"கை-கால் உடைந்து பின்னமாக இருந்த பிள்ளையார்களுக்கும் பூஜை செய்யணுமா"

சொன்னவர்; பழக்கடை பி.ஆர்.தியாகராஜன்.

தொகுப்பாளர்;டி.எஸ்.கோதண்டராம சர்மா

தட்டச்சு;வரகூரான் நாராயணன்.

ஈச்சங்குடி கணேசய்யர் என்பவர் இஞ்சினீயராக வேலை செய்து ஓய்வு பெற்றவர். மனைவியுடன்

பெரியவா தரிசனத்துக்கு வந்தார்.

"எனக்கு, ஏதேனும் ஒரு கைங்கர்யம் செய்வதற்கு உத்திரவானால் தேவலை" என்று ப்ரார்த்தித்தார்.

"எவ்வளவு தொகை செலவானாலும் பரவாயில்லை!" பெரியவா, மற்ற எல்லா பக்தர்களுக்கும் பிரசாதம்

கொடுத்தபின், கணேசய்யரிடம் சொன்னார்;

"கும்பகோணத்திலே நிறைய பிள்ளையார் இருக்கு.

அரச மரத்தடி, ஆற்றங்கரை-இங்கெல்லாம் மேற்கூரையில்லாத பிள்ளையார்கள் அதிகம்.

கும்பகோணம் டவுனைச் சுற்றி ஒரு கிலோமீட்டர் வரையில் உள்ள எல்லாப் பிள்ளையார்களுக்கும்-

கோவிலில் இருந்தாலும் சரி, குளத்தங்கரையில் இருந்தாலும் சரி-எண்ணெய் சாற்றி, அபிஷேகம் செய்து, சந்தனப் பொட்டு வைத்து, ஊதுபத்தி ஏற்றி வைத்து, தேங்காய்-வாழைப்பழம்-வெற்றிலை பாக்கு

நைவேத்யம் செய்து விடு. அது போதும்."

"எனக்கு இந்த பூஜை-புனஸ்காரமெல்லாம் பழக்கமில்லை. இருபத்திநாலு வயதிலேயே வடக்கே போய் செட்டில் ஆயிட்டேன். அதனாலே உள்ளூரில் யாரிடமும் பரிச்சயமும் கிடையாது"

என்றார் இஞ்சினீயர்.

பெரியவா, ராயபுரம் பாலு என்ற சிஷ்யரைக் கூப்பிட்டு, "கும்பகோணம் பழக்கடை தியாகுவுக்கு ஓர் லெட்டர் எழுதிக் கொடு. அவன் எல்லாம் செய்து கொடுப்பான்" என்றார்கள்.

அதுமட்டுமல்லாமல், இந்தக் கைங்கர்யம் நிறைவேறியவுடன் என்னையும் அழைத்துக் கொண்டு

தரிசனத்துக்கு வரச்சொன்னார்களாம்.

தம்பதிகள், என் வீட்டுக்கு வந்தார்கள்.உடனடியாக, செயல்படத் தொடங்கினேன்.

மூன்று நாட்களுக்கு, ராஜா வேதபாடசாலை வேன் கிடைத்தது.

ஸ்ரீமடம் வாசற்புறம் கருங்கல் தூணிலுள்ள பிள்ளையார் உட்பட, நூற்று அறுபத்தெட்டு பிள்ளையார்களுக்கு பூஜை செய்தோம்.

ஐந்து டின் நல்லெண்ணெய், அரைக்கிலோ சந்தனம், ஒரு கிலோ கற்பூரம்.ஐம்பது பாக்கெட் ஊதுபத்தி- இவைகளை ஆங்காங்கிருந்த சிவாசாரியார்களிடம் ஒப்படைத்தோம். வெளியில் இருந்த அனைத்துப் பிள்ளையார்களுக்கும்

எங்களுக்குத் தெரிந்தபடி அபிஷேகம்-பூஜை செய்தோம்.

"கை-கால் உடைந்து பின்னமாக இருந்த பிள்ளையார்களுக்கும் பூஜை செய்யணுமா" என்று கேட்டதற்கு,

"ஏன், கைகால் உடைந்த மனிதர்களெல்லாம் உலகில் வாழவில்லையா? அதுபோல்தான் இதுவும்!" என்று கூறி, அவைகளுக்கும் பூஜை செய்யும்படி

உத்திரவிட்டார்கள்.

அப்போது, பெரியவா, கர்நூல் அருகே ஒரு கிராமத்தில் முகாமிட்டிருந்தார்கள்.

கணேசய்யர் குடும்பமும், நானும் அங்கே சென்று விபரங்களைக் கூறினோம்.

"இன்னும் ஆறு பிள்ளையார் இருக்கே? எப்படி விட்டுப் போச்சு?" என்று பெரியவா கேட்டதும் எங்களுக்குத் திகைப்பு ஏற்பட்டது.

"சாக்கோட்டை பக்கம் ஒரு பிள்ளையார், சுவாமிமலை போகும் சாலையில் குடியானவர்கள் தெருவில், அவர்கள் மிகவும் கோலாகலமாகக் கொண்டாடும் ஒரு பிள்ளையார், அரசலாற்றங்கரைப்

பிள்ளையார், மரத்தடிப் பிள்ளையார்..."என்று ஆறு

இடங்களையும் குறிப்பிட்டுச் சொன்னார்கள்,பெரியவா.

"அதனாலே பரவாயில்லே, ஊருக்குப் போனதும் இந்த ஆறு பிள்ளையாருக்கும் அபிஷேக-ஆராதனை பண்ணிவிடு" என்று சமாதானப்படுத்தினார்கள்.

எங்களுக்குப் பிரசாதம் கொடுத்து திருப்தியுடன் அனுப்பிவைத்தார்கள்.