having dharsan of Periava. Among the crowd was one aged, old time widow (with tonsured head) sitting in one corner and doing Japam.Periava called one of the boys and pointing to that lady asked the boy to go and find out if she is sumangali.The boy hesitated and so were others nearby.Periava insisted and said ” go and tell her that I want to know that”.The boy mustered courage, went near the lady and asked her. She was beaming and replied in affirmative .The boy was stunned and later Periava clarified that the lady belonged to a village called “sumangali and belong to a family who are disciples of the mutt for generations.
3 .LIC BUILDING:
This incident happened around the time the then tallest building of Chennai was inaugurated. Periava was camping at Madras and was walking on Mount Road with his entourage to The Hindu office. As usual he was followed by leading citizens and devotees. Among them were Bharaneedharan and Gopulu(cartoonist).He stopped at the LIC Building and asked them the number of storeys the bulding had.People were telling 13,14 and so on with and with/without terrace etc. Then he asked them to stay back, count and follow him.They did the counting and followed him. They said 14 and Periava looked at Gopulu and said but you have put 17 lines in your cartoon depicting LIC in Ananda Vikatan. He was stunned.
4. HINDU OFFICE:
Periava was on a visit to the Press at Mount Road at the invitation of the Management. The Veda Patasala boys reached their earlier and surrounded the latest printing machinery and anxiously waiting for the explanation and demonstration. The staff were finding it difficult to control and asked the boys to go back and leave space for His Holiness. Periava came a little later and said ” There is no need for me to understand the technology and nuances of printing. It would be useful for these boys, Explain to them.Periava was not there when the staff were telling the boys to move back..
5. SILENCE
During Navarathri pooja time there was unmanageable and unusual crowd and it was noisy at times. Unable to control this, a display board was put prominently “Keep Silence”.It had no effect and Periava had a unique way to solve this. In the evening during his address he was telling that he is indeed Grateful to Goddess Kamakshi for blessing him with a quality by which he could concentrate on the Puja unmindful of the surrounding noise.The effect was evident from the very next moment! There was no need for the board too..
6. POMEGRANATE:
A disciple from Calcutta had sent a basket of pomegranates(25 in number) and sent it through his contacts in Madras. While carrying the person took 5 of them and left them at home.He went to the Mutt and kept the basket before Periava and said so and so has sent them. Periava smilingly acknowledged that and called his assistants to count the number of fruits inside. He asked the manager to reply to the sender and thank for the basket of 20 fruits. you can imagine the embarrassment and internal plight of that person.

Pujya Sri Mahaswamy Divya Charitram Part#71


Venkatagiri
Swamigal graciously accepted an invitation from the king of Venkatagiri and visited the place on 24-4-1932. He was welcomed in the outskirts with great respect and affection by the prince and the citizens of Venkatagiri. Swamigal stayed at the Sankara mutt, newly constructed by Dharba Kalahasti Shastrigal. Sankara Jayanthi was celebrated that year at the mutt. The royal family of Venkatagiri performed pada puja and bikshavandanam for each day of his stay. Swamigal blessed the royal family, gifted them with shawls and prasad and left Venkatagiri on  11-5-1932.

