சொன்னவர்; எஸ்.பஞ்சாபகேச சாஸ்திரிகள்.கும்பகோணம்.
தொகுப்பாளர்;டி.எஸ்.கோதண்டராம சர்மா
தட்டச்சு;வரகூரான் நாராயணன்.
1950-51 வருடங்களில் ஸ்ரீ பெரியவர்கள்
கும்பகோணம் மடத்தில்தான் தங்கியிருந்தார்கள்.
ஒரு நாள் இரவு உபன்யாசம் செய்தார்கள்.
அப்போது மைக் வைக்கப்படவில்லை. ஸ்ரீ மடம் நிறைந்து
ஜனங்கள் இருந்தனர். அப்பொழுது ,
"கர்மநாசாஜலஸ்பர்சாத்" என்ற ஒரு ஸ்லோகம்,
அதில் அடுத்த பகுதிகளை கூறாமல் கர்மநாசா
ஜலஸ்பர்சாத் என்று அதையே திரும்ப திரும்ப கூறிக்
கொண்டு இருந்தார்கள்.
அப்போது என் அக்ஞானத்தால் 'ஸ்ரீ பெரியவாளுக்கு
இந்த ச்லோகத்தின் மேல்பகுதி தெரியவில்லை'
என்று எண்னினேன். எனக்கு அந்த ச்லோகம் பூராவும்
தெரிந்திருந்ததாலும், சிறுவனாக இருந்ததாலும்,
உத்ஸாகத்தாலும் அந்த ச்லோகத்தை ஸ்ரீ பெரியவா
பேசிக்கொண்டு இருக்கும் போதே நானும் இறைந்து
கூறினேன்.
"கர்மநாசாஜலஸ்பர்சாத் கரதோயா விலங்கநாத் !
..கண்டகீ பாஹுதரணாத் தர்ம: க்ஷரதி கீர்த்தநாத் !!
நான் கூறியவுடன், ஸ்ரீ பெரியவா தன் உபன்யாசத்தை
நிறுத்திவிட்டு மறுபடியும் அந்த ச்லோகத்தை
கூறும்படி என்னை ஆக்ஞாபித்தார்கள். ஒருவர்
உபன்யாசம் செய்து கொண்டிருக்கும்போது,
வேறொருவர், இடையில் குறுக்கிட்டுப் பேசினால்
உபன்யாசருக்கு ஆத்திரம்,கோபம்,பொறாமைதான்
ஏற்படும், அதிகப்ரஸங்கி என்று எண்ணுவார்கள்.
ஸ்ரீ பெரியவர்களோ கருணாமூர்த்தி!
ஆக்ஞையானவுடனே இந்த ச்லோகத்தை நான் கூற
ஆரம்பித்தேன்.
ஆனால் எனக்கு மறந்துவிட்டது! "குழந்தை கூறிவிட்டான்"
என்று அருளினார்கள்.
எனது அறியாமையை உலகத்திற்குக் காட்டாமல்,
துடிப்பான ஒருவனுக்கு உத்ஸாகத்தைக் கொடுக்க
வேண்டும் என்ற எண்ணத்தால், அந்த ச்லோகம்
தனக்கு மறந்தது போல் நடித்தார்கள்.அந்த நினைவு
இன்றும் என் மனதில் பசுமையாக இருக்கின்றது.
ஸ்ரீ பெரியவர்களைப் போல் கருணாமூர்த்தி உலகில்
யாரும் இல்லை என்பதற்கு இது ஒரு பெரிய
எடுத்துக் காட்டாகும்.
No comments:
Post a Comment