Who is His Holiness Jagadguru Sri Sankaracharya Swamigal of Kanchi Kamakoti Peetham? Is he a person, in the general meaning of the term? Surely not so. Whenever I am in His presence, or whenever I think of Him, I very rarely seem him as a person. He appears to me as a light. The phenomenon struck me since the first moment I was brought to His presence by very estimated friends of Madurai. His Holiness is mainly made of light, and often, even He grows up and down, like the flame of the candle. I was amazed. I has never seen such an extraordinary being.
His Holiness had at a moment His camp in the premises of the lovely temple of Ilayathankudi near Madurai. I stayed there for three or four days but felt unable to fix His Holiness's features. They were always different as if moulded in wax. I got the impression that he was quite tall.
In subsequent visits, I soon had another amazing experience. His Holiness is able to "switch off" His light all on a sudden; at such moments, His physical appearance can be seen normally, like any of ours. So I found that in face, He is very small and fragile. But what is the body of a Guru? Certainly I have had the direct experience that it is only the transparent receptacle of the spirit.
If we had enough interior stillness, I am sure we could detect from a far distance the peculiar atmosphere of quietness, shanthi, that lingers for miles around a Guru. We could then say: "Verily, somewhere in this region abides a Mahatma. Let's find Him and bow at His feet". I am sure we could do that, because at least when I am in the immediate surroundings of His Holiness, I can distinctly feel his powerful radiations.
I do not need to have his darshan in order to know that he is there. Everything is apparently normal around. People come and go, children play and laugh, time proceeds.......yet in some strange way, everything is "different". The mind is still, time is still, happenings have no meaning at all.
I once fell down so badly that I thought I had broken my leg. The leg was not broken but I was not much better for it. I spent a terrible night. From the left ribs to the tip of the left toe, I was feeling as if everything inside was smashed. I was biting hard my hand and groaning out of pain until dawn.
The situation was not a happy one. There I was miles away from any city, in a lovely coco-palms grove between the river and the sea, lost in Madras vast countryside. His Holiness was by then honouring with his presence the estate of a devotee and had allowed me to stay there. But time had come for me to leave. I had something important to do in Europe, which could not be postponed. I had asked that same morning His Holiness's permission to go, and how could I go now? And there was no doctor at hand, either. Yet, instead of being worried, I was perfectly calm. I had a terrible physical quiet and safety and had the absolute security that everything would be well. I could feel the strong warm radiation of His Holiness invisible presence. I remembered the words of Biblical Psalm "With His wings the lord will cover you; under his feathers you will be safe..." I was feeling safe under His Holiness's feathers.
At dawn I fell asleep for three hours. When I woke up, my leg was as sound as ever. That same day, I was sitting cross-legged as if nothing had happened, in the presence of His Holiness who gave me His blessings for my journey. And I left for Europe knowing that what I had to do there, which was really very important to me, would work out perfectly, which it did, of course. What can go wrong for a child when he is in his mother's arms? What can be wrong for any of us when we have been covered with the wings of the Guru?
May His Holiness be long with us.
[தகவல்;தினமணி17-12-2012
எழுதியவர்;ஆஸ்திக சமாஜம் நரசிம்மன்
தட்டச்சு;வரகூரான் நாராயணன்.
இது நான் நேரே பார்த்து நெகிழ்ந்த சம்பவம். அப்போது
நுங்கம்பாக்கம் ஜம்புலிங்க நாயக்கர் தெருவில்
[இப்போது ஜம்புலிங்கம் தெரு]
"உபநிஷத் ஆஸ்ரமம்" என்று ஒன்று இருந்தது.
பரமாச்சாரியார் பட்டணத்துக்கு வந்தால் அங்கே தங்குவார்.
வெளியே கீற்றுக் கொட்டகை போட்டிருப்பார்கள்.
கீற்றுத் தடுப்புக்குப் பின்னால்தான் பரமாச்சாரியார்
உட்கார்ந்திருப்பார். மத்தியான நேரத்தில், சுமார் இரண்டு
மணிக்கு மேல் பெரிய பெரிய வித்வான்கள் எல்லாம்
வந்து அங்கே பாடுவார்கள்.
பரமாச்சாரியார் தரிசனம் கிடைத்த மாதிரியும் இருக்கும்,
சங்கீதம் கேட்ட மாதிரியும் இருக்கும் என்பதால்
ரசிகர்கள் அந்த நேரத்தில் வந்து கூடுவார்கள்.நான்
போயிருந்த அன்று,மகாராஜபுரம் விஸ்வநாதய்யர் பாடுகிறார்.
