வில்லும்- உடுக்கை

 

Varagooran Narayanan

வில்லுப்பாட்டு தேசிய ஒருமைப்பாட்டை விளக்கும் ஒரு கலை. அதில் பயன்படுத்தும் வில் ராமேசுவரத்தை- தனுஷ்கோடியை நினைவுபடுத்தும். வில்லுப்பாட்டில் பயன்படும் உடுக்கை கயிலை மலையில் உள்ள சிவனை நினைவூட்டும். கயிலை முதல் ராமேசுவரம் வரை நினைவு வருவதால் வில்லுப்பாட்டு தேசிய ஒருமைப்பாட்டை நினைவுபடுத்தும் கலை என்று
கூறப்படுகிறது.
-காஞ்சிப் பெரியவர் சொற்பொழிவிலிருந்து
கீதையின் சாரம்
 

LOVE, SERVE, GIVE
அன்பு செய்
சேவை செய்
பிறருக்கு வழங்கு
இதுதான் கீதையின் சாரம்

Source: Shri Sathyanarayan Viswanathan

The mind is the abode of Iswara but we make a rubbish can of it. We must cleanse it, install the Lord in it and be at peace with ourselves. We must devote at least five minutes every day to meditation and resolve to do so even if the world crashes around us. There is nothing else that will give us a helping hand when the whole cosmos is dissolved.
It is by helping the poor and by spreading the glory of the Lord that we will earn merit.
-His Holiness Sri Chandrasekarendra Saraswathi Swamigal.

இந்துமதத்தில் மட்டும் எதற்கு இத்தனை கடவுளர்கள் என்பதுதான்.

 

இதற்கு, பெரியவரின் பதில் அசாத்யமாக மிளிர்கிறது.

‘உண்மையில் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட ஸ்வாமி இருப்பதாக, விஷயம் தெரிந்த எந்த ஹிந்துவும் எண்ணவில்லை. வைதிக மதம், ஸ்வாமி ஒருவரே என்று கண்டது மட்டுமில்லை. இந்த ஜீவனும்கூட அதே ஸ்வாமிதான் என்று வேறெந்த மதமும் கண்டுபிடிக்காததையும் கண்டுபிடித்திருக்கிறது. எனவே, பிரபஞ்ச வியாபாரத்தை நடத்துகிற மகாசக்தியாக ஒரு ஸ்வாமிதான் இருக்கிறது என்பதில் விஷயமறிந்த எந்த ஹிந்துவுக்கும் சந்தேகமில்லை. ஆனால், அந்த ஸ்வாமி பல ரூபத்தில் வரமுடியும். அப்படிப்பட்ட யோக்யதையும் கருணையும் அதற்கு உண்டு என்று ஒரு ஹிந்து நம்புகிறான்.

ஒரே ஸ்வாமி, நம் தேசத்தின் மகாபுருஷர்களுக்குப் பல ரூபங்களில் தரிசனம் தந்திருக்கிறார். அந்த ரூபங்களுக்குரிய மந்திரம், உபாசனை மார்க்கம் எல்லாவற்றையும், இந்த மகாபுருஷர்கள் நமக்குத் தந்துள்ளனர். இவற்றை முறைப்படி அனுஷ்டித்தால் தான் நாம் அந்த தேவதையின் அனுக்ரகத்தைப் பெற முடியும்.

எந்த தேவதையாக இருந்தாலும் சரி, முடிவில் அது பரமாத்வாவே! தாயைப் போல பகவானைக் காண விரும்புகின்றவனுக்கு அம்பாள் உபாசனை. ஒரே சாந்தத்தில் அமுங்கிப் போக விரும்புகிறவனுக்கு தட்சிணாமூர்த்தி. ஆனந்தமாக ஆடிப்பாடி பக்தி செலுத்த கிருஷ்ண பரமாத்மா என்று வகுத்துள்ளோம்.

இதைத்தான் இஷ்டதேவதா வழிபாடு என்கிறோம். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு விதமான மன அமைப்பு. அந்த அமைப்புக்கு ஏற்ப, பக்தி செலுத்த உதவுவதுதான் இஷ்ட தேவதா வழிபாடு.
முதலில் நம் மனப்போக்குக்கு ஏற்ப, ஒரு தேவனிடமோ தேவியிடமோ பக்தி உண்டாகிறது. பிறகு, போகப்போக அது மாறி, ‘நமக்கென்று எதற்கு ஒரு மனப்போக்கு?’ என்று விட்டுவிட, அந்த தேவதையே அனுக்ரகம் செய்யும்.இங்கே முக்கியமான ஒரு விஷயம், அவரவர் மனப்பாங்குக்கு ஏற்ப இஷ்ட தேவதா வழிபாடு செய்யும் போது, மற்றவர்களின் வழிபாட்டுத் தேவதையை தாழ்வாக எண்ணக் கூடாது.

இதில் இன்னொரு சிக்கலும் உள்ளது. நம்மில் இரண்டு தெய்வங்கள் சண்டைபோட்டு, ஒன்றை ஒன்று ஜெயித்ததாக புராணத்தில் சம்பவங்கள் உண்டு.

இதை, சரியான கோணத்தில் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இதற்கு, ‘நஹிநிந்தா நியாயம்’ என்று பேர். ஒன்று பலமானது; இன்னொன்று அதைவிட பலம் குன்றியது என்பது இதன் உட்பொருளல்ல.

ஒரு தேவதையை உபாசிப்பவருக்கு, அந்த தேவதையிடம் தீவிரப் பற்று உருவாகிட இதுபோல பௌராணிகர்களால் சொல்லப்பட்டன. இதில் லோகத்தின் மானுட மாயா ரசக்கலப்பு உண்டு. ஒருவகையில் சிறுவர்கள் முன்னால் சில பெரியவர்கள் அவர்களை குஷிப்படுத்துவதற்காக சண்டை போட்டுக்கொண்டு கீழே விழுந்து கைகால்களை உதைத்து விட்டுக் கொள்வார்கள். குழந்தை அதைப் பார்த்து பெரிதாய் சிரித்து மகிழும். இது அந்த அளவிலான ஒரு மனோவியல் சார்ந்த விஷயம்!’ என்று பல தெய்வங்களுக்கான காரண காரியங்களை எளிதாகச் சொல்கிறார் பெரியவர்.

அடுத்து, இஷ்டதெய்வம் போலவே குலதெய்வ விஷயம்! இது நமது மதத்தில் ஒரு ஸ்பெஷாலிட்டியான மிக விசேஷமான விஷயம் என்கிறார் பெரியவர்.

இன்று குலதெய்வம் இல்லாத வீடு இல்லை.

இந்தக் குலதெய்வத்துக்குத் தான் முதல் மொட்டை, காதுகுத்தல்… அடுத்து எந்த ஒரு நல்ல காரியமாக இருந்தாலும், குலதெய்வத்தை வேண்டித் தொடங்கும் ஒரு பழக்கவழக்கம்.

கல்யாணப் பத்திரிகையில்கூட குலதெய்வ நமஸ்காரமே முதலில்! அடுத்து, குருவின் துணை. ஒரு குல தெய்வமும், ஒரு குருவும் இல்லாமல் ஒரு ஹிந்துவின் வீடு இல்லை.

ஒன்று கருணைபுரிய, ஒன்று வழிகாட்ட! பிசகில்லாமல் நாமும் அதில் நடக்கும்போது, வாழ்விலும் ஒரு நிம்மதி இருக்கத்தான் செய்கிறது.
இதில் கோளாறு வரும்போதுதான், நம் வாழ்விலும் ஏற்ற இறக்கம் வந்து ஆட்டிப் பார்க்கிறது.

இந்த குலதெய்வ தாத்பர்யம் பற்றியும், குருவின் வழிகாட்டல் பற்றியும் பெரியவர் மூலமாகவே நாம் தெளிவு பெறுவோம்.

ஏனென்றால், அதில் தான் அவ்வளவு அர்த்தமும் அருளும் உள்ளது. அது…

நன்றி – தீபம் (கல்கி வழங்கும் ஆன்மீக இதழ்)

Source: Shri. Sathyanarayan Viswanathan

Papa, sinful action, is two pronged in its evil power. The first incites us to wrong-doing now. The second goads us into doing evil tomorrow. For instance, if you take snuff now you suffer now. But tomorrow also you will have the yearning to do the same. This is what is called the vasana that comes of habit. An effort must be made not only to reduce such vasana but also to cultivate the vasana of virtue by doing good deeds.
-His Holiness Sri Chandrasekarendra Saraswathi Swamigal.