Wednesday, July 20, 2011


மைத்ரீம் பஜத! — ரா.கணபதி

ஸ்ரீமதி எம்.எஸ். சுப்புலக்ஷ்மியின் இசைப்பணி, இசையால் இறைபணி-உலகப்பணி ஆகியவற்றுக்கு உலக அரங்கில் வெற்றிவிழா நடத்திப் பார்க்க அம்பாள் உள்ளம் கொண்டாள் போலும்! பொருத்தமாக ஒரு விஜயதசமித் திருநாளில் அதை நடத்தி வைத்தாள். 1966 அக்டோபர் 23ஆம் தேதியாகிய விஜயதசமியன்று அவர் ஐக்கிய நாடுகள் சபையில் இசை விருந்து வழங்க ஏற்பாடாயிற்று.
அப்போது அவரது சார்பில் விடுக்கப்பட்ட வேண்டுகோளுக்குத் திருச்செவி சாத்தே ஸ்ரீ பெரியவாள் உலக மகா சபைக்கு ஆசி கீதம் இயற்றியளித்தார். இன்று பள்ளிச் சிறாரிலிருந்து எல்லோரிடமும் தேசிய கீதத்துக்கு அடுத்தபடியாகப் பிரசித்தி பெற்றுவிட்ட கீதம்!
மைத்ரீம் பஜத, அகில ஹ்ருஜ்-ஜேத்ரீம்!
ஆத்மவதேவ பராநபி பச்யத!
யுத்தம் த்யஜத! ஸ்பர்தாம் த்யஜத!
த்யஜத பரேஷ்வக்ரமம்-ஆக்ரமணம்!
ஜநநீ ப்ருதிவீ காமதுகாஸ்தே,
ஜநகோ தேவ: ஸகல தயாளு:!
தாம்யத! தத்த! தயத்வம் ஜநதா:!
ச்ரேயோ பூயாத் ஸகல ஜநாநாம்!
இந்த கீதத்தின் தமிழாக்கம்:
அனைத்துளம் வெல்லும் அன்பு பயில்க!
அன்னியர் தமையும் தன்னிகர் காண்க!
போரினை விடுக! போட்டியை விடுக!
பிறனதைப் பறிக்கும் பிழை புரிந்தற்க!
அருள்வாள் புவித்தா, காமதேநுவா!
அப்பன் ஈசனோ அகிலதயாபரன்!
அடக்கம் – கொடை – அருள் பயிலுக, மக்காள்!
உலகினரெல்லாம் உயர்நலம் உறுக! – என்பதுதான்.
இப்பாடலில் வரும் தாம்யத – தத்த – தயத்வம் என்ற சொற்றொடர் ப்ருஹதாரண்யக உபநிஷத்தில் வருவதாகும். அது குறித்த கதை: ஒரு சமயம் தேவர்கள், மானுடர்கள், அசுரர்கள் ஆகிய மூன்று இனத்தாரும் ப்ரஜாபதி (ப்ரஹ்மா)யிடம் உபதேசம் வேண்டினர். அவர் தமது உபதேசத்தை த-த-த என்ற இடியின் ஒலியாகக் கூறி அருளினார். த என்பதை தேவர்கள், ‘தாம்யத’ எனப் பொருள் கொண்டனர். அப்பதத்துக்குப் ‘புலன்களைக் கட்டுப்படுத்துங்கள்’ என்று அர்த்தம். தேவர்கள் புலனின்பம் துப்பதிலேயே ஈடுபட்டவர்கள். ஆதலால் தங்களுக்கு இந்த உபதேசம் எனக் கொண்டனர்.
மானுடரோ த என்பதை ‘தத்த’ எனப் பொருள் கொண்டனர். ‘தத்த’ என்பதற்கு ஈகை உடையவர் ஆக இருங்கள் என அர்த்தம். மானுடர்களுக்கு ஈகை குணம் மிகவும் குறைவாக இருப்பதாலேயே இப்படி உபதேசம். அசுரர்கள் த என்பதை ‘தயத்வம்’ – அதாவது, தயையுடன் இருங்கள் – எனப்பொருள் கொண்டனர்.
ஆதிசங்கரர் இதற்கு உரை எழுதுகையில், மானுடரிலேயே தெய்விக குணமும், அசுர குணமும் உடையவர்கள் இருப்பதால் இம்மூன்று உபதேசங்களுமே மானுடர்களுக்கானவை எனத் தெளிவு செய்துள்ளார்.
–நன்றி கல்கி