அந்தப்புறம் இருந்து பரமாச்சாரியார் கேட்டுக் கொன்டிருக்கிறார்.
'மத்ய்மாவதி' ராகத்தில் 'வினாயகுனி' பாடிக் கொண்டிருக்கிறார்
விஸ்வநாதய்யர், அதில் 'அநாத ரக்ஷகி ஸ்ரீ காமாக்ஷி' என்கிற
இடத்தில் நிரவல்,கல்பனா ஸ்வரம் பாடிக் கொண்டிருந்தபோது
அந்த அதிசயம் நிகழ்ந்தது.
மனமுருக மகாராஜபுரம் 'அநாத ரக்ஷகி ஸ்ரீ காமாக்ஷி' என்று
பாடிக் கொண்டிருந்தபோது, 'படால்' என்று கீற்றுத் தடுப்பை
தள்ளி விட்டபடி பரமாச்சாரியார் வெளியே வந்துவிட்டார்.
"விஸ்வநாதா, காமாக்ஷியைப் பாடி என்னை நீ இழுத்தூட்டியே.."
என்றபடி பரமாச்சாரியார் வெளியே வந்தபோது,கூடியிருந்த
அத்தனை பேர் விழிகளும் உணர்ச்சிப் பெருக்கால்
குளமாகிவிட்டன. எங்களுக்கே அப்படியென்றால்,
மகாராஜபுரம் விஸ்வநாதய்யருக்குக் கேட்கவா வேண்டும்.
சாஷ்டாங்கமாகப் பரமாச்சாரியாரின் பாதங்களில்
விழுந்துவிட்டார்!
He is Karunamurthy..no doubt about it..Every yera on Jan14th(pongal day..my birth day)I used to go to Him with my family and get His blessings..I think it was 87 ..As usual I went a day before and went on 14th early morn to have Viswaroopa darshan.My family was to come later.There were hardly 10/12 people..I always submit myself to Him as S/O Rajah iyer..never my name..after Viswaroopa darshan..I colly left to Rama lodge and brought my wife and kids for His darshan..it was around 10 AM..as soon as I entered the mutt Balu mama and few others came runnung..
Sir..were you not there for Viswaroopa darshan..where did you disappear after that?Mahaperiyava has been asking for you for the last 3 hrs..I rushed in side where He was teaching Bala periyavaa..I prostrated before Him.
He asked me in a jovial mood “why did you come all the way from Chennai on a pongal day?”
I said..It is my birthday..
“Enna nakshatram unakku?”
“Mirugaseerisham?”
“Appadinna innikki un bithday illai theriyumoliyo?”
I was silent..
“English Birthdaynnu chollu..ellarum cake vetti kondaduva..Nee angenthu vanthirukke..ivathan un kuzanthaigala..”
“Amam Periyava Anugraham vendum..”
“Kavalaiye padathe..Unga appa neraiya educationukkum,enga madathukkum panniyirukkar( my father was an M.L.C., but he has seen Periyavaa only once during His pattanapravesam to Ramnad in 1961)Rendu ponnum romba nalla padichchu unga appa pugazhukku mel jam jamnu pannuval..”
He blessed me and family with a handful of manjal kizhangu..
i left with tears in my eyes..
1992. My elder daughter became Ist in Church park + 2 and stood Ist in English in the state.She got full scholarship for UG to go to Princeton(she got admission with full scholarship from amherst,dartmouth,Yale,Stanford too)
1997.. My younger daughter got into UG@Harvard..with full scholarship..
i havent spent a single pie for their education…
Me &my wife know only One God in this Universe..you can guess!
[தினமலர் கட்டுரையில் ஒரு பகுதி]
சுவாமிநாதன் எட்டுவயது வரை தந்தையிடமே கல்வி கற்றார். பின் திண்டிவனம் ஆற்காடு அமெரிக்க மிஷன் உயர் நிலைப்பள்ளியில் ஏழாம் வகுப்பில் சேர்ந்தார். இப்பள்ளியில் கண்டிப்பும் ஒழுங்கும் நல்ல முறையில் இருந்தன. அறிவுக்கூர்மையுடன் நன்கு ஆர்வத்துடன் படித்து வந்தார். ஆண்டு தோறும் பைபிள் ஒப்புவித்தல் போட்டி நடப்பது வழக்கம். இப்போட்டியில் எப்படியும் பரிசு பெற்று விடுவது என்ற உறுதியுடன் சுவாமிநாதன் படித்து முதல்பரிசும் பெற்றார்.இவர் வெற்றி பெற்றது அனைவருக்கும் ஆச்சரியத்தை தந்தது. எல்லா ஆசிரியர்களும் சுவாமிநாதனைப் பாராட்டி மகிழ்ந்தனர். ஒருசமயம் அப்பள்ளியை ஆய்வு செய்ய உதவிக்கல்வி அதிகாரி மஞ்சக்குப்பம் சிங்காரவேலு முதலியார் வந்திருந்தார். கண்டிப்பு மிக்க அவர், மாணவர்களின் கல்வித்திறனை அறிய சிக்கலான பல கேள்விகளைக் கேட்டார். சுவாமிநாதனின் தெளிவான பேச்சு அதிகாரியின் கவனத்தை ஈர்த்தது. நிச்சயம் இந்த மாணவர் எதிர்காலத்தில் உயர்ந்தநிலையை அடைவார் என்று பாராட்டிச் சென்றார்.