Start praying silently within yourself to a God of your choice"

Of the many occasions I had visited this great Mahan, I used to stand in awe by the side and watch for a few hours many mortals come and go. On one occasion, He noticed me standing in a corner and wondering why I am just standing allowing all others to come and go, He asked His sincere devotee, Balu mama:
"Why is he standing there? Does he want anything? Ask him."
Balu mama came and asked me,
"Periyavaa wants to know is there anything you want. Why are you just looking at Him and not coming to have the Prasadams?"
I told Balu mama (most of the time tears of joy used to roll down my eyes), "Every time I come here I have witnessed a rare incident between Periyavaa and His staunchest devotee. So today also I am just waiting in the side lines for one."
Periyavaa overheard this and He said smilingly, "Let him wait for a few more minutes and one such incident is about to happen!"
Many men and women passed by.
Sooner a lady, Saroja, came to see Periyavaa.
She hesitated a bit to go near Him.
Periyavaa asked Balu mama to ask her 'what she wants'.
She replied to Balu Mama :"I am coming here for the first time. I have heard from my neighbours in Hyderabad talking so much about this Mahan. So I came to have His darshan"
Periyavaa smiled and asked her,
"There is something more than the Darshan you are trying to seek from me!"
She started weeping like a small child. She must be around 55 Yrs Old!
"Yes Swamiji. I am really unable to bear the agony."
"You must be a Dwaithin.."Swamiji said, meaning she is an Iyengar lady.
She was startled to know that: "Yes Swamiji..Indeed Yes."and her weeping power overtook her much more to the dismay of all around!
Swamiji asked her:"What is that which is worrying you inside?"
She started narrating in-between her weeps:
"I have been sincerely following one Saint for more than 25 yrs now. I never found anything wrong with him and I have gone to Sanmarga only through this Guru. But of late I have found my Guru is not a real Guru. He has some behavioural problems and I stopped going to him altogether. But I am unable to stand this happening as I trusted this Guru so much and suddenly I find a vacuum in my life, in my spiritual life. That's why when my friends recommended me I came all the way to have Darshan from you and be a devotee of you for ever in my life!"
Periyava started smiling..
"So you think by just switching over to another Guru like me your problems get solved?"
"That is what I feel"
Periyavaa said:"You are wrong.Krishna says "Yathatho kapikauntheya, Purushasya Vipas chithaha..."
The moment you are born as a human, you are bound to make mistakes. There is no escape for anyone in this world. Just because you switch over to another Guru like me, what is the surety that I am more purer? The very thought itself is wrong, as every human being has his own limitations.
No doubt I can understand your agony. What you should do is to start praying silently within yourself to a God of your choice.Try to get that inner "Anandha" instead of searching for another Guru who according to Krishna "May be much worse than the one you have experienced."
There was spellbound silence everywhere...
I went to get His Blessings.
He said smilingly, "For you I will ever be the Guru, Don't worry."
Silence was broken with laughter everywhere...
I came out wiping my tears of joy...
*****
Source: periva.org
Thanks a ton to Shri Mahesh T Ramadass for posting this gem.

காமாட்சியின் தர்பார்

 

காஞ்சிப்பெரியவர் பக்தர்களுக்கு ஆசியளிக்கும் போது, நகைச்சுவையாக பேசுவதும் உண்டு. ஒரு சமயம், காஞ்சி காமாட்சியம்மன் கோயிலில் நவராத்திரி விழா நடந்து கொண்டிருந்தது. அதில் தினமும் வித்வான்கள் பாடுவர்.விழாவின் ஒருநாள் மாலையில், பெரியவரை தரிசிக்க பக்தர் ஒருவர் வந்தார். எழுத்தாளரான அவர், தன் புத்தகங்களை பெரியவரிடம் காட்டி விளக்கம் அளித்துக் கொண்டிருந்தார். பக்தர்கள் பலர் தரிசனத்திற்காக காத்திருந்தனர். அவர்களைக் கண்டதும் பெரியவர் எழுத்தாளரிடம், ""இப்போது நீ காமாட்சியம்மனைத் தரிசித்து விட்டு வா. அங்கு தர்பார் நடக்கிறது. சீக்கிரம் முடிந்து விடும், வேகமாகச் செல்,'' என்றார்.

எழுத்தாளர் சென்றபோது, அம்மன் தர்பார் அலங்காரத்தில் இல்லாமல் வேறு அலங்காரத்தில் காட்சியளித்தாள்.
""பெரியவர் "தர்பார் அலங்காரம்' என்று சொன்னாரே!. இங்கு வேறு அலங்காரத்தில் அம்பாள் இருக்கிறாளே!'' என்று குழப்பமடைந்தார். அப்போது, இனிய கானம் காற்றில் மிதந்து வந்தது. தர்பார் ராகத்தில், ""லோசனா.. கமல லோசனா'' என்று பிரபல பாடகி எம்.எஸ். சுப்புலட்சுமி பாடிக்கொண்டிருந்தார்.
""அடடா..நாமோ தர்பார் அலங்காரம் என்று நினைத்து வந்தோம். இங்கே தர்பார் ராக பாடல் அல்லவா பாடப்படுகிறது! பெரியவர் சொன்னதை இப்படி புரிந்து கொண்டோமே! அவருடைய நகைச்சுவை உணர்வு தான் என்னே!'' என்று சிரித்தபடியே, மற்றவர்களிடமும் இந்த நிகழ்வைப் பகிர்ந்து கொண்டார்.

மற்றவர்களும் இதுகேட்டு சிரிக்க, ""அது சரி...தர்பார் ராகத்தில் எம்.எஸ்., பாடுவார் என்பது முன்கூட்டியே எப்படி பெரியவருக்குத் தெரிந்தது! முக்காலமும் உணர்ந்த ஞானி என்று சொல்வது இதனால் தானோ என்று பரவசமும் அடைந்தனர்.

-"நீலக்கல்' ராமச்சந்திர சாஸ்திரிகள்

Guru Bhakthi

His Holiness Jagadguru
Sri Jayendra Sarasvathi Svamigal
Sri Sankaracharya of Kanchi Kamakoti Peetham

It is said that Guru(preceptor) is greater than God, devotion to preceptor is more meritorious than that to God. If we ask why, the answer is that God has not been seen by any one, But the preceptor is present here and now before us. If a Preceptor who is immaculate and pure, full of wisdom and steadiness of vision completely free from weakness, were available to us, the mental peace in search of which we pray to God is at our reach by devotion to the preceptor. Hence it is declared
"Gurur - Brahma
Gurur - Vishnuh
Guru -devo Maheswarah
Gurur - sakshat Param Brahma
Tasmai Sri Gurave namah
The Preceptor is Brahma, Vishnu, is the God Maheswara, is verily Brahma itself. Salutation to such a Preceptor

In this verse it is to be noted that total identity between the Preceptor and Brahman reality is declared. Incidentally, since in this verse both Siva and Vishnu are clubbed together, if we prostrate before the preceptor uttering this verse we will get the sense of the identity of Siva and Vishnu.

God performs the works like creating and protecting the world. But the preceptor does not have these responsibilities. God has an 'office' while the Preceptor does not have one. is much easier to get things done by the grace of the preceptor than by the officer God whom we will have to disturb.

Whatever great and auspicious qualities God possesses, the Preceptor also has, namely, blem-ishless purity, truth, devoid of deceit or dissimulation, complete control of the senses, infinite compassion and wisdom. The only difference is that we are able to see the Preceptor by our eyes, while God is invisible. Hence if we begin to develop devotion to the preceptor clinging to his holy feet we will gain with ease all the benefits that we expect from God with effort. That is why our elders said that devotion to Preceptor is superior in its effects than that to God.

However we should not forget to practice devotion to god, because we are led to the presence and proximity of the Preceptor only by God. if the grace of God were not operating, how could one get near the Preceptor at all?