Deivathin Kural Part#1 Continued……


ªîŒõˆF¡ °ó™ (ºî™ ð£è‹)
ð‚F
è£óíI™ô£î ð‚F
ðô è£óíƒèÀ‚è£èŠ ð‚F ¹K‰î£½‹, º‚F¬ò «õ‡®Š ð‚F ªêŒõ«î ÞõŸP™ C«ówìñ£°‹.ë£ùˆFù£™î£¡ «ïó®ò£è º‚F A¬ì‚°‹. ßwõó àð£ú¬ùò£Aò ð‚Fò£™ Ü™ô â¡ð«î ÿ êƒèó˜ ºîLò ܈¬õî Ýê£Kò£˜èO¡ 輈¶. º‚F â¡ø£™ â¡ù? M´ð´õ¶ â¡Á ܘˆî‹. M´ð´õ¬îˆî£¡ îIN½‹ i´ â¡Á ²¼‚A„ ªê£™Aø£˜èœ. âFL¼‰¶ M´ð´õ¶. ê‹ê£óˆFL¼‰¶ M´ð´õ¬îˆî£¡ º‚F. ñÁð® ñÁð® Hø‰¶ ªè£‡´‹ ªêˆ¶‚ªè£‡´‹ Þ™ô£ñ™, GˆFòñ£ù êˆò G¬ô¬ò ܬìõ¶î£¡ º‚F. ñù² â¡Á å¡Á Þ¼Šð ê‹ú£óð‰î‹ ªîKAø¶. ñù² ñ¬ø‰î£™î£¡ ð‰îˆFL¼‰¶ M´î¬ô. Ïð‹, °í‹, Þ¬õ Þ¼‚Aø õ¬óJ™ ÞõŸ¬ø ܸðM‚Aø ñù²‹ Þ¼‚èˆî£¡ ªêŒ»‹. ð‚F ªê½ˆ¶Aø«ð£¶ ß²õó¬ìò Ïð‹ °í‹ â™ô£õŸ¬ø»‹ ñùRù£™ ܸðM‚A«ø£‹. ð‚F G¬ôJ½‹ ðôMîñ£ù à현Cèœ, ðóõê‹, Ýù‰î‹, Ü¿¬è â™ô£‹ Þ¼‚èˆî£¡ ªêŒA¡øù. ñù² Ü Ýî£óñ£ù õv¶M™ è¬ó‰¶«ð£Œ ܉î Ýî£ó õv¶ ñ†´‹ GŸ°‹«ð£¶î£¡ â‰î ñ£Á Þ™ô£î ꣉î G¬ô - º‚F Ü™ô¶ «ñ£þG¬ô CˆF‚Aø¶. Þ‰î ñù²‚° Ýî£óñ£è Þ¼‚Aø ݈ñ£ â¡ð¶ â¡ù â¡Á Üùõó Mê£ó‹ ªêŒ¶ªè£‡«ì Þ¼Šð¶î£¡ ë£ù ñ£˜‚è‹ â¡ð¶. Þ«î Mê£óˆF™ ñù¬ú º¿‚Aù£™, è¬ìCJ™ ß²õ󣸂AóèˆFù£™ ñù² ñ¬ø‰¶ ݈ñ£ Þ¡ùªî¡Á ªîK‰¶M´Aø¶. ݈ñ ú£þ£ˆè£ó‹ â¡Aø ܉î G¬ô«ò M´î¬ô Ü™ô¶ º‚F â¡Á ªîKAø¶. Ýù£™ «è£ð£ôA¼wí