சுவாமிநாதன் அப்பள்ளியில் ஒன்பதாம் வகுப்பு படிக்கும்போது பள்ளியின் ஆண்டு விழாவில் ஷேக்ஸ்பியர் எழுதிய ஜான்மன்னர் என்ற நாடகத்தை நடத்த பள்ளி நிர்வாகம் ஏற்பாடு செய்திருந்தது. நாடகத்தின் முக்கிய கதாபாத்திரமான ஆர்தர் இளவரசர் வேடத்தில் நடிப்பதற்கு சுவாமிநாதனைத் தேர்ந்தெடுத்தார் தலைமையாசிரியர். நாடகத்தில் நடிப்பதற்கு தன்னைத் தேர்ந்தெடுத்ததை அறிந்து சுவாமி நாதன் அடைந்த மகிழ்ச்சிக்கு எல்லையே இல்லை. சுவாமிநாதனின் பெற்றோருக்கோ இதில் உடன்பாடில்லை. ஆனாலும், தன் பெற்றோரைச் சம்மதிக்க வைத்தார் சுவாமிநாதன். அவரது விருப்பப்படியே பெற்றோர் நாடகஉடைகளை தைக்க ஏற்பாடு செய்தனர். இரண்டே நாட்களில் ஜான் மன்னருக்குரிய வசனங்களை மனப்பாடம் செய்து, அருமையாக நடித்தார். நாடகத்தைக் கண்ட தலைமை விருந்தினர் பிஷப், சுவாமிநாதனைப் பாராட்டி மகிழ்ந்தார். இன்று ஜான்மன்னரை நேரடியாக சுவாமி நாதனின் நடிப்பில் கண்டேன் என்று சொல்லி முதல்பரிசை வழங்கினார். அந்த சுவாமிநாதனே காஞ்சி காமகோடி 68வது பீடாதிபதி ஜகத்குரு ஸ்ரீசந்திரசேகரேந்திர சுவாமிகளாகி நமக்கு அருள்பாலித்தார்.
வாக்கு சரியாக இருக்க வேண்டும். நல்ல சொல்லைச் சொல்ல வேண்டும். உண்மையையும், பிறருக்குத் துன்பம் கொடுக்காமலும், அன்பு, பிரேமை, சாத்வீகத்துடனும் நிதானமாகப் பேச வேண்டும். ராமபிரானைப் பற்றிச் சொல்லும் போது "ராமோ தீவிர்நாபி பாஷதே' என்பார்கள். இரண்டு தடவை ராமபிரானிடத்திலிருந்து சப்தம் வராது. "கொடுத்தேன் என்றால் கொடுத்தார்; மறுபேச்சு பேசமாட்டார். "கொடுக்கிறேன்' என்று சொல்லிவிட்டு "நாளைக்கு வா, நாளன்னிக்கு வா' என்று திரும்பத் திரும்பச் சொல்லுகிற பழக்கமெல்லாம் அவரிடத்தில் கிடையாது. அது வாக்கினுடைய தர்மம். மனதிலே என்ன நினைக்கிறோமோ அது தான் வாக்கிலே வர வேண்டும்; அது தான் செயலிலே வர வேண்டும். இதுதான் உண்மையின் விளக்கம். அந்த வகையிலே நாம் இருக்க வேண்டுமென்றால் நல்ல குணத்தோடு கோபமில்லாத நிலையில் இருந்தால் தான், இந்த நிலையெல்லாம் நமக்கு வரும்.
ஆகவே, குழந்தைகள் முதல் பெரியவர்கள் வரையிலும் ஒவ்வொரு மனிதனும் நல்லதைச் செய்ய வேண்டும். நல்லதைப் பேசுவதற்குப் பழக்கம் பண்ணிக் கொள்ள வேண்டும். கோபம் என்பது பேச்சிலேயோ, காரியத்திலேயோ, ஏன் மனதிலே கூடத் தோன்றக்கூடாது என்பதை வைத்துத் தான் "ஆறுவது சினம்' என்று சொல்லியிருக்கிறார்கள்.