Acharya Sankara has stated in the beginning of the Vivekacudamani that three things are hard to obtain without God's Grace. They are(1) birth as a human being, (2) desire to know the truth and to get liberated and (3) the attainment of holy Preceptor.

"Durlabham trayameva etat devanugraha - hetukam
manushyatvam mudmukshutvam-purusha-samsargah"
For all people at all ages, the Preceptor is one only. He is Dakshinamurthy.

"Sa purvesham api guruh
Kaalena-anavacchedaat."

How could true knowledge have been transmitted to one Preceptor except through Preceptor of that Preceptor except through Preceptor of that Preceptor and so on? If we thus trace the line or Preceptor backwards, God Himself ultimately will become the First preceptor to his first disciple. That is why we are told not to forget God.

Sometimes this matter is stated in a different way. If instead of speaking of God and Preceptor as two different persons, if we treat them as one and the same and assume that God has appeared in the form of a Preceptor, we need not practice two-fold devotion separately as devotion to the Preceptor. we can consider God Himself as the preceptor and surrender to Him totally. He will save us by His grace through the preceptor in human form who after all is only His manifestation. hence we are taught even at the very outset that the preceptor is the basis of trinity of God viz. Brahma, Vishnu and Siva.

"Gurur - Brahma
Gurur - Vishnuh
Gurur - Devo Maheswarah
Gururs - Sakshat Param Brahma
Tasmai Sri Gurave namah

The meaning of the above verse is used sometimes to be explained more tastefully with reference to Sage Vyasa who is the most important of all the teachers of the Brahma-vidya.

"acatur-vadano brahmaa, dvibaahur-aparo-harih;
Aphaalalocanah sambhuh, bhagavaan baadaraayanah."

'Baadaraayana' is another name of Vyasa. He is Brahmaa without four faces. He is Vishnu with only two hands; He is Siva without the eye on the forehead. Such is the greatness of Vyasa-Baadadraayana.

There is no one greater than the preceptor. We should have full faith in him. It should be genuine faith. if we have faith that God himself has appeared in the preceptor's form, then even God is not necessary. This faith and the devotion that we nourish towards Him, will of themselves redeem us.

For the Vaishnava, devotion to Preceptor is the most important and primary.

If we commit and offence against God, there is no need to seeking pardon from God himself. It is enough if the Preceptor pardoned us. God's anger will at once be appeased. On the contrary, if one offends the preceptor, and seeks pardon from God, nothing would happen. God himself would tell him that He is helpless in the matter. he will ask us to get the pardon from the preceptor alone.

The Preceptor can intercede on behalf of the disciple and recommend to God to pardon the sinner. God will never disregard this recommendation. If, on the contrary, the preceptor is sinned against there could be none to protect the sinner. There is a verse which tells us this.

"Gurur-pitaa, gurur-maataa, guru-daivam, guru-gatih,
Sive-rysgte gurustraataa, gurur rushte na kascana.

That is why the scriptures enjoin the devotion to the preceptor. If a Preceptor, perfect in all respects is not available, one has to take to some Preceptor as a spiritual guide even though he is of a grade less and practice devotion to him and through him to God.

No benefit accrues to God or Guru by our devotion to them. The great benefit is only ours. What is that?
We have impurities and are fickle-minded. We are not able to fix the mind in one point even for a second. Only when we set our thought on one who is ever pure, is full of wisdom, is constant and inflexible like a dried wood, that state of immutability will be won by us also. We will become the same as He. The object of our thought need not necessarily be God. It may be any object or any person whom we consider to be possessed of such spiritual qualities as those of a Preceptor. We will become one with Him. Only when the mind stops to wander, self will shine forth. That is, we will know our true nature of bliss. Devotion to Guru or God is indispensable for the restraint of the mind.

In the Chandogya Upanishad itself it is declared that only by the grace of the Guru true knowledge is possible. It says "aacaaryavaan purusho veda" (only one who has a Preceptor, gains true knowledge).
It puts the idea in the form of short story.

A man belonging to Gandhara (now known as Kandahar) was kidnapped by some dacoits and was abandoned blindfold in a forest. what will be his predicament? How could he return to his country not knowing where he was?

Similar is the case with us. Maya, the deluding power, has left us blindfold in the world. In the above story, some wayfarer happens to come on the way in the forest. He removes the blind and instructs him on the way back to Gandhara. The poor man follows the instructions and reaches his place.

Similarly, we are now blinded by ignorance and can, following the instruction of the Preceptor, get our ignorance removed and attain release. This is the parable in the Chandogya Upanishad.
Sri Sankara Bhagavatpada, renowned as the world

teacher (Jagadguru), sings the praise of the Guru everywhere. He asked "What if one has all the glories? What is the use of it all if his mind is not bound to the lotus feet of the Preceptor?" He asks "what if?" not once, but repeatedly. In the poem Gurdvashtakam (consisting of eight verses), he asks as a refrain at the end of every line "What if" in all the 32 lines.

And also in the teaching just on the eve of his casting off the mortal coils he commands; "Take to a Preceptor who is a savant and is pure. Then do service at his holy feet every day. Seek the instruction on Brahman, symbolised in the single syllable Om! Listen to the Mahavaakyas of Upanishads!"

"Sad-vidvan upasrpyatam pratidinam
tatpadukaa sevyatam brahmaika akasaram
arthyatam srutisriri-vaakyam samaakarnyataam."

There is no parallel to the Guru. He may be compared a philosopher's stone which turns the base metal into gold. But even this comparison is not Quite correct because the philosopher's stone turns base metal only into gold. it does not transform that metal into another philosopher's stone. But the Preceptor turns even the dullard into a wise sage like him.

When we look at the line of the Preceptors one by one, and our Paramacharya, the doubt deepens whether there could be any one comparable to him. We should contemplate on the Paramacharya not merely as a God walking amidst us but the Supreme non-dual Brahman who is beyond all difference and determinations.

Narayana Narayana

Source: Shri M. S. Seenu

We sin in four different ways. With our body we do evil; with our tongue we speak untruth; with our mind we think evil; and with our money we do so much that is wicked. We must learn to turn these very four means of evil into instruments of virtue.
-His Holiness Sri Chandrasekarendra Saraswathi Swamigal

We must serve others with our body and circumambulate the Lord and prostrate ourselves before Him. In this way we earn merit. How do we use our tongue to add to our stock of virtue? By muttering, by repeating, the names of the Lord. You will perhaps excuse yourself saying: "All our time is spent in earning our livelihood. How can we think of God or repeat his names?" A householder has a family to maintain; but is he all the time working for it? How much time does he waste in gossip, in amusments, in speaking ill of others, in reading the papers? Can't he spare a few moments to remember the Lord? He need not set apart a particular hour of the day for his japa. He may think of God even on the bus or the train as he goes to his office or any other place. Not a paisa is he going to take with him finally after his lifelong pursuit of money. The Lord's name (Bhagavannama) is the only current coin in the other world.
-His Holiness Sri Chandrasekarendra Saraswathi Swamigal.

அருள்வாக்கு - ஸ்நேகிதன் யார்?

 

ஜீவராசிகள் எவனுக்கு வசமாம்?

ஸத்யமும் ப்ரியமுமான வசனமுடைய வணக்கமுள்ளவனுக்கு.

தானம் என்பது எது?
கேட்காது கொடுத்தல்.

ஸ்நேகிதன் யார்?
பாவஞ் செய்யாது தடுப்பவன்.

அழகு எது?
சீலம்

வாக்கிற்கு அழகு எது?
ஸத்யம்.

வித்வான்களின் மனதைக் கவர்வது யாரு?
நல்ல கவிதையும் புத்தியுள்ள ஸ்த்ரீயும்

முடவன் யார்?
முதிர்ந்த வயதில் தீர்த்த யாத்திரை போகிறவன்.

ஸகல குணங்களையும் அழிப்பது எது?
லோபம் – கருமித்தனம்

பகைவன் எவன்?
காமம்

பொய் சொல்வது எப்பொழுது பாபமல்ல?
தர்மத்தை ரக்ஷிக்கச் சொல்லப்பட்ட பொய் பாபமல்ல.

எது தர்மம்?
நமது வம்சத்தில் பிறந்த பெரியோர்களால் ஸ்நானானுஷ்டான முள்ளவர்கள் அனுஷ்டித்த தர்மமே நமக்கும் தர்மம்.