ð£óFò£˜, ð‚F ð‡E‚ ªè£‡®¼‰î£™ º‚F ªðøô£«ñ â¡Á ð£´Aø£˜. ¬õ°‡ìˆ¶‚°Š «ð£õ¶î£¡ º‚F. ¬èô£êˆ¶‚°Š «ð£õ¶î£¡ º‚F â¡ðõ˜è¬÷Š«ð£™ Þõ˜ ªê£™ô M™¬ô. ܉î‰î «îõ¬îèOì‹ ð‚F ªê½ˆFù£™, Ü àKò «ô£èˆ¶‚° - ¬õ°‡ì‹, ¬èô£ê‹ «ð£¡øõŸÁ‚° - ªê™ôô£‹.
ˆ¬õFèÀ‹ MCw죈 ¬õFèÀ‹ Þ¬î«ò º‚F â¡ð£˜èœ. Ýù£™ Þƒ«è»‹ ßvõó¡ - ð‚î¡ â¡Aø «ð ܬî ܸðM‚Aø ñùR¡ ݆캋 Þ¼‚èˆî£¡ ªêŒ»‹. â™ô£‹ å¡Á ð†´Š«ð£Aø ܈¬õî º‚F «õø£ù¶. «è£ð£ô A¼wí ð£óFò£˜ ܈¬õFò£è Þ¼‰¶‹ ފ𮊠ð£´èø£˜. Üõ˜ ñ†´I™¬ô. ë£ùñ‹î£¡ º‚F‚° «ï˜ ê£îù‹ â¡Á ªê£¡ù ܈¬õî ðóñ£„ê£Kò£ù êƒèó«ó G¬øò ð‚F v«î£ˆFó‹ ªêŒF¼‚Aø£˜. «þˆFó£ìùº‹ b˜ˆî£ìùº‹ ªêŒF¼‚Aø£˜. û‡ñî vî£ðù‹ â¡Á ÝÁMî ͘ˆFèO¡ õN𣆬ì G¬ô ®J¼‚Aø£˜. Üõ¼¬ìò ñìˆF™ õ‰¶œ÷ èÀ‹ ñE‚èí‚è£è ͘ˆF ̬ü ð‡μA«ø£‹. Þ¶ ã¡? ݈ñ£ âŠð® Þ¼‚°‹ â¡Á ñù²‚°ˆ ªîKò£¶. ñù«ú ݈ñ£ML¼‰¶î£¡ º¬÷ˆF¼‚Aø¶. âù«õ, Þ‰î ñùú£™ ݈ñ£¬õ âŠð® Ü÷‚è º®»‹. ñù² ñ¬ø‰î£™î£¡ ݈ñ võÏð‹ ðkªó¡Á Hóè£C‚Aø¶. Ýù£™ ï‹ ñù«ú£ ܬô𣌉îð®î£¡ Þ¼‚Aø¶. âù«õ ºîL™ ðô F¬êèO™ «ð£Aø C‰î¬ù¬ò 强èŠð´ˆî «õ‡´‹. Þˆî£¡ ð‚F¬ò õNò£è ¬õˆF¼‚Aø£˜èœ. àôè Mûòƒèœ ñù¬ú ï£÷£F¬êJ½‹ Cîø Ü®Šð¬õ. Ýù£™ ßvõó¬ù«ò C‰F‚è„ C‰F‚è ñù² Üõ¡ å¼õQì«ñ °M‰¶, ¬îô î¬óò£è - Üî£õ¶ â‡ªíŒ HC˜ Þ™ô£ñ™ è‹Hò£Œ å¿°õ¶«ð£ô, ÜõQì«ñ 强èŠð´Aø¶.