சொல்கிறார் காஞ்சிப்பெரியவர்
சுமார் 60 வருஷங்களுக்கு முன்பு என்று எனது நினைவு. பரமாச்சாரியார் தஞ்சாவூர் ஜில்லாவில் திக்விஜயம் செய்து கொண்டிருந்த நேரம். மாயவரத்தில் பரமாச்சாரியாரின் பட்டணப் பிரவேசத்திற்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். பரமாச்சாரியாரின் பட்டணப் பிரவேசம் என்று சொன்னால் யானை, குதிரை எல்லாம் முன்னால் ஊர்வலமாக வரும். பரமாச்சாரியார் பல்லக்கில் வருவார்.
தருமபுரம் மடம் வழியாக பரமாச்சாரியாரின் பல்லக்கு வந்தது. அங்கே பூர்ணகும்ப மரியாதையுடன் தருமபுரம் ஆதீனத்துக்கு விஜயம் செய்தார் அவர். பண்டார சந்நிதி அவரை கெüரவம் செய்து மடத்திற்கு அழைத்துச் சென்றார். பிறகு மயிலாடுதுறைக்குள் நுழைந்தது பரமாச்சாரியாரின் பட்டணப் பிரவேச ஊர்வலம்.
நாகஸ்வர சக்ரவர்த்தி டி.என்.ராஜரத்தினம் பிள்ளை பெயரில் மட்டுமல்ல, நிஜமாகவே ஒரு ராஜாவைப் போல வாழ்ந்தவர். அவருடைய லெட்டர்பேடில் "அகில உலக நாகஸ்வர சக்கரவர்த்தி திருவாவடுதுறை ராஜரத்தினம் பிள்ளை அவர்கள்' என்றுதான் அச்சிடப்பட்டிருக்கும். கப்பல் போன்ற ஸ்டுடிபேக்கர் காரில்தான் பயணிப்பார். இந்த சந்தர்ப்பத்தில் வெளியூரில் கச்சேரி செய்துவிட்டு திருவாவடுதுறை திரும்பிக் கொண்டிருந்தார் டி.என்.ஆர்.
அந்த நாளில் மாயவரத்தில் பிரபலமான காளியாக்குடி ஹோட்டல் அருகில் உள்ள மணிக்கூண்டு வழியாக சென்று கொண்டிருந்த டி.என்.ஆர். கூட்டத்தைப் பார்த்துவிட்டு "என்ன விசேஷம்?' என்று வினவினார். பரமாச்சாரியாரின் பட்டணப் பிரவேசம் வந்து கொண்டிருக்கிறது என்றும் அடுத்த தெருவில் இருக்கிறது என்றும் கேள்விப்பட்டவுடன் வண்டியை ஒரு ஓரமாக நிறுத்தச் சொன்னார். சட்டையைக் கழற்றினார். அங்கவஸ்திரத்தை இடுப்பில் சுற்றிக் கட்டிக் கொண்டார். மணிக்கூண்டு அருகில் நின்று கொண்டு நாயனம் வாசிக்கத் தொடங்கிவிட்டார்.
இவரது நாயன சங்கீதம் காதில் விழுந்தவுடன், "ராஜரத்தினம் வாசிப்பு போலிருக்கிறதே, அங்கே போங்கோ' என்று பரமாச்சாரியார் உத்தரவிட்டு, பட்டணப் பிரவேச ஊர்வலத்துடன் பல்லக்கு மணிக்கூண்டை நோக்கி நகர்ந்தது. இதைத்தானே ராஜரத்தினம் பிள்ளை எதிர்பார்த்தார்! அவருக்கு பரம சந்தோஷம். உற்சாகம் தாங்கவில்லை. அடுத்த ஒன்றரை மணி நேரம் மணிக்கூண்டு அருகில் நின்றபடியே வாசித்துக் கொண்டிருந்தார் டி.என்.ஆர். மாயவரம் நகரமே அங்கே கூடிவிட்டது.
பரமாச்சாரியார் ராஜரத்தினம் பிள்ளையின் வாசிப்பை மெய்மறந்து கேட்டு ரசித்தார். அவருக்கு ஒரு சாத்துக்குடி பழத்தை ஆசிர்வாதமாக வழங்கினார். சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து நமஸ்கரித்து விட்டு நாகஸ்வர சக்ரவர்த்தி சொன்னார்- "இந்த ஜென்மா சாபல்யம் அடைந்துவிட்டது!'
Posts
