"இப்போ எனக்கு முறுக்கு தருவியா?"-பெரியவா

(பழைய முறுக்குப் பாட்டி-புதிய கட்டுரையாளர்)
கட்டுரை-ரா.வேங்கடசாமி
காஞ்சி மகானின் கருணை நிழலில் புத்தகத்திலிருந்து
புதிய தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்

மகானுக்கு ஏழெட்டு வயது இருக்கலாம்.
துள்ளி விளையாடுகிற பருவம்.

அதே ஊரில் ஓர் அம்மா முறுக்கு வியாபாரம் செய்து
கொண்டிருந்தார்.அந்த காலத்தில்,இளம் வயதில்
மகாபெரியவர் மிகவும் அழகாக இருப்பார்.முறுக்குப்
பாட்டி, பெரியவாளைப் பார்த்தவுடன் கையில்
முறுக்கை எடுத்து அவருக்கு கொடுப்பது வழக்கம்.

ஒரு சமயம் ஒன்று,இரண்டு, மூன்று என்று வாங்கிக்
கொண்ட பிறகும் "இன்னொண்ணு கொடு !" என்று
கேட்டார் மகான்.

"கொடுக்க முடியாது போடா!.நான் வியாபாரத்துக்கு

வெச்சிருக்கிறதை உனக்கே கொடுத்துட்டா எப்படி?"
என்று பாட்டி சீறினாள்.

பெரியவா கோபத்தோடு அந்த மூதாட்டியிடம்,
"இப்போ என்னைப் 'போ'னு சொல்லிட்டே....
அப்புறமா நீ கூப்பிட்டாக்கூட நான் வரமாட்டேன்"

பாட்டி அலுத்துக் கொண்டபடியே,
"ஆமாம் உன்னைத்தான் ஆரத்தி எடுத்து
கூப்பிடப் போறேனாக்கும்!" என்றாள்.

இந்த சம்பவம் இப்படி முடிந்து விட்டாலும்
பெரியவா முறுக்குப் பாட்டியை மறக்கவில்லை.

காஞ்சி மடாதிபதியாகத் தனது பதின்மூன்றாவது
வயதில் பதவியேற்றபின், தான் வாழ்ந்த இடம்,
படித்த பள்ளிக்கூடம் இதையெல்லாம் பார்த்து
மகிழ்ந்தார்.அதே சமயம் முறுக்குப் பாட்டியின்
வீட்டுக்கு எதிரே வந்து நின்றுகொண்டார்.

பாட்டி வியப்புடன் வெளியே வர,
"இப்போ எனக்கு முறுக்கு தருவியா?"
என்று புன்சிரிப்பு தவழக் கேட்டார் மகான்
சுற்றிலும் அடியார்கள் கூட்டம்.

"மகாபிரபு! என்னைத் தேடிண்டு நீயே வந்துட்டியா?
உனக்கு நான் இப்போ என்னத்தைக் கொடுக்க முடியும்?"
என்று அவரை வணங்கி மகிழ்ந்தாள் பாட்டி.

முறுக்கு விற்கும் ஒரு சாதாரண மூதாட்டியைத்
தேடிப்போய் நலம் விசாரிக்கிறார் என்றல் என்ன
அர்த்தம்? அவர் எல்லோரையும் ஒரே 

மாதிரியாகத்தான் பாவிக்கிறார் என்பதைத் தவிர 

வேறு எப்படி  இருக்க முடியும்?