(ப்ரச்னோத்தர ரத்னமாலை - என்ற நூலிலுள்ள வடமொழி கேள்வி - பதிலை தமிழாக்கம் செய்து 27.1.33-ல் சென்னையில் மகா பெரியவர் பேசியது)

குமரேசன் - இவர் பாண்ட்ஸ் கம்பெனியில் சென்னையில் வேலை பார்த்தார் பின்னர் திண்டிவனம் மாற்றப்பட்டார். இவரது முக்யமான வேலைகளில் ஒன்று, தினமும் இரவு வேலை முடிந்து காஞ்சிபுரம் திரும்பியதும், மடத்திற்கு வருவார். இரவு சுமார் எட்டு மணி ஒன்பது மணி ஆகும். பெரியவர் தூங்கும் முன் அவர் அறைக்கு செல்வார். அன்று வந்திருக்கும் மாலை பேப்பர்களை பெரியவருக்கு படித்து காட்டுவார்.

மாலை முரசு , மாலை மலர், மக்கள் குரல், முரசொலி சில நேரங்களில் விடுதலை கூட உண்டு. குமரேசனுடன் பிற்காலத்தில் நானும் ஒன்றாக வேலை செய்தேன் பாண்ட்ஸ்ல் .
ஒருநாள் இரவு பெரியவர் "குமரேசன் வந்துட்டானா?" என்றார்.

"வர்ற நேரம் தான் ." என்றார் உதவியாளர்.குமரேசன் வந்ததும்
"அப்பா குமரேசா உன்ன பெரியவா தேடிண்டு இருக்க போய் என்னனு பாரு."
அன்று வந்த செய்தி தாள்களை படிக்கும் போதுதான் அந்த கேள்வியை பெரியவர் கேட்டார் .

"குமரேசா எனக்கு M G R ஐ பாக்கணும் மாதிரி இருக்கு நீ போய் சொல்லிட்டு வர்றயா?"

MGR உடல் நலம் சரியாகி அமெரிக்காவிலிருந்து திரும்பிய நேரம் அது..
( இடையில் ஒரு செய்தி.: பெரும்பாலானவர்களுக்கு தெரிந்திருக்கும் , MGR திரும்பியபோது விமான நிலையத்திலிருந்து வெளியே வர சுமார் ஒரு மணி நேரம் ஆனது. இதில் செய்தி என்ன வென்றால் அந்த நேரம் பெரியவர் காமாட்சி அம்மன் கோவிலில் அம்மன் சன்னதியில் அமர்ந்து ஒருமணி ஜபம் செய்து கொண்டிருந்தார்.இது தினமும் நடக்கும் பூஜை என்றாலும், அன்று அது விசேஷமாக பேசப்பட்டது.)

"இந்த குடுமியோட போனேன்னா அங்க செக்யூரிட்டி கூட என்ன உள்ள விடமாட்டான்.நான் போய் எங்க சொல்லிட்டு வர்றது." என்றார் குமரேசன்.

"சரி போ அவனா எப்ப வர்றானோ அப்ப வரட்டும்.ஒரு வேலை வந்தாக்க MGR கார் பின் பக்கமா உள்ள வரட்டும் நான் கிணத்துக்கிட்டக்க உக்காந்துக்கறேன் மத்த ரெண்டு சுவாமிகளையும் அங்கேயே வரசொல்லிடலாம் MGR ஆல ஜாஸ்தி நடக்க முடியாது நாங்க எல்லாம் ஒரே இடத்துலேயே இருக்கோம்.சரிதான ?"
"MGR வரும்போது பாத்துக்கலாம் " என்றார் குமரேசன்.

மறுநாள் ஞாயிற்றுக்கிழமை .காலையில் கூட்டம் அதிகம்.நானும் பெரியவரின் அறை வாசலி நின்று கட்டுபடித்திக்கொண்டு இருந்தேன்.
அப்போது இதயம் பேசுகிறது மணியனும் , எழுத்தாளர் சுபாஷிணியும் அங்கு வந்தார்கள். அவர்களை கண்ணன் மாமா அழைத்து வந்திருந்தார்.

பெரியவரிடம் வந்தவர்களை பற்றி கூறினார்.
"மணியன் பெரியவா கிட்டக்க தனியா பேசணுமாம் " என்றார் கண்ணன்.
பெரியவர் சைகை காட்ட " டேய் அம்பி எல்லாரையும் கொஞ்சம் போக சொல்ல்லுடா அறை மணி கழிச்சி வர சொல்லு " என்றார் கண்ணன் மாமா என்னிடம். நானும் மற்றவர்களை அனுப்பி விட்டு அங்கே வந்தேன்.

மணியன் பேச தொடங்கினார்.
" பெரியவாள பாக்க MGR ஆசை படறார் . உத்தரவு கொடுத்தா சாயந்திரம் வருவார் .." என்றார் மணியன் .

நான் வாய் அடைத்துப்போனேன் .சற்று நேரம் ஒன்றும் புரிய வில்லை . இது எப்படி சாத்தியம் நேற்று இரவுதான் பெரியவர் குமரேசனிடம் தனது ஆசையை கூறினார் இன்று MGR தானே வருவதாக செய்தி அனுப்பி இருக்கிறாரே ! இதனை என்ன வென்று சொல்வது.

சிறுவன் என்பதால் MGR பார்க்கும் ஆசை மேலோங்கியது.கலக்டர் மற்றும் போலீஸ் உயர் அதிகாரிகளுக்கு மட்டும் MGR வருவது சொல்லப்பட்டது. மடத்திலும் ரகசியம் காக்கப்பட்டது. கூட்டம் அதிகரித்து விடும் என்பதால் மிக மிக ரகசியமாக வைத்தார்கள்.வெளியில் வெளிநாட்டு அதிபர் வருவதாக கூறி பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் செய்தார்கள்.

நேரம் செல்ல செல்ல ஊரறிந்த ரகசியமாக ஆனது. மடம் மிகவும் பரபரப்பாக காணப்பட்டது.

மதியம் சுமார் இரண்டு மணிக்கு எல்லாம் அங்கே தங்கி இருந்த என்னை போன்றவர்களை எல்லாம் வெளியே போக சொன்னார்கள். நான் ஓடிபோய் பால பெரியவர் இருந்த மாடி அறைக்கு சென்று பால்கனியில் அமர்ந்து கொண்டு யாரும் பார்க்க வண்ணம் இருந்தேன்.

பெரியவர் என்ன ஆசை பட்டரோ அப்படியே மதியம் மூன்று மணிக்கு கார் பின்பக்கமாக வந்தது . அவர் ஆசை பட்டபடியே கிணத்தடியில் கம்பளம் விரித்து அதில் பலகையில் அமர்ந்திருந்தார்.மற்ற இரண்டு சுவாமிகளும் அங்கேயே வந்து அமர்ந்தனர்.

தங்க நிறமாக MGR , ஜானகி அம்மையாருடன் வந்தார். இருவரும் அமர்ந்தனர் . சுமார் பத்து நிமிடங்கள் ஒரே அமைதி பெரியவரும் தியானத்தில் இருந்தார். MGR கண்களிலிருந்து கண்ணீர் அருவியாக கொட்டியது. ஜானகி அம்மையாரும் கண்களில் கண்ணீர் மல்க பெரியவரின் கால்களில் விழுந்தார். கண்ணன் மாமா அருகில் அமர்ந்திருந்தார். பொதுவாக அவர்தான் VIP க்கள் வரும்போது அருகில் இருப்பார். ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு இத்யாதிகள் செய்வார்.
பத்து நிமிடங்களுக்கு பிறகு பெரியவர் கண்ணை திறந்து உடல் நலம் எப்படி உள்ளது என்று செய்கையில் கேட்க , MGR ம் தலையை ஆட்டி கைகளால் தனது நலத்தை பற்றி பதில் கூறினார்.
தட்டுகளில் பழங்கள், பூக்கள் , என்று வரிசையாக பத்து பதினைந்து தட்டுகள் வந்தன . எல்லாம் பெரியவர் முன் வைக்க பட்டன. பெரியவர் அவற்றை ஆசையாக தொட்டு பார்த்தார்.