ñù² 强èŠð´Aø Þ‰î G¬ô ºŸø ºŸø ñù«ú ñ¬ø‰¶ «ð£èˆ ªî£ìƒ°‹. ÞšMîñ£è ë£ùˆ¶‚° ð‚F«ò ¶¬í¹K»‹. Þîù£™î£¡ ÿ êƒèó ðèõˆð£î˜èœ ð‚F¬ò ë£ùˆ¶‚°Š ð®ò£è ¬õˆî£˜èœ. ݈ñ ú£þ£ˆè£ó‹ â¡Aø º‚F, ªêˆ¶Š«ð£ùH¡ ⃫è«ò£ «ð£Œ ܬìAø G¬ô Þ™¬ô. ⊫𣶋 ݈ñ£ Þ¼‰¶ªè£‡«ì Þ¼‚Aø¶. ܶ Þ™ô£M†ì£™ ï‹ êgó ò£ˆF¬ó ã¶? ݬèò£™ Þ‰î êgó‹ Þ¼‚Aø«ð£«î ݈ñ£¬õ ܸðMŠðîŸè£ù º‚F ܬì‰î H¡Â‹ ï‹ºì¡ àJ˜ õ£›Aø Hó‹ñ ë£Q¬òˆî£¡ põ¡ º‚î¡ â¡A«ø£‹. ÞŠð®Šð†ì Hó‹ñ ë£QèÀ‹ Cô˜ ð‚î˜è÷£è Þ¼‰F¼‚Aø£˜èœ. Üî£õ¶ Hó‹ñˆF¡ ãî£õ¶ å¼ «îõî£ ÏðˆF™ ♬ô Þ™ô£î Ü¡¬ð ¬õˆF¼‚Aø£˜èœ. Þõ˜èÀ¬ìò ð‚F è£óíI™ô£î ð‚F. ð‚F ªêŒõ Þõ˜èœ ªðø‚îò ðò¡ 㶋 Þ™¬ô. ãªùQ™ õ£›‚¬èŠ ðò¡èO™ â «ñô£è ã¶I™¬ô«ò£ Ü‰î º‚F G¬ô¬ò Þõ˜èÀ‚° RˆFˆ¶ M†ì¶. Ü «ñô£è ܬìò «õ‡®ò¶ â¡ù Þ¼‚Aø¶. Þ¼‰î£½‹ ß²õóù£èˆ «î£¡ÁAø Hó‹ñˆF¡ hô£ ê‚F¬ò Þõ˜èœ óRˆ¶‚ªè£‡´, ÜŸ¹î h¬ô ªêŒAø ܉î ßvõó¬ù å˜ Þwì ͘ˆFò£è‚ 致, ÜîQì‹ è£óí‹ Þ™ô£î - HóFŠ Hó«ò£üù«ñ âF˜ð£ó£î àˆîññ£ù Ü¡¬ðŠ ªð£NAø£˜èœ. «ñ£þ‹ «õ‡´‹ â¡ø Hó«ò£üùˆ¬î‚Ãì põ¡ º‚î¡ âF˜Š ¢ð£˜‚è ÜõCòI™¬ô«ò. Þ‰î ð‚F¬òˆî£¡, HøMJL¼‰«î Hó‹ñ Gwìó£ù ²è˜, ÜU¶W ð‚F â¡Aø£˜. «ý¶ â¡ø£™ è£óí‹, è£óí«ñ Þ™ô£î¶ Ü- ¬ý¶W. Þ¶ º‚F õ‰îŠ H‰¬îò G¬ôJ½œ÷ ð‚F.

