1983 இல் காஞ்சி ஸ்ரீ மடத்தின் மூன்று சுவாமிகளும் ஒன்று சேர்ந்து கர்நூலில் மாபெரும் விழாவாக வியாச பூஜை நடத்தியது நினைவிருக்கலாம். அச்சமயம் சேர, அப்பகுதிகளில் ஸ்ரீ பெரியவாள் பாதயாத்திரை செய்து கொண்டிருக்க அவர் சென்ற வழியே ஸ்ரீ மடத்தின் யானை ஒரு லாரியில் அகஸ்மாத்தாக செல்ல நேரிட்டது.
இம்மெலிந்த சிறு மேனியரை கண்டதுதான் தாமதம். மாபெரும் யானைக்கு இருப்பு கொள்ளவேயில்லை.

ஒரே பிளிறலாக பிளிற தொடங்கிவிட்டது. டிரைவர் லாரியை நிறுத்தினார். யானை அதிலிருந்தவாறே ஸ்ரீ சரணரிடம் தும்பிக்கையை நீட்டியது.
துதிக்கையில் அவர் பேரன்புடன் பழங்கள் ஊட்டி, அருளுடன் தட்டி கொடுக்க யானை சாந்தமாயிற்று. லாரியிலேயே மண்டியிட்டு துதிக்கையை தூக்கி தனது பக்தி துதியாக கர்ஜித்தது.

பெரியவாள் டிரைவரிடம் ஜாக்கிரதையாக அதை ஓட்டி செல்ல பணித்தார். லாரி கிளம்பியது.
பார்வை மறையும் வரை யதீந்த்ரர், கஜேந்திரன் இருவரும் சாந்த அன்பில் பரஸ்பரம் ஒருவர் மீது மற்றவர் பார்வையை புதைத்து இருந்தனர்.