கண்ணன் மாமா எல்லா பொட்டலங்களையும் பிரிக்க ஒரு குறிப்பிட்ட தட்டு வந்தபோது பெரியவர் MGR இருவருமே திறக்க வேண்டாம் அப்படியே இருக்கட்டும் என்று கையை காட்டினார்.

ஜானகி அம்மையாரிடம் அறுவை சிகிச்சை பற்றியும் தற்போது வழங்கப்படும் மருந்துகள் பற்றியும் ஆர்வமுடன் கேட்டறிந்தார்.

"....... டிபார்ட்மென்ட்ல (ஒருவர் பெயரை குறிப்பிட்டு) அவர் இருந்தாரே அவர ஏன் வெளில அனுப்பின ? அவன் நல்லவ நாச்சே ? என்றார் பெரியவர். (அவர் வெளியேற்ற பட்டதற்கான காரணம் பின்னாளில் வேறுவிதமாக கூறப்பட்டது.)

MGR ம் தனது செயலாளரை பார்க்க அவர் ஒரு காரணத்தை சொன்னார்.
பெரியவரும் அவரை மன்னித்து சேர்த்துக்கொள்ள சொன்னார்..

MGR தலை ஐ அசைத்து மகிழ்ச்சியுடன் புன்னகைத்தார்.

( மறுவாரம் அந்த ......... டிபார்ட்மென்ட மனிதர் தான் மீண்டும் வேலையில் சேர்ந்ததை பற்றி பெரியவரை தரிசிக்க வந்தபோது கூறினார் )

பல்வேறு விஷயங்களை பற்றி பேசினார்கள்.

சுமார் அறை மணிநேரம் நீடித்தது இந்த சந்திப்பு.

பின்னர் எல்லோரும் புறப்பட்டனர்.MGR ன் கார் உள்ளேயே வந்தது அதில் அவர் ஏறிக்கொள்ள கார் மெல்ல நகர்ந்தது.மடத்தின் வெளியே கட்டுகடங்கா கூட்டம். அதனை கண்ட MGR உடல் நிலையை பொருட்படுத்தாமல் காரின் பேன்ட் மேல் ஏறி கை அசைக்க ஒரே விசில் சப்தம்.

நான் மற்றும் சிலர் அங்கு வந்த பழங்கள் மற்றும் பொருட்களை மடத்தின் உக்ராண அறைக்கு எடுத்து சென்றோம்.

மாலை சுமார் ஐந்து மணிக்கு மணியன் மீண்டும் அவசர அவசரமாக வந்தார்.
'இங்க இருந்த தட்டு எல்லாம் எங்க ..?" என்றார் பதட்டத்துடன்.

பாலு மாமா காதில் ரகசியமாக என்னமோ கூற அவரும் பெரியவரிடம் அதனை கூறினார்.

பெரியவரும் அமைதியாக "எங்கயும் போகாது உக்ரானதுல தேட சொல்லு " என்றார் பெரியவர்.

எல்லோரும் உக்றான அறைக்கு ஓடிபோனோம் . மணியன் காட்டிய தட்டை கண்டு பிடித்தோம் அதனை எடுத்து கொண்டு மீண்டும் பெரியவரிடமே வந்தோம். பெரியவர் அதனை தொட்டு பார்த்தார் சிரித்தார். பின்னர் பாலு மாமாவை விட்டு பிரிக்க சொன்னார். இதனைத்தான் முதலில் இருவரும் பிரிக்க வேண்டாம் என்று கண்ணன் மாமாவிடம் கூறினர்.
அதில் இருந்தது ஒரு குறிப்பிட்ட தொகை பணம்.

"இது கானா போயிருந்தா மடதுக்குன்னா கெட்ட பேர் வந்திருக்கும் "என்றார் பாலு மாமா .
"அது எனக்காக அவன் கொடுத்தது எதுவும் கானா போகாது.மடத்து கணக்குல சேக்க சொல்லு " என்றார் பெரியவர்.

Auditor Venugopal was a native of Salem. He was a staunch bhakta (devotee) of Maha PeriyavaaL. He was the auditor of Kanchi Sankara MaTham. It was his custom to say word for word that it was only Maha Periyavaa who guided him to that profession.

As he gained some popularity, Venugopal bought a car. The desire of showing to Maha PeriyavaaL the new car bought for the first time (in his life) rising in his heart, Venugopal was headed straight for Kanchipuram in his car. Only when he parked the car in front of the MaTham did he come to know that the Mahaan was camping in Kalavai! The car then started off its trip to Kalavai.

Parking the car outside where Maha PeriyavaaL was staying, Venugopal went inside the camp.
As he saw Venugopal entering, Maha Periyavaa asked him, "car vAngiyirukkiyo? (So you have bought a car?)". And that was even before Venugopal started telling the sage about his new car. The auditor was dumbstruck. The Mahaan was one who knew time in all its three tenses.

"Yes", he said slowly. For a moment he even thought if it was a mistake in buying the new car before he had a word with the Mahaan. But then the Mahaan never found fault with living comfortably within one's means!
"It is a good thing only. Alright, you do an errand for me now!" said the Mahaan.

The auditor only nodded his head in affirmation, consenting to do an errand for the sage.
"You need to go a little distance from here and turn right. If you go along the road thereafter, you will sight a pond. An old man will be sitting on the banks of the pond. You bring him here in your car. What, will you do it?" The auditor started off even before the Mahaan finished.

Going like an arrow on its course, the auditor found the old man with a beard on the banks of a pond. He did not think if Periyavaa wanted to bring that old man. For he knew that there would be a thousand meanings in what Periyavaa said.

Going near the old man, the auditor spoke to him about the sage's instructions.
"Did he call me? Then surely I shall come with you", said the old man. Staggering, he got into the auditor's brand new car, who took him to the Mahaan's sannidhi (presence). The old man stood folding his palms before the sage.

"enna saukkiyama irukkiyA? (What, are you doing well?)" was the question Periyavaa asked the old man.
"edo irukkEn (somewhat fine)!"

The MaThams honours were given to the old man in accordance with the directions of the sage. After giving the old man dhoties, shawls and some money for his expenses to the man's satisfaction, Kanchi Mahaan told the auditor: "Take him and drop him where he wants to alight and then come back!"

A car ride for the old man again. The auditor dropped him as he desired and then came back to the MaTham. He did not ask who that old man was, nor the sage said anything about it. Auditor Venugopal stood before the Mahaan, his hands humbly folded across his chest.

"The man you brought here--do you know who he is?"
The auditor nodded his head to say no.
"When I was a small boy, suddenly one day he brought me in his horse cart. I did not know why at that time. Only after coming here, they said that I was the 68th PIThAdhipati (pontiff)... I did not know Samskrutam at that time... I did not know Vedas... Only after coming over here, all those lessons. How many years have gone by, did you notice it? It was only this periyavar (respectable old man) who brought me here, making me sit inside his horse cart. He also did not know then why they asked for me here! How can I forget him? I suddenly remembered him, which is why I asked you to bring him here in your new car," said Maha Periyavaa.

- a blog.post by "guruji"

"Hara Hara Shankara, Jaya Jaya Shankara"

Source: C.S. Ramachandran

'ரிடையர்'ஆனவர்களுக்கு மஹா பெரியவா விடுக்கும் வேண்டுகோள்

''நாங்கள் 'ரிடையர்'ஆன கிழங்களாச்சே! தொழிலை விட்டு விட்டவர்களாச்சே! எங்களால் என்ன உதவி பண்ண முடியும்?'' என்கிறீர்களா? உங்களால் முடியாதா? உங்களால்தான் ஜாஸ்தி முடியும் என்று உங்களைத்தான் இத்தனை நாழி எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். நீங்கள் உங்களைப் பட்டுப் போன மரம் என்று நினைக்க வேண்டாம். மனஸ் வைத்தால் நீங்கள்தான் இந்த தேசத்தை தேவலோகமாக்கக் கூடிய கல்பக வ்ருக்ஷங்கள் என்று நான் நினைக்கிறேன். தெய்வ பலத்தை தனக்காக இல்லாமல், உலகத்துக்காகச் செய்தால் கிழத்தனத்தின் பலஹீனமும் ஓய்ச்சலும் இல்லாமல் யுவர்களைவிட உத்ஸாஹமாகப் பண்ணலாம். கிழவன் நானே சொல்கிறேன்.