Tuesday, July 19, 2011


4 – சூரிய சந்திரர்கள் உள்ளவரை — பேராசிரியர் வீழிநாதன்

மஹா பெரியவர் வழிகாட்டி, தேர்வு செய்த பல சுலோகங்களையும், கீதங்களையும் எம்.எஸ்.அம்மா பாடி ஒலிப்பதிவு செய்து அளித்துள்ளார்.  மேளராக மாலிகை இவர் உத்தரவின் பேரில்தான் பாடப்பட்டது.  பாலாஜி பஞ்சரத்ன தொகுப்பில் சுலோகங்களும் அவர் தேர்வு பண்ணிக் கொடுத்தவைதான்.  உச்சரிப்பு திருத்தமாக உள்ளதா என்று சரி பார்ப்பதும் உதவுவதும் எனக்குத் தரப்பட்ட பணி.  இதை ஒரு மிகப் பெரிய கௌரவமாக நான் கருதிச் செய்து வந்தேன்.
Balaji Pancharatnamala Sri Annamcharya Samikirtanas Vol - 2Sri Venkateswara (Balaji) Pancharatnamala - Vol 4Sri Venkateswara (Balaji) Pancharatnamala - Vol 5
எத்தனை முறை திருத்தம் சொன்னாலும் மனதிலே சோர்வு இல்லாமல் திருத்திக் கொள்வார் அம்மா.  ஸ்ரீரங்க கத்யம் மிகக் கடினமான உச்சரிப்பு கொண்டது.  அதைத் துல்லியமாக பதம் பிரித்துப் பாட அம்மாவால் தான் முடிந்தது.  அதிலே தோஷம் கண்டுபிடிக்க வேண்டும் என்று தேடினாலும் முடியாது!  அப்படி ஒரு அப்பழுக்கில்லாத சுத்தம்.  மேளராக மாலிகையின் வார்த்தைகள் அர்த்தங்களைப் பொதித்துப் பொதித்து அடக்கிய அமைப்பில் இருக்கும். 
கெளரிமனோஹர தம்பர சத்தம்‘  என்று வந்தால் ‘கௌரிமனோஹரி‘ என்பது ராகத்தைக் குறிக்கும்.  ’ஹரிதம்பர சத்தம்‘  என்பது பரமேசுவரனைக் குறிக்கும்.  (திக்கெல்லாம் தன் ஆடையாகக் கொண்டவன் என்று பொருள்) .  இந்த இடத்தில் ஒரு கணத்துக்கும் குறைவாக இடைவெளி கொடுத்து இரண்டு அர்த்தங்களும் விளங்கும்படிப் பாட வேண்டும் என ஆணையிட்ட மஹா பெரியவர்களிடம் ‘இது எப்படி சாத்தியம் ?’ என்று கேட்டேன்.  அதற்கு அவர் சொன்னார்:
“நீயா பாடப் போறே…?  அவா பாடிடுவா…  நீ ஏன் கவலைப்படறே!”
அதேமாதிரி, பெரியவர்களின் ஆசி அனுக்கிரஹத்தால் உரிய முறையில் துல்லியமாக அந்த இடத்தில் எம்.எஸ்.அம்மா பாடியிருப்பது, கவனித்துக் கேட்டால் புலனாகும்.
இந்த ஒலிப்பதிவு முடிந்து காஸெட் வெளியாகிற தருணத்தில் மஹா பெரியவர் எம்.எஸ்.ஸிடம் என்ன சொன்னார் தெரியுமோ…?
சூரிய – சந்திரர்கள் உள்ள வரை உன் கியாதி (புகழ்) இருக்கும் !”  என்றார்.
இதை விட பெரிய அனுக்கிரஹம் என்ன வேண்டும் ?
(நிறைவடைந்தது)
நினைத்தாலே மகிழ்ச்சியும் மனநிறைவும் மரியாதையும் ஏற்படுத்தக்கூடிய பெயர் எம்.எஸ். அவரது இசையை வியந்து போற்றியவர்களுக்கு மட்டுமின்றி, இசையே தெரியாத பல்லாயிரம் பேர்களுக்கும் கூட ஆதர்சமானவர். அதிசயப் பிறவி என்றே சொல்ல வேண்டும்.
எம்.எஸ். அம்மாவின் அன்பு, கனிவு, கருணை அனைத்தும் அவரது இசையைப் போன்றே கம்பீரம் நிறைந்தது. மூத்த கலைஞர்களிடம் அவர் காட்டிய பணிவு அலாதியானது; புதியதைக் கற்றுக்கொள்ள அவர் மேற்கொண்ட முயற்சி அபூர்வமானது; சக கலைஞர்களை அவர் ஊக்கப்படுத்திய முறை, வழிநடத்திய முறை தாய்மை நிறைந்தது.
அவரோடு பழகிய ஒவ்வொருவரும் அந்த இனிய நினைவுகளை தம் மனத்தில் அசைபோட்டுக்கொண்டே இருக்கின்றனர். அவரது எளிமையும் பக்குவமும் பாந்தமும் ஒவ்வொருவரின் மனத்திலும் நீங்கா இடம் பிடித்திருக்கிறது. ஒவ்வொருவருக்கும் எம்.எஸ். அம்மாவின் ஒவ்வொரு பரிமாணம் பிடிபட்டு இருக்கிறது.
எங்கள் எம்.எஸ்.’ என்ற இந்தப் புத்தகத்தில், ஒவ்வொருவரும் தாம் புரிந்துகொண்ட விதத்திலேயே எம்.எஸ். அம்மாவைச் சித்திரிக்க முயன்று இருக்கின்றனர்.
நினைத்தாலே மகிழ்ச்சியும் மனநிறைவும் மரியாதையும் ஏற்படுத்தக்கூடிய பெயர் எம்.எஸ். அவரது இசையை வியந்து போற்றியவர்களுக்கு மட்டுமின்றி, இசையே தெரியாத பல்லாயிரம் பேர்களுக்கும் கூட ஆதர்சமானவர்.  அதிசயப் பிறவி என்றே சொல்ல வேண்டும்.
எம்.எஸ். அம்மாவின் இசையையும் ஆளுமையையும் ஒருசேர உணர்ந்து கொள்ளவும் புரிந்து கொள்ளவும் இந்த நூல் உதவும் என்பது உறுதி.
தொடர்புடைய பதிவுகள்:

