ஒரு சமயம் வயது முதிர்ந்த எங்கள் பாட்டியுடன் ஆச்சார்யாளை தரிசிக்க சென்றேன். பாட்டி நான் அவளுடன் சில நாள் காஞ்சிபுரத்திலேயே தங்கி, பெரியவாளை தரிசித்து கொண்டு இருக்க வேண்டும் என்று சொன்னாள். நான் அதற்கு சம்மதிக்காமல் ஆசிரமம் போக வேண்டும் என்றேன்.
இந்த விவரத்தை ஆசார்யாளிடம் சொல்லி என்னை அங்கு தங்கும்படி சுவாமிகள் சொல்லவேண்டும் என்று பாட்டி கேட்டுக்கொண்டாள். பாட்டி சொன்ன வார்த்தைகளை கேட்ட மகான் புன்முறுவலுடன் 'இங்கேயானா என்ன, அங்கேயானா என்ன' என்று என்னை பார்த்தவாறே அன்புடன் கூறினார்.
அந்த வார்த்தைகளை கேட்டதும் என் மனம் பூரித்தது. இதை காட்டிலும் வேறு என்ன வேண்டும்? அந்த தெய்வ வாக்கே எனக்கு பெரிய அருளாசி அல்லவா? கண்ணீர் மல்க, நின்று அவரையே பார்த்துக்கொண்டு இருந்தேன். சரி சரி என்று தலை அசைத்தபடியே உத்தரவு கொடுத்தார்.
அந்த அருட்கண்கள், தரிசிப்பவர்களின் மனத்தில் மின்சாரம் போல் பாய்ந்து சிலிர்க்க வைத்து விடுகின்றன. ஆன்மீக வழியில் மனதை உள்முகம் ஆக்குவதற்கு அந்த பார்வை ஒன்றே போதும். எத்தனை நேரம் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாலும் அலுக்காத ஆராவமுதம் போன்றவர் சுவாமிகள்.
முற்றும்.
Posts
No comments:
Post a Comment