மற்றவர்கள் ஆஃபீஸ் காரியம் போக மிஞ்சிய கொஞ்சம் போதில்தான் பொதுத்தொண்டு பண்ண முடியுமென்றால் ரிடையரான நீங்களோ புல் டைமும் ஸோஷல் ஸர்வீஸ் பண்ணுகிற பாக்யம் பெற்றிருக்கிறீர்கள். ஆஃபீஸுக்குப் போய்வந்த காலத்தில் உங்களுக்குக் குடும்ப பொறுப்பும் அதிகம் இருந்தது. இப்போது அதுகளைக் கூடியவரையில் குறைத்துக் கொள்ள வேண்டும். அநேகமாக ரிடையர் ஆகிற வயஸில் ஒருத்தனுக்கு நேர் பொறுப்பு உள்ள பிள்ளைகளின் படிப்பு, பெண்ணின் விவாஹம் முதலான கார்யங்கள் முடிந்திருக்கும். அதற்கப்புறமும் பேரன் படிப்பு, பேத்தி கல்யாணம் என்றெல்லாம் இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டேயிருந்தால் அதற்கு முடிவே இருக்காது. ரிடையரானவர்களும் குடும்ப விசாரம் என்று அழுது கொண்டிருந்தால், மற்றவர்களும் இதையே நினைத்துக் கொண்டு ப்ரலாபிக்க வேண்டியதுதான். ஓரளவு வயஸான பிற்பாடாவது விவேக வைராக்யாதிகளைப் பழக வேண்டாமா? கொஞ்சமாவது வானப்ரஸ்தாச்ரமிகளைப் போல, வீட்டுப் பொறுப்புக்களை அடுத்த தலைமுறைக்கு விட்டு விட்டுத் தங்கள் தங்கள் ஆத்மாவை கவனித்துக் கொள்ள வோண்டும். உத்யோக காலம் முடிந்த பின் சொந்த பிஸினஸ் பண்ணலாமா, ஃபாக்டரி வைக்கலாமா, ஃபார்ம் வைக்கலாமா, எக்ஸ்டென்ஷனுக்கு 'ட்ரை' பண்ணலாமா என்று தவித்துக் கொண்டிருக்காமல், தன்னைக் கடைத்தேற்றிக் கொள்வதற்கான வழிகளைத் தேட வேண்டும்.

ஸ்வயோபகாரமில்லாமல் பரோபகாரமில்லை என்றனே! அதனால், இதற்கு முன்னால் தெரிந்து கொண்டு, அவற்றின்படி இதுவரை பண்ணாத அநுஷ்டானங்களை இப்போதாவது பண்ண ஆரம்பிக்க வேண்டும்.
இதெல்லாம் பண்ணினாலும் உச்சிப்பொழுதுக்கு அப்புறம் நிறைய அவகாசம் இருக்கும். அதில் பரோபகாரங்கள் பண்ண வேண்டும். இருக்கிற ஓய்வை நன்றாகப் பிரயோஜனப்படுத்திக்கொண்டு ஸத் விஷயங்களைத் தாங்கள் படித்தும் கேட்டும் தெரிந்து கொள்வதோடு மற்றவர்களுக்கும் அவற்றை எடுத்துச் சொல்வது பெரிய உபகாரம்.

அது தவிர நீங்கள் எந்தத் தொழில் செய்தீர்களோ, அதை நாலு ஏழை இளைஞருக்கு ஃப்ரீயாகச் சொல்லிக் கொடுத்து அநத் உத்யோகத்துக்கான பரீக்ஷைகளுக்கு அவர்கள் போகிறதற்கு உதவி செய்யுங்கள். கொஞ்சம் வசதியாகப் பென்ஷன் வாங்குகிறவர்களாயிருந்தால், இப்படி வித்யாதானம் செய்வது மாத்திரமில்லாமல் அவர்களில் ஓரிரண்டு பேருக்காவது அன்னதானமும் சேர்த்துப் பண்ணுங்கள். சொந்தக் குடும்பத்துக்கு சொத்துச் சேர்த்து வைத்தால் மட்டும் போதாது. வெளி மநுஷ்யாள் இரண்டு பேர் வயிறும் குளிரப் பண்ணுங்கள். இப்படி ஆதரவில்லாதவர்களுக்கு ஸமூஹத்திலேயே திருட்டு, புரட்டு எவ்வளவோ குறையும். இல்லாமையால்தான் (வசதியிருக்கிறவர்களுக்கு மனமில்லாமையாலுந்தான்!) அநேகர் ஏமாற்றுக்காரர்களாகவும் திருடர்களாகவும் ஆகிறார்கள்.

நான் சொல்கிறது எல்லோருக்கும்தான் என்றாலும் ப்ராம்மணர்களில் வசதியுள்ள பென்ஷனர்களுக்கு இதைக் குறிப்பாகச் சொல்கிறேன். மற்ற ஸமூஹங்களில் நிராதரவான இளைஞர்களை ஆதரிக்க அந்தந்த ஸமூஹத்தில் வசதியுள்ளவர்கள் நிரம்ப ஏற்பாடுகள் செய்திருக்கிறார்கள். ப்ராமணர்களுக்குத்தான் அந்த 'ஸ்பிரிட்' இல்லை. காலேஜ் அட்மிஷன், உத்யோகம் பெறுவது எல்லாவற்றிலுமே கம்யூனல் ஜீ.ஓ. வந்த நாளாக ப்ராம்மணப் பசங்கள் அதிகக் கஷ்ட தசையில் இருக்கிற இப்போதும் அந்த ஸமூஹத்தில் ஸெளகர்யமுள்ளவர்கள் இதை கவனிக்காமலிருப்பது நியாயமில்லை.
ஒரு காலத்தில் ப்ராம்மணப் பசங்களை காலேஜ் அட்மிஷன், அப்பாயின்ட்மென்ட் எல்லாவற்றிலும் ஸர்க்கார் கழித்துக் கட்டுவதைப் பார்த்து நான் ஸந்தோஷப்பட்டதுகூட உண்டு. ஆமாம், ஸந்தோஷந்தான் பட்டேன்!ஏனென்றால், ''இவன் தனக்கான வேத வித்யையையும், எளிய வாழ்க்கையையும் விட்டுவிட்டுப் பணமே குறியாக துராசாரத்தில் இறங்கியிருப்பதற்கு இந்த இங்கிலீஷ் படிப்பும், உத்யோகமும்தானே காரணம்?இவனாக இதுகளை விடாவிட்டாலும், மற்றவர்களும் ஸர்க்காரும் சேர்ந்து இவனுக்கு இதுகள் கிடையாது என்று விரட்டி அடிப்பதால், இப்போதாவது வேறு வழியில்லை என்று அத்யயனத்துக்குத் திரும்பி, உள்ளதே போதும் என்று த்ருப்தனாக ப்ராம்மண லக்ஷணப்படி க்ராமத்தோடு இருந்துகொண்டு ஸிம்பிகளாக வாழ ஆரம்பிப்பானல்லவா?'' என்று மனப்பால் குடித்துத்தான் ஸந்தோஷப்பட்டேன்.

ஆனால் நடந்தது என்ன என்றால், இவனுக்கு மேல் படிப்பில்லை, அழுக்குப்படாத உத்யோகமில்லை என்றதும், இவன் தன் ப்ராசீன ஜீவித முறைக்குத் திரும்பாமல், இன்னம் படுமோசமாகத் துராசாரத்திலேயே இறங்க ஆரம்பித்து விட்டான்.

ஸினிமாவில் சேர்வது, மிலிடரியில் சேர்ந்து மது மாம்ஸாதிகளைச் சாப்பிடுவது, ஹோட்டலில் சேர்ந்து கொஞ்சம்கூட ஆஹார சுத்தமில்லாமல் தின்பது என்றெல்லாம் ஆரம்பித்து விட்டான். இதைப் பார்த்த பின்தான் எனக்கு இதைவிட இவனை வேறு விதத்தில் இங்கிலீஷ் படிப்பும் லௌகிகமான தொழிலும் பெறும்படிப் பண்ணிவிட்டு, அதோடு கூடத்தான் முடிந்த மட்டும் ப்ராம்மண தர்மங்களை அநுஷ்டிக்கச் செய்ய வேண்டும் என்று தோன்றியிருக்கிறது.