Pujya Sri Mahaswamy Divya Charitram Part#70


Visit to Tirupathi
Swamigal reached Tirupathi on March 13th after staying at Kalahasti for a week. The citizens of Tirupathi as well as the devasthana officials gathered at the Angalamman temple on the southern border of Tirupathi to welcome Swamigal. He was carried in a palanquin decorated beautifully with flowers, taken in a procession, with thousands of people, Veda parayanam, and bhajan groups which culminated at the SriGovindaraja Swamy devasthanam. Swamigal got out of the palanquin and had darshan of Sri Govindarajar. Tirupathi Sri Makand had made arrangements for Swamigal’s stay in the
garden in front of the Ramaswamy temple. When the procession reached the garden, Brahmasri Venkateswara Dikshithar read a welcome speech in Sanskrit while Nagapudi N.Kuppuswamy Iyer read one in Telugu and offered it to our Swamigal. His Holiness visited the mutt that evening and accepted the pada puja offered by the mutt’s Chief
Administrator BrahmaSri Venkateswara Dikshithar. The camp was at Lower Tirupathi
until 21-4-1932. During that time, Swamigal visited Thirumala for three days. There, the authorities of the temple devasthanam as well as the public offered pada puja and bikshavandanam to Swamigal. On behalf of the devasthanam, the committee chairman Mahant donated seven hundred rupees towards bikshavandanam. Along with the usual respectable greetings, the devasthanam committee also presented Swamigal with an umbrella with golden top and a long peetambaram which was previously offered to Perumal. Swamigal offered an expensive gem-studded makarandi padakkam and a peetambaram to Sri Venkatachalapathy. He also conducted Sahasrakalasa Abhishekam and Garudotsavam. Swamigal then gifted dhotis and prasad to all the employees, priests and others and blessed them. During all three days of his stay, Swamigal took a bath in the holy waters of Papanasam and Akasha Ganga falls. While climbing down the hill, Swamigal donated money and clothes to all the poor people seated on the way. During Swamigal’s stay in lower Tirupathi, people from all communities including Vedic Brahmins, Vaisya, Beri Vaisya, Balija, Reddy and Kandla communities offered pada puja and bikshavandanam. Thousands of people enjoyed our Swamigal’s daily evening speeches in the simple Telugu language. Hundreds of people from other states also came to have darshan of Swamigal in Tirupathi. Swamigal gifted Kashmiri shawls to the pundits visiting the mutt.

Subscribe through Email

Enter your email address:

Delivered by FeedBurner

back to top