இதில்தான் பென்ஷனர்களின் ஸஹாயத்தைக் கேட்கிறேன்.
முதலில் ப்ராம்மணன் தலையில் கைவைத்தது பரவிப் பரவி இப்போது 'ஃபார்வர்ட் கம்யூனிடீஸ்' என்று பேர் வைக்கப்பட்ட செட்டிமார், முதலியார், பிள்ளைமார் என்று ஒவ்வொரு ஸமூஹமாகக் காலேஜ் அட்மிஷன், ஸர்க்கார் உத்யோகம் எல்லாவற்றிலும் பின்னால் தள்ளப்படுவதில் முடிந்திருக்கிறபடியால், இவர்கள் எல்லாரும் எதிர்காலத் தலைமுறைகள் விஷயத்தில் விழிப்போடு ஏற்பாடு செய்ய வேண்டும். பின்தங்கிய வகுப்பினர் என்பவர்களுக்கும் நம்மாலான ஸகல உபகாரமும் செய்யத்தான் வேண்டும்.

பரோபகாரத்தில் மேல் ஜாதி, கீழ் ஜாதி என்கிற எண்ணமே தப்பு என்பதுதான் நம் motto -வாக (லக்ஷிய வாசகமாக) இருக்க வேண்டுமாயினும், இந்த படிப்பு, உத்யோகம் ஆகிய விஷயங்களில், சில வகுப்பாருக்கு உரியதையும் புறக்கணித்து ஸர்க்காரே பிற்பட்ட வகுப்பாருக்கு அதிகப்படி சலுகை காட்டுவதால்தான், இந்த விஷயத்தில் மட்டும் நான் கொஞ்சம் கம்யூனல்-பேஸிஸில் (வகுப்பு அடிப்படையில்) பேசியாக வேண்டியிருக்கிறது. என்று சொல்கிறார்களே, அந்த தாழ்த்தப்பட்டவர்களை நியாயமக முன்னேற்றுவதை நான் ஆக்ஷேபிக்கவில்லை. ஆனால் இப்படிச் சொல்லிக்கொண்டு செய்கிற காரியங்கள் மற்றவர்களை பண்ணித் தாழ்த்தி வைப்பதற்காக ஆகிறபோது இவர்கள் தாங்களாகவே மேலே எழும்புவதற்கு முயற்சி பண்ண வேண்டும் என்கிறேன். இந்த இனத்தில் மட்டும் தங்கள் வகுப்புக்குத் தனியாக உபகாரம் பண்ணிக்கொள்ள வேண்டும் என்கிறேன்.

அதாவது ஸர்க்காரும் கைவிட்டு, சொந்த ஸமூஹத்திலும் போதிய ஆதரவு இதுவரை பெறாத ப்ராம்மணப் பசங்களுக்குக் குறிப்பாகவும், மற்ற முன்னேறிய வகுப்பினர் எல்லோருக்குமே பொதுவாகவும் இந்த ஸமூஹங்களைச் சேர்ந்த பென்ஷனர்கள் ஒன்று சேர்ந்து ட்யூடோரியல் காலேஜ் வைத்துப் பலவிதமான தொழில்களும் சொல்லிக்கொடுக்க வேண்டும்.

பென்ஷனர்கள் தங்களுக்குச் சம்பளம் வாங்கிக் கொள்ளாமல் இவற்றில் ஆசிரியர்களாகச் சொல்லிக் கொடுத்தால் விசேஷம். ஆனாலும், ஒரு காலேஜ் என்று நடத்தினால் இதர செலவுகள், maintenance charges ஆகுமல்லவா?அதனால், அவசியச் செலவுக்கு மட்டும் கட்டுப்படி ஆகிறமாதிரி குறைச்சல் ஃபீஸ் வாங்கலாம். இதன்மூலம் முன்னேறியதாகச் சொல்லப்படும் ஜாதிக்காரப் பிள்ளைகள், இவ்வளவு தூரம் தங்களை பஹிஷ்கரிக்காத ஸென்ட்ரல் ஸர்வீஸ், பாங்கு, கம்பெனிகள் ஆகியவற்றில் வேலைக்குப் போவதற்கோ, ஸ்வதந்திரமாக ஒரு தொழில் செய்து பிழைத்துப் போகவோ வழிசெய்ததாகும். ட்யூடோரியல் காலேஜில் படித்தால் அப்புறம் ப்ரைவேட்டாக அநேக யூனிவர்ஸிடிகளில் பரிக்ஷை எழுதி டிகிரி வாங்கலாமல்லவா? ரெகுலர் காலேஜ்களில்தான் ஸர்க்கார் ஸீட் ரிஸர்வேஷன் வைத்து இவர்களை விரட்டுகிறதே! அதனால்தான் இந்த யோசனை.

பல துறைகளில் அநுபவஸ்தர்களான பெரியவர்கள் ரிடையராகி ஓய்வில் இருக்கிறீர்களல்லவா? நீங்கள் ஒன்று சேர்ந்து கணிதம், ஃபிஸிக்ஸ், கெமிஸ்ட்ரி, மற்றும் புது ஸயன்ஸ்கள், என்ஜினீயரிங், அக்கவுன்டன்ஸி. இன்னம் இப்போது ஏற்பட்டிருக்கிற அநேக டெக்னலாஜிகல் ஸப்ஜெக்ட்கள், வீவிங் (நெசவு) போன்றவை கூடத்தான், ஸங்கீத வாத்யங்கள் வாசிப்பதைக் கூடச் சேர்த்துக் கொள்ளலாம்-இந்த எல்லாவற்றிலும் பயிற்சி தருவதற்குப் பிரைவேட்டாக ட்யூட்டோரியல் காலேஜ் ஆரம்பியுங்கள்*போதகர், போஷகர் இரண்டாகவும் இவற்றில் பணிசெய்து இரட்டிப்புப் புண்யம் பெறுங்கள். கற்ற வித்தையை, உங்களுக்கு இத்தனை நாள் ஸம்பாத்யமும் இப்போது பென்ஷனும் வாங்கிக் கொடுக்கிற வித்தையை, தினம் ஒருமணி இரண்டு மணி பிறருக்கு உபகாரமாகச் சொல்லித் தரக்கூடாதா? இதனால் ஒரு பெரிய ஸமூஹ ப்ரச்னை தீரவும் உதவி செய்ததாகிறது.

வெறுமனே தொழிலுக்கான படிப்பாக மாத்திரமில்லாமல், இந்த ட்யூடோரியல் காலேஜ்களில் அவரவர் கலாசார முறைப்படிக் கொஞ்சம் ஸமயக் கல்வியும், அநுஷ்டான போதனையுங்கூடக் கொடுக்கலாம்.
இந்த ஸமயக் கல்வி போதனையில் பிற்பட்ட வகுப்புக்காரர்களுக்கும் முன்னேறிய வகுப்புக்காரர்கள் ஏற்பாடு செய்து தரவேண்டும். ஸர்க்காரின் ஏற்பாட்டில் அவர்களுக்கு தெய்வபக்தி உண்டாக்க எதுவுமில்லை. அது மட்டுமில்லாமல் அவர்களுக்காகப் போராடுவதாகச் சொல்லிக்கொள்கிற நாஸ்திகக் கட்சிகளின் வலையிலும் அவர்கள் விழப் பார்க்கிறார்கள். இதே ஸமயத்தில் அவர்களைப் படிப்பு, பதவி, இவற்றிலும் தூக்கிவிட்டு, உரிமை, ஸ்ட்ரைக், ஒத்துழையாமை என்றெல்லாம் வேறு சொல்லிக் கொடுப்பதால், தலைமுறை தலைமுறையாக அவர்களுக்கு வந்தருக்கிற ஸ்வபாவமான பக்தியும், அடக்கப் பண்பும் மறைந்துபோய் அவர்கள் தறிகெட்டுப் போகும்படியான நிலை உண்டாகியிருக்கிறது.

ஆனபடியால் அவர்களையும் தெய்வத்தின் பக்கம் திருப்ப வேண்டிய கடமை ஜன ஸமுதாயம் முழுவதற்குமே இருக்கிறது. அது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும்.

இங்கே என்ன சொன்னேனென்றால், ஸம வாய்ப்பு இழந்து விட்டவர்களுக்காக வைக்கிற ட்யூட்டோரியல் காலேஜ்களில் அவரவர் குலாசாரப்படி ஸமயக்கல்வி, அநுஷ்டானங்களையும் போதிக்கலாம் என்பது. இப்போது லோகம் இருக்கிற இருப்பில், இதை 'கம்பல்ஸரி'யாகப் பண்ணினால், இம்மாதிரி காலேஜில் சேர வருகிறவர்களே குறைந்து போய்விடுவார்களோ என்று பயமாயிருக்கிறது! ஆனபடியால் இதை 'ஆப்ஷன'லாக வைக்கலாம்.

கட்டாயப் பாடமாக இல்லாததாலேயே 'இதில் என்னதான் இருக்கு? பார்ப்போமே!'என்று பலருக்கு ஆர்வம் ஏற்பட்டு இஷ்ட பாடமாக எடுத்துக் கொள்ளலாம்.
காளைப் பருவத்தில் ஆஹார சுத்தி இல்லாமல் கண்டபடிச் சாப்பிட்டு மாணவர்கள் மனஸ் விகாரப்படுவதைத் தடுப்பதாக, இந்தக் காலேஜ்களில் சாஸ்திர ஸம்ப்ரதாயப்படியான ஹாஸ்டல்களும் வைக்கலாம்.

ஆஹாரசுத்தி ஆத்ம சுத்திக்கே அஸ்திவாரம் மாதிரி. அது இப்போது ரொம்பவும் சீர்கெட்டுப் போயிருக்கிறது. கண்டதைத் தின்பதற்குக் கண்ட இடமெல்லாம் ஹோட்டல் மயமாயிருக்கிறது. முன்னே ஹோட்டல் என்பதே என்னவென்று நம் ஸமூஹத்துக்குத் தெரியாது.

ஹோட்டல் வைத்துக் காசு வாங்கிக் கொண்டு அன்ன விக்ரயம செய்வது (உணவை விற்பது) நம் சாஸ்திரப்படி பாபமேயாகும். முன்னெல்லாம் ஊருக்கு ஊர் இதனால்தான் யாத்ரிகர்களுக்காக சத்திரம் என்று தர்மசாலை இருந்தது. அதிலே சாஸ்திரப்படியான ஆஹாரமே, நாள் கிழமைகளிலும் வ்ரத உபவாஸ தினங்களிலும் எப்படிப் போடணுமோ அப்படியே போட்டு வந்தார்கள்.

யாத்ரிகர்கள் இம்மாதிரி போஜனம் பண்ணுவதில் அவர்களுக்கு ''ஏற்பது இகழ்ச்சி''என்பது இல்லாமலே, சத்திரம் நடத்துகிறவர்களுக்கு மட்டும் ஈகையின் புண்யம் கிடைத்து வந்தது!
மற்றவர்களை விடவும்,

வித்யாப்யாஸம் செய்கிற இளம் பருவத்திலிப்பவர்களை வயோ சேஷ்டையால் புத்தி விகாரப்படாமல் ரக்ஷிக்க வேண்டியது ரொம்பவும் அவசியமானதால் அவர்களுக்காக சாஸ்த்ரீயமான ஹாஸ்டல்கள் வைத்து சுத்தமான ஆஹாரம் போடுவதை முக்யமாகக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

வாழ்க்கையின் கடைசி ஸ்திதியில் இருக்கும் பென்ஷனர்களான நீங்களே யோசித்துப் பாருங்கள். எத்தனையோ ஆயிரம் வருஷமாக நம் பெரியோர்கள் ரக்ஷித்துக்கொடுத்த ஆசார, ஆஹார சுத்திகள் இன்னவென்றே தெரியாமல் இளந்ததலைமுறையினரால் தாரை வார்க்கப்பட விடலாமா? விடக்கூடாது என்றால், யாரைக் கொண்டு இதைப் பண்ணுவது? ராஜாதான் முன்காலங்களில் தர்ம ரக்ஷணத்தை கவனித்துக் கொண்டது. ஆனால் இப்போதுள்ள ஸர்க்காரைக் கொண்டு ஆசார அபிவிருத்திக்கு 'ரூல்' போடப் பண்ண நினைப்பதே பரிஹாஸம் அல்லவா? நேராக இந்த ஆசாரங்களைத் தாங்களே நாசம் பண்ணுவதோ அல்லது பிறர் நாசம் பண்ணும் போதாவது 'ஆஹா' என்று வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டு இருப்பதோதான் நம் தேசத்தில் 'முற்போக்குக்காரர்'களின் கொள்கையாக இருக்கிறது. அவர்களை மீறி நம்முடைய 'ஸெக்யூலர்' ராஜாங்கமும் போகாது. ஆகையால் நம்முடைய புராதன தர்மங்களைக் காப்பாற்ற நாமேதான் ஆனதைச் செய்ய வேண்டும் எனவே உங்களில் கற்றறிந்து, அநேக இடங்களில் நல்ல பதவிகள் வகித்து ஓரளவு செல்வமும் செல்வாக்கும் பெற்று தற்போது நிறைய ஸாவகாசம் பெற்றுள்ள பென்ஷர்களான பெரியோர்களே இந்த விஷயத்தில் தங்களாலியன்ற பொறுப்பை எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்.

குங்குமம் எப்படிச் செய்வது என்பதற்கு ஒருமுறை ஸ்ரீ பெரியவர்களே கொடுத்த குறிப்பு:

* முப்பது தோலா கெட்டியான உருண்டை மஞ்சள் எடுத்துச் சிறு துண்டங்களாக நறுக்கிக் கொள்க.
* இதற்கு ஸம எடை எலுமிச்சம் பழச்சாறு விதையில்லாமல் வடிகட்டி எடுத்துக் கொள்க. (மஞ்சள் முதலியன கடையில் தோலாக் கணக்கில் எடைபோட்டு வாங்குவதுபோல், எலுமிச்சஞ் சாற்றுக்கு வீட்டில் எடை பார்ப்பது முடியாது. அதனால் முகத்தல் அளவையில் வீட்டில் இருக்கக்கூடிய அவுன்ஸ் க்ளாஸில் அளந்து போடுகிற விதத்தில் சொன்னால், பதினாறு அவுன்ஸ் எலுமிச்சம் பழச்சாறு எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.)
* இந்தப் பழச்சாற்றில் நன்றாகப் பொடித்த வெங்காரமும் படிக்காரமும் ஒவ்வொன்றும் மூன்று தோலா போட்டுக் கரைக்கவும்.
* மஞ்சள் துண்டங்களை இதில் போட்டுக் கலக்கிக் கொள்ளவும். வாயகன்ற, ஈயம் பூசிய பாத்திரத்தில் வைப்பது உத்தமம்.
* இதை ஒருநாளில் மூன்று தடவை நன்றாகக் கிளறவும். பழச்சாறு மஞ்சளில் சேர்ந்து சுண்டியபிறகு நிழலிலேயே நன்றாகக் காய வைக்கவும்.
* அப்பறம் உரலில் இடித்து வஸ்திராயணம் செய்யவும். (மெல்லிய துணியில் பொடியை வடிக்கட்டுவதே வஸ்திராயணம் அல்லது வஸ்திரகாயம்).
* இப்படி விழுகிற சுத்தமான மஞ்சட் குங்குமத்தை வாயகன்ற ஜாடியில் பத்திரப்படுத்தவும.
* குங்குமத்தில் ஒன்று அல்லது இரண்டு தேக்கரண்டி (tea-spoon) சுத்த பசு நெய்விட்டு, கட்டி தட்டாமல், நன்றாகக் கலக்கச் செய்து வைத்தால் காப்பும் (preservative) ஆகும்;புனிதமும் ஆகும். சுத்தமான பசுநெய் கிடைத்தால் மட்டுமே சேர்க்கவும். சரக்கைப்பற்றிக் கொஞ்சம் ஸந்தேஹமிருந்தால் நெய்யே சேர்க்காவிட்டாலும பாதகமில்லை.

Source: Chinthamani